Wendeline was op vakantie naar Parijs en plaatste foto’s op Facebook waar het water mij van in de mond liep. Daarom vroeg ik haar om een gastblog te schrijven voor mijn blog. En wat een leuke blog is het geworden! Ik zat hardop te lachen achter mijn computer.
Lees verder over de sociale handicap van coeliakie en een menopauze vrouw met wulpse rondingen die in Parijs voluit behouden bleven.
De diagnose coeliakie
In 2013 kreeg zoonlief als eerste in de familie de diagnose coeliakie. Daarna volgde dochter en ikzelf. Meteen werd deze moeder lid van diverse Facebookgroepen en begon het internet te lezen. Want ik wil altijd het naadje van de kous weten, en nu helemaal!
Mijn eerste conclusie was dat er best mee te leven viel, ik werkte al jaren in de horeca en had mijn eigen cateringbedrijf, dus thuis gingen we ons best redden. Eten als behandeling en je ziekte verdwijnt als sneeuw voor de zon, was alles maar zo simpel!
Dat het moeten volgen van een glutenvrij dieet venijnige kantjes kent, daar kwam ik later achter.
Sociale handicap
Ik vind het nu vooral een sociale handicap. Gelukkig storen mijn kinderen zich daar niet aan en gaan tamelijk onverschrokken door het leven. Ze zitten wel eens zuchtend op de achterbank als ik neurotisch mijn mobieltje doorblader op zoek naar dat ene restaurant dat volgens Glutenfreeroads toch echt hier in dit steegje moet zitten, maar ja, slecht vakantienetwerk dus ik moet de locatie proberen op te diepen uit mijn menopauzale geheugen…Maar verder gaan ze gewoon op stap, net als hun glutenvolle vrienden.
Coeliakie op vakantie
Vakantie. Dat ik niet de enige ben die daar mee worstelt lees ik dagelijks op Facebook. Er zijn glutenvrije paradijzen zoals Turijn en Madrid. In Londen koop je op elke hoek een glutenvrije snack en in New York bestaan zelfs glutenvrije bagels!
Maar de stad van mode, joie de vivre, smaakvol geklede ragfijne dames, musea vol klassieke en moderne kunst, croissants en pain au chocolat, Parijs dus, daarover waren de verhalen niet best.
Maar omdat Frankrijk toch een prachtig land is en vlakbij bovendien, en een menopauze vrouw de verzengende hitte van mediterrane oorden niet meer verdraagt, trokken we de stoute schoenen aan en tuften naar Bretagne. We stopten ons vol met ‘galettes’ en ‘moule frites’, dronken elke dag een liter cider, bekeken velden vol boekweit en menhirs en toen we genoeg hadden van de slagregens trokken we naar Parijs. Ik vond een website www.glutenfreeinparis.com en begon er zowaar fiducie in te krijgen dat ik niet als graatmager model zou terugkeren in Holland maar dat mijn wulpse rondingen behouden zouden blijven.
Glutenvrij in Parijs
En dat heb ik geweten! We boekten een appartement voor 5 nachten bij glutenvrij bakkerij/restaurant No Glu om de hoek, waar we twee keer prima hebben gegeten zonder zorgen. Maar we hadden buiten de waard gerekend, want om een andere hoek vonden we La Creme de Paris, waar ze glutenvrije WAFELS verkochten in alle soorten en maten, met goddelijke caramel au beurre salé èn slagroom èn vanille-ijs. De galettes sloeg ik over want die had ik in Bretagne al meer dan genoeg gegeten!
Je gaat er natuurlijk niet voor naar Parijs, maar als je langs een glutenvrije Napolitaanse pizza in de wijk Marais loopt dan zeg je natuurlijk geen “nee” dus bij Big Love caffee aten we briljante pizza! De deur-ober begroet je zelfs met een welgemeend buena sera en dat hij lang en knap is wordt totaal onbelangrijk als je de pizza eenmaal hebt geproefd. Dan wil je alleen nog maar de kok zoenen!
En zo kan ik nog wel even doorgaan: de teleurstelling dat Helmut new cake gesloten was wegens vakantie spoelde weg met de regen toen we bij Chambelland aankwamen, een ambachtelijke glutenvrije banketbakker met een eigen molen. Van dit zelfgemalen meel bakken ze mooie broden en delicate taartjes.
Gezond en budgetair verantwoord aten we in Le Myrha, tussen Montmartre en Gare du Nord, een alternatief tentje tussen Afrikaanse belwinkels en Algerijnse bakkers, dus multiculturele couleur locale gegarandeerd.
Een topbroodje met oranje kaas en pastrami aten we bij volledig glutenvrij Bears and Raccoons.
Om al die calorieën te verbranden fietsten we op onze Vélib fietsjes over de Champs-Elysees en zwaaiden naar de Arc de Triomf. Kochten voor €2,99 een echte Parijse jurk in de H&M aldaar en plasten voor €2,50 op een Japans toilet. Doken èèn van de vele biowinkels in en deden inkopen voor een picknick langs de Seine. Vergaapte ons aan toeristen die rijen-dik voor de Mona Lisa selfies maakten. Aten een ijsje bij Grom. En aten nòg een wafel bij ‘La Crème de Paris’…
Kortom:
- Parijs is TOP! Ook glutenvrij!
- Neem een grote zak geld mee.
- Huur een fiets.
- Ga niet in de zomervakantie, veel te veel toeristen en nog meer rijen!
- Een glutenvrije croissant moet ik zelf bakken want die heb ik niet gezien.
Dank je wel Wendeline, voor je tips in Parijs, maar vooral voor je leuke column hierover!