Erik en ik zijn getrouwd toen we precies 10 jaar bij elkaar waren. Anderhalve maand daarvoor kreeg ik de diagnose coeliakie. Hij is meegegroeid in de zoektocht naar een glutenvrij leven. Hij heeft veel warenkennis, kookkennis en bakkennis, waardoor de overstap voor ons redelijk soepel verliep. Ook hij houdt zijn oren en ogen ook voor glutenvrije producten. Hij let als een tijger op bij feestjes, ziet het meteen als iemand met glutenhanden ons eten aanraakt. Hij remt mij af als ik doordraaf.

En last-but-not-least: Hij doe het moeilijke technische werk voor deze website!
(Dank je wel lief <3!)

Maar hoe zou ik het doen als ik nu weer zou gaan daten? Hoe zou ik het gedaan hebben als ik geen partner had toen ik de diagnose kreeg? Hoe hoop ik dat mijn dochter het over 13 jaar aan pakt? – Nee liefie, voor je 16e mag jij niet daten  –

Daten als jongere

Daten, een mogelijke partner tegenkomen, is volgens mij voor jongeren heel anders dan bij niet-meer-zo-jongeren.
Eind middelbare school en tijdens mijn studententijd kwam ik massa’s mogelijke partners tegen. Leuke mensen, met wie je (na een paar biertjes) een relatie of avontuurtje kan gaan starten. Maar daar zit meteen het probleem: dat biertje…

Vraag je de man/vrouw eerst om de mond te spoelen voordat je gaat zoenen (lekker spontaan)? Of neem je het risico?
Er zijn ook jongeren die zelf een biertje nemen, ‘omdat ze er toch geen last van hebben’…

Met coeliakie was mijn ontmoeting met Erik heel anders gegaan:

Op mijn 20^e verjaardag ging ik eerst met mijn ouders uit eten. Vervolgens had ik met een groepje vrienden op mijn studentenkamer afgesproken. Toen het bier op was, gingen we naar onze sociëteit. Hier stond Erik bij de garderobe, ook met een slok op. We vonden elkaar al een tijdje leuk. En nu was het eindelijk zover: Wij eindigden zoenend in het portaal.

Maar het vervolg van onze romance zou met coeliakie wel heel goed kunnen:

Het weekend aansluitend aan mijn verjaardag, ging ik met een groep vrienden zeilen in Friesland. Op zaterdagavond stak ik samen met een vriendin met een roeibootje over, om naar de telefooncel te gaan (ja, ja, lang geleden hadden we nog geen mobieltjes). Hier belde ik Erik op, om een afspraak te maken. Hij nodigde mij uit voor en wijntje en kaasjes die zondagavond. Toen ik eenmaal bij hem was, begon het te regenen en kon ik niet meer naar huis ;-).

Een week na onze eerste zoen, zaten wij op het terras bij Café de Gooth voor een simpele maaltijd.
Het voelde zo goed, dat ik besloot: Met hem verder, met hem wil ik oud worden.

Erik en ik kenden elkaar al een beetje. We hadden een aantal dezelfde vrienden, zaten op dezelfde school, kwamen in dezelfde uitgaansgelegenheden. Als ik toen al coeliakie had gehad, had hij dat vast geweten (en er rekening mee kunnen houden).

Dit wens ik ook voor onze dochter…

Daten als ‘oudere jongere’

Als je niet meer zo jong bent, gaat het daten meestal anders. Minder naar de kroeg, of op andere ongedwongen manier (geschikte) vrijgezellen tegenkomen. En daarnaast zijn er meer factoren die mee spelen: een baan, een woonplaats, een huis, eventueel kinderen.

De mensen uit mijn omgeving die op zoek zijn naar een partner, doen dat via een datingsite. Wanneer vertel je dan dat je coeliakie hebt? Al in je profiel, tijdens de mailwisseling of tijdens het eerste gesprek?

Ik denk dat tijdens de mailwisseling de juiste strategie is. Niet te laat, geen energie steken in iemand die daar meteen op afketst. Maar ook niet te vroeg. Iemand kiest jou niet omdat je coeliakie hebt, maar ondanks dat je coeliakie hebt. Want ook voor een partner is het flink aanpassen…
Kortom, daten met coeliakie is nog iets lastiger dan gewoon daten. Maar niet onoverkomelijk!
Ik ben erg benieuwd naar de ervaringen en overpeinzingen van de andere glutenvrije bloggers…

Deze blog is onderdeel van #wijbloggenglutenvrij. Verschillende glutenvrije bloggers, 1 onderwerp, op de 15^e van de maand.

Lees in mijn volgende blogpost wie er allemaal meedoen.