Een paar blogposts geleden schreef ik “Iedereen waar je kind wel eens (alleen) komt, moet op de hoogte zijn van coeliakie en het glutenvrije dieet.” En dat geldt natuurlijk ook voor iedereen die bij jou thuis alleen met je kind(eren) is. De oppas dus!

En wat is er idealer dan als deze oppas zelf coeliakie heeft?

Wij hebben eigenlijk nooit een echte oppas nodig.
Als we overdag eventjes weg moeten, brengen we de meisjes naar buren of vriendinnetjes.
Als we ’s avonds na bedtijd weg moeten, brengen we de babyfoon naar de buren.
Als we voor bedtijd of voor langere tijd weg moeten, vragen we de grootouders. Maar die wonen allemaal op meer dan 1,5 uur rijden. Dus een oppas in de buurt kan geen kwaad!

Maar ik vind dat de oppas en de kinderen een band met elkaar moeten hebben, elkaar regelmatig moeten zien.
En aangezien we haast nooit oppas nodig, komen we hiermee in een vicieuze cirkel…
 

Een tijdje geleden zag ik een leuke oproep op het coeliakieforum:

“Ik ben op zoek naar een leuk oppasbaantje voor naast mijn studie. Ik wilde dit eerst via een ander medium doen, maar ik bedacht mij opeens dat het voor ouder met een kind(eren) met coeliakie misschien erg fijn zou kunnen zijn als de oppas dit ook heeft en er dus meer van weet.”

Wat een super idee! En ze woont ook nog in de buurt!
Ik nodigde haar uit voor kennismaking en een kop thee, met in ons beider achterhoofd dat wij waarschijnlijk geen oppas nodig hebben. Maar het klikte. Misschien een goed argument om weer eens wat vaker met z’n tweeën weg te gaan?