Vorige week kreeg ik van Glutenfreewebshop een doosje met 2 meelpakketten van Lisa’s choiche:

1. De zoete melen cupcake, met Pannenkoekenmix, Poffertjesmix en Cupcakemix.
2. En de Broodmixen & Bloem, met 1 multifunctionele basis bloem, bruinbroodmix van haver en Witbroodmix.

Super! Ik ben erg benieuwd naar deze meelmixen!

Als eerste probeerden we de poffertjesmix. Manlief at niet mee, goed moment om deze uit te proberen.
– Niet dat hij geen poffertjes lust, maar als ik alleen ben met de meiden, maak ik graag iets wat zij lekker vinden. Scheelt een hoop gepiep aan tafel. –

Ik volgde de bereiding precies op. Wat mij opviel was dat er heel veel eieren (6!) door het beslag heen moeten. Dat ik lang moest mixen voordat de klontjes er uit waren. Dat er zo veel beslag uit 1 pak komt. En hoe krijg je ook al weer dat beslag zonder knoeien in al die holtes in de poffertjespan?
– Met een lepel gaat het te langzaam, dan is de eerste verbrand voordat je de laatste er in hebt. En zo’n handig flesje als ze bij de poffertjeskraam gebruiken heb ik niet. Ik gebruikte een leeg waterflesje. Ik hield de opening in de bak, kneep in het flesje waardoor het flesje zich vulde. Zo kon ik vrijwel knoeiloos het beslag in de holtes van de poffertjespan knijpen/schenken. –

Het viel mij op dat de ingrediënten hetzelfde zijn als in de pannekoekenmix. Bij navraag bleek dat de verhoudingen (en de bereidingswijze) wel anders zijn. Wat mij ook opviel, is dat er veel ‘lege’ meelsoorten in de mix zitten. Ik had het fijn gevonden als er ook boekweitmeel in had gezeten, zoals in het authentieke recept. Geeft net wat meer smaak, maar ook iets meer voedingsstoffen. Wat wel weer positief is, dat het 100% biologisch is.

De poffertjes bakten zichzelf, het ging zo makkelijk.

Glutenfree Amsterdam schreef dat ze 190 poffertjes uit 1 pan bakjes (lees hier haar blog). Ik denk dat ik (met de helft van het beslag) zo’n 100 poffertjes heb gebakken. Dus inderdaad zo’n 190 uit 1 pak. Tja, daar sta je een tijdje voor in de keuken.

De meiden hebben gesmuld!
Wel drie volle borden elk, hebben ze opgegeten!

En daarna was er nog heel veel over. Heel veel poffertjes, maar ook heel veel beslag.

De poffertjes heb ik in de diepvries gedaan. Komt vast binnenkort weer van pas. En het beslag? Morgen weer poffertjes eten, nu met papa er bij?

Hoe zit het ook al weer…
Wat is het verschil tussen tarwemeel en tarwebloem?​
Waarom bestaat er glutenvrije tarwezetmeel?
En waarom kunnen sommige mensen niet tegen maltrodextrine (en anderen wel)?

​Op Livaad staat een heel mooi plaatje dat dit alles uitlegd.

Na de oogst gaat de tarwe naar de fabriek, waar de korrels op verschillende manieren bewerkt worden.
Tarwekorrels direct vermaken geeft tarwemeel.
Ju kunt ook tarwekorrels op een zeer vochtige warme plek laten kiemen, zodat het er uit ziet als tauge. Wanneer je dan dit weer droogt, krijg je tarwemout. Een gekiemde tarwekorrel bevat geen gluten, maar tussen de gekiemde korrels zitten ook beschadigde tarwekorrels die niet kiemen. Deze bevatten wel gluten. Daarom bevat tarwemout altijd een klein percentage gluten.

Wanneer je de gedoogde tarwekorrel opschudt, dan kan met b.v. wind de velletjes (vliesjes) verwijderd worden. Deze vliesjes zijn glutenvrij, maar kapotte tarwekorrels komen ook tussen deze vliesjes terecht.

De tarwekorrel zonder vlies wordt na vermaling tarwebloem en zit vol met gluten.

Gluten lossen niet op in water. Dus wanneer je tarwebloem gaat wassen en spoelen, kan je de niet opgeloste gluten scheiden. Wat er overblijft is tarwezetmeel, want dat lost wel op in water. Deze is dus in principe glutenvrij, maar door wassing en spoeling is nooit 100% scheiding mogelijk. Er zitten dus altijd rest-gluten in tarwezetmeel.

Wanneer hierna het tarwezetmeel nog een aantal keer gewassen en gespoeld wordt, dan wordt het glutenpercentage steeds lager. Door deze methode ontstaat de duurdere Klasse 1 tarwezetmeel (glutenvrij tarwezetmeel). Deze wordt gebruikt bij het produceren van glutenvrije producten en soms in bepaalde medicijnen.

Het normale tarwezetmeel wordt nu door menging met een zuur (zoutzuur of koolzuur) omgezet in maltodextrine. Dit proces heeft hudroliseren en vaak gebeurt dit bij hoge temperatuur en druk. De moleculen van het zetmeel veranderen hierdoor en dus ook de eigenschappen van zetmeel. De rest-gluten die tussen het tarwezetmeel zaten zijn ongevoelig voor dit hydrolise proces en zitten dus ook weer deels tussen de maltodextrine. Het percentage is wel lager omdat een gedeelte door dit proces verloren gaat. Maltodextrine wordt veel in vleem en vleeswaren verwerkt.

Door de maltodextrine nogmaals een hydrolisatie proces te laten ondergaan, onstaat glucose. Dit is een goedkope zoekstof welke veel bij ijs, snoep, limonade etc. gebruikt wordt. Ook hier zitten dus weer wat meegesmokkelde gluten tussen, echt weer een percentage lager.

Afhankelijk hoe ‘gevoelig’ u voor gluten bent, kunt u zelf bepalen welke stoffen u wel of niet gaat eten. Normale tarwezetmeel, tarwemout en tarwezemelen bevatten veel meer gluten dan Klasse 1 tarwezetmeel, maltodextrine en glucose. Vermijdt dus deze eerste drie en probeer of u geen nadelige gevolgen ondervindt bij de laatste drie.

Bron: //www.livaad.nl/Plaadje39.htm

Onze glutenvrije kinderen moeten helaas regelmatig geprikt worden. Een goede voorbereiding (en een beloning achteraf) werken soms goed tegen ‘prikdrama’s’. Dit filmpje kan daar wellicht goed bij helpen.

Heb je mijn blog over Glutenvrij daten al gelezen?
Deze blog is onderdeel van #wijbloggenglutenvrij: Verschillende glutenvrije bloggers, 1 onderwerp, op de 15e van de maand.
Waarom de 15e? Omdat 15 februari de geboortedag is van Dr. Willem Karel Dicke. Lees hier meer over op mijn blog #wijbloggenglutenvrij.

Wie schreven er nog meer over Glutenvrij daten?

• Dion Glutenvrij
• Home of Comfort
• ​Lekker glutenvrij
• Miss Glutenvrij
• Stories of a Coeliac
• Us love Glutenfree

Erik en ik zijn getrouwd toen we precies 10 jaar bij elkaar waren. Anderhalve maand daarvoor kreeg ik de diagnose coeliakie. Hij is meegegroeid in de zoektocht naar een glutenvrij leven. Hij heeft veel warenkennis, kookkennis en bakkennis, waardoor de overstap voor ons redelijk soepel verliep. Ook hij houdt zijn oren en ogen ook voor glutenvrije producten. Hij let als een tijger op bij feestjes, ziet het meteen als iemand met glutenhanden ons eten aanraakt. Hij remt mij af als ik doordraaf.

En last-but-not-least: Hij doe het moeilijke technische werk voor deze website!
(Dank je wel lief <3!)

Maar hoe zou ik het doen als ik nu weer zou gaan daten? Hoe zou ik het gedaan hebben als ik geen partner had toen ik de diagnose kreeg? Hoe hoop ik dat mijn dochter het over 13 jaar aan pakt? – Nee liefie, voor je 16e mag jij niet daten  –

Daten als jongere

Daten, een mogelijke partner tegenkomen, is volgens mij voor jongeren heel anders dan bij niet-meer-zo-jongeren.
Eind middelbare school en tijdens mijn studententijd kwam ik massa’s mogelijke partners tegen. Leuke mensen, met wie je (na een paar biertjes) een relatie of avontuurtje kan gaan starten. Maar daar zit meteen het probleem: dat biertje…

Vraag je de man/vrouw eerst om de mond te spoelen voordat je gaat zoenen (lekker spontaan)? Of neem je het risico?
Er zijn ook jongeren die zelf een biertje nemen, ‘omdat ze er toch geen last van hebben’…

Met coeliakie was mijn ontmoeting met Erik heel anders gegaan:

Op mijn 20^e verjaardag ging ik eerst met mijn ouders uit eten. Vervolgens had ik met een groepje vrienden op mijn studentenkamer afgesproken. Toen het bier op was, gingen we naar onze sociëteit. Hier stond Erik bij de garderobe, ook met een slok op. We vonden elkaar al een tijdje leuk. En nu was het eindelijk zover: Wij eindigden zoenend in het portaal.

Maar het vervolg van onze romance zou met coeliakie wel heel goed kunnen:

Het weekend aansluitend aan mijn verjaardag, ging ik met een groep vrienden zeilen in Friesland. Op zaterdagavond stak ik samen met een vriendin met een roeibootje over, om naar de telefooncel te gaan (ja, ja, lang geleden hadden we nog geen mobieltjes). Hier belde ik Erik op, om een afspraak te maken. Hij nodigde mij uit voor en wijntje en kaasjes die zondagavond. Toen ik eenmaal bij hem was, begon het te regenen en kon ik niet meer naar huis ;-).

Een week na onze eerste zoen, zaten wij op het terras bij Café de Gooth voor een simpele maaltijd.
Het voelde zo goed, dat ik besloot: Met hem verder, met hem wil ik oud worden.

Erik en ik kenden elkaar al een beetje. We hadden een aantal dezelfde vrienden, zaten op dezelfde school, kwamen in dezelfde uitgaansgelegenheden. Als ik toen al coeliakie had gehad, had hij dat vast geweten (en er rekening mee kunnen houden).

Dit wens ik ook voor onze dochter…

Daten als ‘oudere jongere’

Als je niet meer zo jong bent, gaat het daten meestal anders. Minder naar de kroeg, of op andere ongedwongen manier (geschikte) vrijgezellen tegenkomen. En daarnaast zijn er meer factoren die mee spelen: een baan, een woonplaats, een huis, eventueel kinderen.

De mensen uit mijn omgeving die op zoek zijn naar een partner, doen dat via een datingsite. Wanneer vertel je dan dat je coeliakie hebt? Al in je profiel, tijdens de mailwisseling of tijdens het eerste gesprek?

Ik denk dat tijdens de mailwisseling de juiste strategie is. Niet te laat, geen energie steken in iemand die daar meteen op afketst. Maar ook niet te vroeg. Iemand kiest jou niet omdat je coeliakie hebt, maar ondanks dat je coeliakie hebt. Want ook voor een partner is het flink aanpassen…
Kortom, daten met coeliakie is nog iets lastiger dan gewoon daten. Maar niet onoverkomelijk!
Ik ben erg benieuwd naar de ervaringen en overpeinzingen van de andere glutenvrije bloggers…

Deze blog is onderdeel van #wijbloggenglutenvrij. Verschillende glutenvrije bloggers, 1 onderwerp, op de 15^e van de maand.

Lees in mijn volgende blogpost wie er allemaal meedoen.

Via Facebook kreeg ik een berichtje:

Wij zijn bezig met het lanceren van een nieuw en lekker snoepje: Goody Good Stuff. GGS is onderdeel van Cloetta waar oa (Sportlife, Red Band & Venco) onder vallen. Goody Good Stuff komt in april op de markt en dit is glutenvrij, bevat geen allergenen en is geschikt voor vegetariërs. Wij willen je graag wat snoepgoed opsturen.

Daar heb ik natuurlijk geen enkel bezwaar tegen!

Tenminste, daar heb ik geen bezwaar tegen, mits ik het ook mag vertellen als de snoepjes niet bevallen ;-).

Maar gelukkig, ze zijn lekker!

Vorige week vrijdag werd er een doos bezorgd met 3 zakken snoepjes:

• Peaches
• Sour mix match
• En een zak met uitdeelzakjes: 4 met colaflesjes en 4 met gummybeertjes

Ik houd eigenlijk niet zo van dit soort snoepjes. Maar ik heb ze natuurlijk wel allemaal geproefd. Moet toch een goede review kunnen geven ;-). De rest is door mijn kinderen opgegeten, die ze heeeeel erg lekker vonden!

Goody Good Stuff heeft naast bovenstaande smaken ook nog normale zakken met colaflesje en gummybeertjes. En cheery cherries. Deze producten zijn: glutenvrij, lactosevrij, gelatinevrij, notenvrij en zijn gemaakt met natuurlijke kleur- en smaakstoffen. Helaas zit er wel heel veel suiker in de producten.

De Peaches zijn erg lekker. De perzik-snoepjes die ik ken uit mijn jeugd, als we na het roeien een bekertje met snoepjes aan de bar kochten. Maar dan lekkerder, minder chemische smaak, het smelt zowat in mijn mond.

De Sour Mix is heerlijk. Dit is het enige zakje dat ik binnenkort voor mijzelf ga kopen ;-). Zure snoepjes, zoals de naam al zegt. Ik dacht dat mijn kinderen ze niet lekker zouden vinden, maar helaas… – Vroeg er laatst iemand op het coeliakieforum niet ook naar zure snoepjes? Ze zijn er nu! –

En dan de gummybeertjes en colaflesjes. Tja, daar houd ik sowieso niet van. Maar ik vond ze lekkerder dan de al bekende gummybeertjes en colaflesjes. En manlief en kinds vonden ze wel erg lekker. Leuke traktatie voor bv op vakantie.

Want Goody Good Stuff is vanaf nu in de normale supermarkt te koop!

Hebben jullie mijn blog over glutenvrij in Dierenpark Amersfoort al gelezen?
Hebben jullie Sandra’s blog over glutenvrij in de Apenheul al gelezen?

​Ik heb nu weer een vervolg: Glutenvrij in Dierenpark Emmen?

Suze Bouma is 6 jaar en heeft coeliakie. En zij wil heel graag ‘directeur voor 1 week’ worden. Omdat ze heel erg van dieren houdt. Maar ook omdat ze wil zorgen dat er in dierenpark Emmen lekker glutenvrij eten te koop is. Stem je ook op haar?

Bijna 200 likes op mijn facebook-pagina!
Bijna 100.000 visitors op mijn website!
En vandaag is mijn website 2 jaar oud!
(Dat er oudere blogposts op staan, komt omdat ik die gecopieerd heb van mijn andere website).

Reden voor een feestje, zou je denken!
Maar zoals gewoonlijk, weet ik weer geen leuke actie voor jullie om een feestje te vieren. En ik, ik eet er gewoon lekker een gebakje op.

Maar wees niet getreurd: Ik ben met een aantal leuke dingen bezig. Wordt misschien binnenkort vervolgt.

Niet alleen door coeliakie kunnen de darmvlokken afsterven. Er komt steeds meer bewijs dat het bloeddrukverlagend medicijn Olmesartan bij sommige mensen ernstige darmschade kan veroorzaken. De symptomen lijken op coeliakie: diarree en malabsorptie (darmen die geen voeding kunnen opnemen). Nederlandse artsen vertellen in het Nederlands Tijdschrift Geneeskunde over een man van 63 bij wie in eerste instantie coeliakie werd vermoed (uit een biopt bleek Marsh 3c darmschade), maar die niet herstelde door een glutenvrij dieet. Het ging pas beter met hem toen hij stopte met Olmesartan. Hij bleek helemaal geen coeliakie te hebben.

“Ned Tijdschr Geneeskd. 2014;158(0):A7370.

[Diarrhoea and malabsorption due to olmesartan use].
[Article in Dutch]

van Beurden YH1, Nijeboer P, Janssen J, Verbeek WH, Mulder CJ.

BACKGROUND:
The differential diagnosis of diarrhoea in combination with villous atrophy is broad. Coeliac disease heads the list but medication-induced villous atrophy should also be taken into consideration.

CASE DESCRIPTION:
We report the case of a 63-year-old man presenting with recurrent secretory diarrhoea, acute renal failure and metabolic acidosis. Initial work-up revealed total villous atrophy (Marsh stage IIIC) with intraepithelial lymphocytosis. A gluten-free diet did not have any effect on the diarrhoea. During several periods of hospitalization antihypertensive medications were temporarily stopped due to dehydration; this resulted in reduction of his symptoms. Eventually an association between the enteropathy and the antihypertensive olmesartan was suspected. Indeed, permanent withdrawal of olmesartan resulted in permanent clinical improvement.

CONCLUSION:
Olmesartan is frequently prescribed in the Netherlands and it should be included in the differential diagnosis of diarrhoea accompanying villous atrophy.

Bron: Pubmed“

Bron: Tine Aarsen op het coeliakieforum

Kinderen uit logeren, wat meer tijd voor elkaar.
En precies op dat moment kwam de AH-actie: 2^e driegangen menu gratis!
(Bij inlevering van een volle Albert Heijn spaarkaart).

In Amersfoort stonden 8 restaurants op de kaart.
Merlot en Brasserie No Nonsens kennen we, zijn beiden goed en goed glutenvrij. Maar deze waren al vol. (En natuurlijk is het ook leuk om iets nieuws uit te proberen!)

Ik vroeg op twitter en facebook of iemand glutenvrij ervaring had bij de overgebleven restaurants. Helaas kwam hier geen reactie op en koos ik een restaurant ‘op goed geluk’.
Het werd restaurant De Ondeugd, in de Krommestraat.
Bij het telefoontje werd mij verzekerd dat ze een glutenvrije maaltijd kunnen verzorgen. Ja, echt goed glutenvrij, ook zonder kruisbesmetting, ook niet alles weglaten waar gluten in zit. “Mevrouw, bij ons krijgt u een volledig glutenvrije maaltijd.”
– De man klonk een beetje gehaast, maar wel kundig. Dus ik ging er voor. –

Ik kwam eerder dan manlief.
Tijdens het wachten kreeg ik een gewoon mandje met brood, geen glutenvrije vervanger.
Maar van de kaart, mocht ik bijna alles uitkiezen! Ik koos zalm vooraf en tonijn als hoofdgerecht.

Bij het voorgerecht kreeg ik een goed aangepast bord zalm. Eigenlijk zou deze geserveerd worden met taboulet (couscoussalade), deze was keurig vervangen door aardappelsalade. Maar bij het hoofdgerecht ging het mis: Mijn tonijn werd geserveerd op zwarte pasta… Ik stuurde het terug naar de keuken en riep haar nog na: Niet gewoon afspoelen he? Ik wil wel een volledig nieuwe tonijn!
Met manlief had ik een discussie: Spoelen we thuis ook niet gewoon af, als er een appeltje op de grond gevallen is? Dat is toch afdoende en het is zonde om het weg te gooien?
De keuken had (denk ik) dezelfde redenatie. Het duurde even voordat ik mijn eten kreeg, maar de tonijn was iets te gaar. Kan haast niet in die tijd gebeurd zijn. Maar het was verder lekker hoor!
Als nagerecht hadden we allebei crème brulee, met ijs. Mmmm!

Ook bij de rekening ging het mis: In plaats van het 2^e diner gratis, rekenden ze een korting van 10 euro…

Kortom: We hebben genoten, van elkaar, van het lekker wegzijn, van eindelijk eens goed bijpraten en ook van het eten (ik heb nergens last van gehad!). Maar toch is Restaurant De Ondeugd niet voor herhaling vatbaar…Dit bericht werd geplaatst in R