Eergisteren schreef ik een blog over Ik rij voor Glutenvrij. Zij (en wij!) willen willen het mogelijk maken dat al in een vroeg stadium, dus op de consultatiebureaus de diagnose coeliakie gesteld kan worden.

Waarom is deze ‘vroege’ diagnose noodzakelijk?
Omdat kinderen (maar ook volwassenen) met nog niet gediagnostiseerde coeliakie vaak lang rondlopen met (ernstige) klachten zonder te weten wat ze er aan kunnen doen. Terwijl dit met het glutenvrije dieet meestal op te lossen is!
Deze klachten kunnen een normaal leven ernstig belemmeren.

Waarom is deze ‘vroege’ diagnose nog meer noodzakelijk?
Om gevolgen van een te late diagnose te voorkomen. Hoe later de diagnose gesteld wordt, hoe meer kans er is op blijvende symptomen en bijkomende ziektes.

Vorige week schreef ik al even kort over het onderzoek van het LUMC over het belang van een tijdige diagnose. De enquête die ik invulde bevat o.a. een lange lijst met mogelijke symptomen.
Hoever voor de diagnose had ik deze symptomen?
Hoe lang sinds de diagnose hebben deze symptomen geduurd of heb ik er nog steeds last van?

Ik vond het confronterend. Vooral de symptomen waar ik nog steeds last van heb: buikpijn, opgezette buik, blauwe plekken, duizeligheid, concentratieproblemen en vermoeidheid. Al komen die laatste 2 a 3 misschien ook door korte of onderbroken nachten.