Eten is in de Marokkaanse gemeenschap erg belangrijk. Maar de Marokkaanse keuken bestaat veelal uit deegwaren zoals couscous, brood, koekjes en pasta. Gluten dus! Hoe is het om als Nederlandse Marokkaanse coeliakie te hebben? Zakia deelt haar verhaal.
Voorstellen
Ik ben Zakia El Idrissi, een Nederlandse Marokkaanse jonge vrouw die in Nederland geboren en getogen is. Ik ben getrouwd en heb vier kinderen, mijn ouders zijn eerste generatie gastarbeiders die in Nederland kwamen werken, en met een gezin van 6 kinderen hebben ze ons een prachtige toekomst in Nederland gegeven.
Of ik me Nederlands of Marokkaans voel? Daar kan ik heel kort over zijn. In Nederland voel ik me 100% Marokkaanse en in Marokko voel ik me 100% Nederlandse. Je zou kunnen zeggen dat ik voor 200% mee draai in deze maatschappij.
Klachten en diagnose
Als ik aan mijn jeugd denk voordat ik erachter kwam dat ik Coeliakie had, dan waren dat alleen huisartsen bezoeken met buikpijn. Elke keer kreeg ik als antwoord dat ik last had van ´spastische darmen´ en dat ik daar mee moest leren leven. Ik moest geen kauwgom eten en vooral niet pittig eten dan zou dat wel over gaan.
De Marokkaanse keuken is voor bijna 100% glutenvol aan producten. Er wordt dagelijks vers gebakken; zoals vers brood, pannenkoeken, donuts en koekjes. Dus je kunt al snel lezen dat ik dit dagelijks at met elke dag buikpijn als gevolg. Jarenlang liep ik met klachten en ik woog tussen de 40 en 50 kilo. Ik kon eten als een olifant, maar ik kwam niks aan. Mensen om mij heen werden altijd jaloers op mij, omdat ik gewoonweg niet aankwam.
Totdat ik mijn tweede dochtertje kreeg in 2009. Ik bleef maar klachten houden en ik ging elke keer terug naar mijn internist. Hij schreef mij de zwaarste pijnstillers voor maar ik bleef pijn houden in mijn buik. Ik kon het niet echt benoemen waar de pijn zat.
Ik raakte toen ook in een depressie, omdat ik twee kleine kinderen had ( zoon van 1 jaar en een dochter van 2 maanden). Ik kon het lichamelijk en geestelijk niet meer aan. Ik viel alleen af en had continu pijnscheuten in mijn buik en de kinderen zogen alle energie uit mijn lichaam.
Dit heeft maanden geduurd totdat mijn dochter 1 werd. Ik kon het niet meer aan en ben toen weer naar de internist gegaan. Die begreep het niet en kon het niet plaatsen, maar zag wel dat er iets niet klopte. Hij stuurde me door voor een darmbiopt, daaruit kwam naar voren dat ik Coeliakie had. Eindelijk. Aan de ene kant wist ik wat ik had. Maar wat een diepe gat ben ik toen ook terecht gekomen, want ik wist niet hoe nu verder.
Toen moest ik van de ene dag op de andere dag glutenvrij gaan eten, wat een drama!
Overgang naar het glutenvrije leven
In de Marokkaanse keuken is alles glutenvol, hoe moest ik dit overleven? Hoe moest ik dit uitleggen aan mijn familie en vrienden en kennissen? Ik zat in het begin heel vaak met mijn handen in het haar, omdat er zo weinig glutenvrij eten te koop was. Ik kreeg steeds te horen van familieleden dat het heus niet erg was om een hapje van een glutenvolle brood te nemen.
Het eerste jaar was het zwaarst en ik moest mezelf leren kennen en mezelf erop vertrouwen dat het goed zou komen en dat dit het beste was voor mijn lichaam. Ik ben het eerste jaar ruim 30 kilo bijgekomen en ik voelde me energieker dan ooit.
De eerste zomervakantie naar Marokko was een regelrechte drama, alles heb ik vanuit Nederland mee moeten nemen omdat er niks te koop is in de plaats waar ik woon in Marokko Al Hoceima’. Weer moest ik alles uitleggen aan familie en vrienden daar en die snapten er werkelijk helemaal niks van. Sommige vonden zelfs dat ik me aanstelde!
Leven met coeliakie
Maar naarmate de jaren verstreken begrepen steeds meer mensen om mij heen hoe goed dit dieet voor mij was en hielden ze ook rekening met mij. Mijn lieve ouders, zussen en vriendinnen hielden altijd rekening met mijn eten als we samen waren.
Mijn lieve ouders vonden het erg moeilijk om mij soms niet mee te zien eten als we een feest hadden of gewoon met zijn allen samen waren, maar ik gaf altijd aan dat ik dat totaal niet erg vond. Zolang ik mij goed voelde en gezond.
Ik hou me voor 100% aan het dieet, omdat het goed voor mij is. Heel soms, echt heel soms dan gaat het mis en dan voel ik dat meteen. Ik eet nooit glutenvolle producten, het maakt mij ook niet uit waar we zijn. Mensen bieden het wel aan, maar als ik aangeef dat ik het niet mag dan vinden ze dat gelukkig altijd goed. Wat wel jammer is, is dat ze het altijd zielig voor me vinden dat ik glutenvrij moet eten. Maar dat is helemaal niet nodig. Het is zoals het is, geef ik dan aan.
Alles zelf maken
Ik maak alles in de Marokkaanse keuken glutenvrij, van couscous tot koekjes en brood. De Marokkaanse keuken is een verrijking in mijn leven net als de Nederlandse en de Italiaanse keuken.
Ik heb er totaal geen moeite mee om glutenvrij te eten en ben dankbaar dat ik nu weet wat ik heb. Wel ben ik soms een tikkeltje jaloers op de Nederlandse mensen die glutenvrij eten t.o.v. de Marokkaanse doelgroep, want de Nederlandse mensen begrijpen dat veel beter dan de Marokkaanse doelgroep. Ooit zal dit ook bij de Marokkaanse doelgroep duidelijk zijn!
Dank je wel Zakia voor je mooie, uitgebreide verhaal. Ik wens je heel veel lekkere, glutenvrije maaltijden met je familie!
Op mijn website kan je nog meer verhalen lezen. In mijn interviews laat ik mensen aan het woord die allemaal glutenvrij eten, maar allemaal een ander verhaal hebben. Immers, het glutenvrije dieet bestaat niet. Iedereen gaat anders met het dieet om. En daarnaast zijn er vele redenen om glutenvrij te gaan eten. In mijn blog Interviews zette ik de verhalen op een rijtje.
Heb je ook een bijzonder verhaal dat je (anoniem) wilt delen? Mail mij op info@ikbenglutenvrij.nl