Al een tijdje volg ik B&B DaLauro op Facebook.
Hun zoon heeft namelijk coeliakie. En adresjes waar je onbezorgd kan eten, houd ik graag in de gaten!
Ik dacht dat het voorlopig niet voor ons weggelegd zou zijn om daar te logeren. Totdat ik via de VVV Zuid-Limburg een midweekend bij DaLauro won!
We hadden een heerlijke weekje in Zuid-Limburg.
Al een tijdje volg ik B&B DaLauro op Facebook.
Hun zoon heeft namelijk coeliakie. En adresjes waar je onbezorgd kan eten, houd ik graag in de gaten!
Ik dacht dat het voorlopig niet voor ons weggelegd zou zijn om daar te logeren. Totdat ik via de VVV Zuid-Limburg een midweekend bij DaLauro won!
We hadden een heerlijke weekje in Zuid-Limburg.
Het B&B heeft 7 kamers en een gemeenschappelijke ruimte: de ‘huiskamer’. Hier wordt het ontbijt geserveerd, kan je overdag de krant lezen en hier is de gastentafel. Bij de gastentafel kookt eigenaar Rob de heerlijkste maaltijden terwijl de gasten aan de grote eettafel met elkaar in gesprek zijn.
Elke ochtend kregen we een heerlijk ontbijt: 4 verschillende soorten brood (elke dag anders), een eitje, een voorafje, verse sap, vleeswaren en kaas en jam en stroop (zelfgemaakt of uit de streek).
Op woensdag konden we genieten van Robs kookkunst: Gast aan tafel.
Samen met de andere gasten zaten we aan de grote tafel en kregen de lekkerste gerechten voorgeschoteld:
Pate met salade; varkenshaas caprese met auberginestoof en aardappelpuree met bieslook en crème brûle met bloedsinaasappel toe.
Erg lekker en erg gezellig!
Vanuit de B&B maakten we de mooiste wandelingen. Lekker doorstappen, zonder op de kinderen te hoeven wachten ;-).
Natuurlijk hadden we wel proviand nodig tijdens die wandelingen. Ik had een volle tas meegenomen van thuis.
Overigens kan je bij DaLauro ook een lunchpakket mee krijgen. Maar hier hebben wij geen gebruik van gemaakt.
De babydoekjes zijn om glutenhanden en -tafels schoon te maken.
Op donderdag aten we bij Taverne Lambieck.
Lambieck is een ‘huiskamerrestaurant’ waarbij Jack in de keuken staat en zijn vrouw Nicole de bediening doet.
Tijdens het aperetief komen ze even aan tafel zitten om kennis te maken en uit te leggen wat ze voor je willen maken.
Omdat ze heel puur koken, is glutenvrij eten heel goed mogelijk.
Toch was ik een beetje zenuwachtig toen ik daar ging eten. Ik ben immers afgelopen jaar zo vaak ziek geworden na een etentje. Ik vroeg om geruststelling en de gastvrouw was bijna beledigd. Maar ze kon mij prima uitleggen waarom ik nu gewoon van mijn eten kon gaan genieten.
En inderdaad: Heerlijk gegeten en geen spoortje buikpijn!
Wij hebben vooral genoten van de rust en van ons eigen ritme.
’s Ochtends in alle rust op staan en niet meteen klaar hoeven te staan voor de kinderen.
“Mama, mama, mama……. mama!”
Daarom hebben we niet veel meer gedaan dan wandelen, lezen en relaxen.
Maar er zijn nog meer glutenvrije tips voor Eys. Die kreeg ik voordat ik naar het zuiden afreisde en wil ik jullie natuurlijk niet onthouden.
Heb jij nog meer tips voor Eys en omgeving?
Kom ik terug van een heerlijk weekje vakantie, zit mijn mailbox vol met mailtjes van school over het Paasfeest: Palmpasenstok (met broodhaantje), Paasontbijt…
Help! Hoe moet dat met mijn glutenvrije kind?
Vandaag gaat #wijbloggenglutenvrij over Pasen.
Gelukkig, ik heb nog meer dan een week voordat het paasfestijn los breekt.
Ik weet nog niet wat ik Mirthe mee geef. Wat mijn oplossingen zijn voor dit paasfeest.
In deze blog neem ik jullie mee in mijn stappenplan. Hoe pak ik dit aan?
In de emails van school vind ik het volgende:
Ik ben net zo nieuwsgierig als jij: Wat krijgt Mirthe mee naar school?
Wordt vervolgd: Na het paasontbijt komen tekst, uitleg en foto’s!
Zoals ik al schreef: Voor het paasontbijt op school, maar ook voor de rest van het paasweekend doe ik inspiratie op bij andere glutenvrije bloggers. Dit zijn de andere bloggers die deze maand mee doen met #wijbloggenglutenvrij:
Mijn kookboekenplank raakt overvol.
Mijn nieuwe kookboeken passen er niet meer bij…
Vandaar dat ik aan het opruimen ben geslagen. Kookboeken die ik nooit gebruik, gaan naar de boekenmarkt op school. Maar eerst blader ik ze nog even door.
In dit boekje Stoofschotels kom ik een lekker recept tegen: Bouillabaisse.
Bouillabaisse is een vis-stoofschotel of eigenlijk een goed gevulde soep.
Oorspronkelijk komt het uit de stad Marseille. De naam Bouillabaisse is zelf beschermd. Maar de stoofpot uit mijn boekje voldoet niet aan de samenstelling zoals die is voorgeschreven door aantal restaurateurs uit Marseille. Laat staan dat mijn bewerking er op lijkt. Maar ach, oorspronkelijk is het een armeluis gerecht: onverkoopbare vissen werden aan het eind van de werkdag door vissers op het strand in zeewater gekookt en dan gezamenlijk gegeten.
En bij mij zijn het ook restjes uit de voorraad die ik gebruikte voor dit stoofpotje.
In het recept in het boekje staan 12 mosselen, 15 middelgrote garnalen, 8 sint-jakobsmosselen, 1 kreeftenstaart, 125 gram krabvlees, 250 gram koolvis en 225 gram zalmfilet.
In de samenstelling volgens de naamsbescherming horen: rascasse (scorpaena); rouget-grondin (rode poon); vive (Pieterman); lotte (zeeduivel); congre (kongeraal of zeepaling) en Saint-Pierre (zonnevis).
Maar dat had ik allemaal niet in huis. Het werd simpel kabeljauw.
Volgens het boekje moet de bouillabaise totaal 6 uur sudderen en een nachtje in de koelkast voordat de vis erbij kan. Met deze versie was ik in een half uur klaar en deze was ook erg lekker!
Bronnen:
