Tuurlijk weet de priester wel dat het smakeloos stukje brood is, maar hij zegt dat het het lichaam van Jezus is. Hij zegt dat ook tegen de gelovigen.
Als dat werkelijk het lichaam van Jezus is, kan iemand met een glutenintolerantie rustig die hostie nemen en een vegetariër juist niet. Want dan is dat stukje brood vlees geworden en vlees is glutenvrij.
Herman Finkers in College Tour
Ik ben niet katholiek, heb slechts 1 keer een hostie ontvangen (bij een bruiloft, uit interesse hoe het zou smaken, voordat ik glutenvrij was). En toch ga ik deze blogs schrijven over hostie’s. Want er is veel over geschreven, en zijn ze wel glutenvrij te krijgen?
En het regende brood
Dit boek schreef Stefan van Dierendonck geinspireerd door eigen ervaring.
Het boek gaat over een priesterstudent die twijfelt over zijn geloof. Mede omdat hij coeliakie heeft en ziek wordt van de heilige hostie. Ik heb het boek nog niet gelezen, maar het staat op mijn verlanglijstje.
Is er een glutenvrije hostie?
Bij mijn zoektocht naar de glutenvrije hostie, kwam ik een interessant stuk tegen op het coeliakieforum:
“De hosties van hostiebakkerij “St. Michael” uit St. Michielsgestel zijn, in tegenstelling tot wat ik hier eerder in het forum lees, wel degelijk bisschoppelijk goedgekeurd. Wij bestellen ze gewoon tegelijk met de andere hosties; ze komen (logisch) in een apart doosje (en in de bakkerij zijn ze gedurende het hele bakproces natuurlijk volledig apart).
Op het doosje staat:
“Met het oog op overgevoeligheid van coeliakiepatient deze hosties niet in aanraking brengen met gebruikelijke hosties.” Deze zin wordt gevolgd door “Verklaring van geen bezwaar” en het nummer van die verklaring.
De hosties zijn vervaardigd uit glutenvrij, eiwitarm tarwemeel. Deze mogen dus glutenvrij heten, maar niet iedere coeliaak kan hier tegen.
Het handigste is:
- Zorg voor een eigen doosje. Zo’n doosje heet ‘pyxis’ en als je online zoekt op pyxis hostiedoosje dan kom je ze wel tegen.
- Ik neem, als ik ergens anders naar de kerk ga, zo mogelijk van te voren contact op. Of dat wel of niet gelukt is maakt niet uit voor de volgende stap, want ik ga voor de mis begint met mijn doosje en daarin een glutenvrije hostie (je kunt er ook een halve in doen bijvoorbeeld, maar die ik krijg zijn al erg dun en klein) naar de sacristie. Ik leg het zonodig uit (vaak hoeft dat niet eens!) en dan komt de pyxis met mijn hostie op het altaar; soms zet de koster het dan op het altaar, hier in het klooster doe ik dat gewoon even zelf.
- Vraag de priester of hij er bekend mee is, en zorg dat het volgende duidelijk is:
1. Waar je staat (de priester of, als het iemand anders is die de communie mee uitreikt, degene die de glutenvrije hostie uitreikt) en wie je bent. Soms is het handig als eerste in de rij te staan, maar ik heb ook wel eens gehad dat de priester mij vroeg te zorgen dat ik als laatste in de rij stond, zodat hij even naar het altaar liep om mijn doosje te halen;
2) dat het het handigste is als degene die de communie mee uitreikt gewoon het hele doosje met inhoud overhandigt, zodat je het er zelf uit kunt nemen. Ik heb ook wel eens meegemaakt dat het doosje gewoon boven mijn hand werd omgedraaid; uitstekend, zo kan het ook.
3) na afloop even zorgen dat je zo nodig het doosje terug krijgt – en, als het doosje van de parochie is, dat de parochie het terugkrijgt.
Maar, voor wie echt regelmatig gaat, is een eigen doosje en eigen bestelde hosties gewoon het handigste, tenzij dat in de parochie al helemaal geregeld is – in dat geval staat het over het algemeen al goed uitgelegd op de website van de betreffende parochie.
Wat ik persoonlijk niet begrijp, zijn verhalen die ik hierboven in het forum heb gelezen waarin mensen melden dat ze wel naar voren lopen en de hostie ontvangen, maar dan in hun zak steken! Wat betekent “ter communie gaan” dan voor je? En wat gebeurt er daarna met de hostie? Dan is het zinvoller, als je wel graag gewoon in de rij wilt staan maar niet ter communie kunt of wilt gaan, om de priester om de zegen te vragen (handen niet openhouden, gewoon “ik vraag om uw zegen” zeggen). Er bestaat ook zoiets als “geestelijke communie”. Dan ga je ter communie met je hart… Dat doe ik zelf ook als ik ergens kom waar het duidelijk is dat het niet wordt begrepen.
Het is belangrijk bij de eerste communie (of direct na de diagnose bij de eerste keer) dit goed duidelijk te hebben en van te voren te bespreken. Dat neemt veel onbegrip weg. Maak de communicatielijnen zo kort mogelijk: spreek met de pastoor, ga al eens van te voren eens na de mis met het kind dat eerste communie gaat doen naar de sacristie, bijvoorbeeld… heel concreet.
Als je regelmatig gaat, is het over het algemeen alleen in het begin een beetje vaak uitleggen, ook bij verschillende priesters in parochies zonder vaste priester. Maar ook dat is over het algemeen vrij snel duidelijk.
Het is niet eenvoudig, maar het is wel uitvoerbaar… “
In dit artikel staan affiliate links. Als je via die link het boek koopt, krijg ik een klein percentage van de aankoopprijs.