“Mama, zullen we op Interrail gaan?” vroeg Eva een jaar geleden. Ze had een aflevering van ‘3 op Reis’ gezien waarin Sahil op Interrail gaat en ze was enthousiast!
Ik was ook meteen enthousiast. Want Interrailen, dat heb ik als 18- en 19- jarige ook gedaan en ik vond het fantastisch! De vrijheid om te gaan en staan waar we wilden, mooie steden, stoptreinen door prachtige landschappen, diepe gesprekken onderweg met mijn vriendinnen, bijzondere ontmoetingen. Rugzak op en gaan!
Ik vergat voor het gemak even het uren wachten, slapen op stations, ruzie met mijn vriendinnen, gasflessen die op gingen waardoor we niet meer konden eten, dat mijn vriendin bestolen werd en we een dag bezig waren met politie en travellercheques. Maar hé, als alles volgens plan verloopt, wat herinner je je dan later nog? (Citaat Volkskrant)
Maar interrailen nu is heel anders dan toen. Niet meer vrijheid blijheid, in een trein stappen en maar zien waar je uit komt. Alles moet gereserveerd worden. Van treinen en overnachtingen tot bezienswaardigheden.
En glutenvrij op Interrail gaan is helemaal anders. Tenminste, dat dacht ik…
Deze blog is onderdeel van een negendelige serie over onze glutenvrije Interrail-reis in de meivakantie.
- Deel 1 – Het idee
- Deel 2 – De voorbereiding
- Deel 3 – Parijs
- Deel 4 – Barcelona
- Deel 5 – Boot Barcelona/Civitavecchia
- Deel 6 – Rome
- Deel 7 – Florence
- Deel 8 – Milaan
- Deel 9 – De terugreis (via Zurich)