Op deze website konden jullie al interviews lezen met DIY for you and me en met Elize van Stories of a Coeliac. Ook Annemiek van Glutenvrijemama reageerde op mijn oproepje. Glutenvrijemama is een van mijn favoriete webblogs. Ze schrijft leuk, boeiend en interessant. Helaas schrijft ze niet meer zo frequent als in het verleden. Maar als er weer een blog verschijnt, lees ik die meteen.
Hieronder lees je haar antwoorden op mijn vragen.
1. Waarom heb jij gereageerd op mijn oproep voor dit interview?
Het leek mij leuk om geïnterviewd te worden en ik was benieuwd wat je mij zou vragen.
2. Hoe is je blog ontstaan en kun je kort vertellen waar je voornamelijk over schrijft?
Ik zocht naar een manier om iets voor mezelf te doen waarbij ik het huis niet uit hoefde. Ik was namelijk ik net bevallen van mijn derde kind en had er behoefte aan iets creatiefs te doen. Ik speelde met de gedachte om een boek te gaan schrijven over glutenvrije kinderen. Zo een boek was er nog niet in het Nederlands. Toen bedacht ik mij dat ik het altijd erg leuk vond om internetpagina’s te maken voor mijn leerlingen in een digitale leeromgeving. Een en een werd twee: een website over glutenvrije kinderen!
De ondertitel van mijn blog is: Over glutenvrij opvoeden en glutenvrij koken voor kinderen. Ik wissel kindvriendelijke glutenvrije recepten af met verhalen over ons leven en tips over glutenvrij opvoeden.
3. Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik werk op een middelbare schoolgemeenschap in Amsterdam als afdelingleider vwo bovenbouw en daarvoor werkte ik op diezelfde school als docent Engels in de tweede fase.
4. Jouw zoon Alexander heeft coeliakie. Hoe lang weten jullie dat al en hoe is het ontdekt?
Wij weten dat Alexander Coeliakie heeft sinds december 2007, hij was toen net twee. In de zomer van 2007 ging hij minder eten en had hij veel diarree. In het najaar dat erop volgde werd hij steeds stiller en futlozer. Met Sinterklaas at hij geen pepernoten meer en zat hij alleen nog maar aan tafel puzzeltjes te maken. Ik maakte mij wel zorgen maar deed mijn eigen ongerustheid af als overbezorgd. Begin december at hij alleen nog bananen en danoontjes en had hij erg veel diarree en viel het mij opeens op dat hij ook erg was afgevallen. Toen zijn we bij de huisarts langsgegaan die niet wist was er aan de hand was. Zij verwees ons wel diezelfde week door naar een kinderarts. Ik verwachtte dat ze mij daar weg zouden sturen met peuterdiarree of iets dergelijks maar de arts-assistent haalde meteen de kinderarts erbij. Ze zagen het in een oogopslag. Zes weken later, op de middag na zijn biopt zijn we meteen begonnen met glutenvrij eten.
5. Hoe heb je zijn school geïnformeerd?
Toen hij begon in groep 1 hebben we een gesprek hierover gehad met de leerkrachten van groep 1-2. In groep 2 heb ik de ouders van zijn klasgenoten gemaild. Dat heb ik ook aan de start van groep drie gedaan omdat hij toen in een nieuwe klas kwam. Nu mail ik de ouders niet meer. Ik stuur wel aan het begin van elk schooljaar zijn leerkracht een mail.
Zijn klasgenoten weten wat gluten is en dat hij soms iets uit zijn eigen snoeptrommel eet. Dit jaar heeft hij zelfs een juf die bekend is met gluten in haar familie en hem geweldig steunt en mij op tijd inseint als er iets wordt gegeten in de klas.
6. Hoe gaat de school om met zijn dieet?
Ik lees op jouw blog: “Ik ga er namelijk van uit dat het mijn verantwoordelijkheid is om te zorgen voor glutenvrije alternatieven voor eten en traktaties op school en bij anderen. Het is erg prettig als er voor gezorgd wordt maar het hoeft niet.” (13 juli 2010).
Maar in jouw blog van 16 september 2011 lees ik juist het tegenovergestelde: “Mijn zoon heeft Coeliakie wat inhoudt dat hij een strikt glutenvrij dieet volgt. Helaas zijn de traktaties die de ouderraad uitdeelt tijdens alle feestelijke gelegenheden niet glutenvrij. Het is jammer dat er bij feestelijke gelegenheden niet met alle kinderen rekening gehouden wordt.”
Hoe denk je er nu over?
– Als moeder vind ik het geen probleem om iets te regelen, als ik het maar op tijd weet! Weet ik tenminste zeker dat het echt glutenvrij is. Als lid van de oudercommissie vind ik dat elk kind zich welkom moet voelen en dat er dus aan hem/haar gedacht moet zijn. –
Ik vind het mijn verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat hij veilig mee kan snoepen. Ik vind het erg aardig als anderen iets voor hem regelen, en dat doen ze ook regelmatig, maar het hoeft niet. Als ik eerlijk ben doe ik het liever zelf omdat ik dan zeker weet dat er geen kruisbesmetting is.
Het tweede citaat komt uit een mail die ik de oudercommissie heb gestuurd waarin ik bezwaar maakte tegen de vrijwillige ouderbijdrage die voornamelijk wordt besteed aan pepernoten, onveilige paaschocolade, kerskransen etc. Daar maakt Alexander geen gebruik van en daarom had ik zin om een kritische mail te sturen. Ik vind het bedenkelijk dat er feestelijke gelegenheden op school steeds gepaard moeten gaan met koek en snoep.
7. Hoe reageren zij op zijn dieet, wordt hij er wel eens mee gepest, houden ze er rekening mee op feestjes e.d.?
Alexander wordt er nooit mee gepest. De meeste vriendjes houden rekening met hem. Als hij naar een partijtje gaat overleg ik met de ouders van zijn vriendje wat ze gaan doen en eten stop ik voor de zekerheid een cakeje in zijn tas.
8. Mijn oudste dochter wil soms erg graag een stroopwafel op de markt. Als we alleen zijn, krijgt ze die. Als Mirthe mee is, krijgt ze die niet. Soms wordt Eva daar erg boos over.
Hoe ga jij om met de andere kinderen en het glutenvrije dieet?
Wij zijn solidair met hem en zijn zusjes zijn erg zorgzaam. Als er niks lekkers voor Alexander is dan nemen wij ook niks. Tot nu toe snappen ze dat en heeft het nog niet tot problemen geleid.
9. Vorige week sprak ik een moeder met een puberzoon met coeliakie. Hij eet soms liever niets, dan dat hij zijn moeder iets laat regelen. Bijvoorbeeld als zijn vrienden na een lange schooldag shoarma gaan eten.
Alexander is nu 9. Begint hij al een beetje te (pre)puberen? Heb jij last van bovenstaand dilemma?
Alexander is nog helemaal niet aan het (pre)puberen. Toch denk ik dat hij precies zo zal reageren als de puber uit jouw voorbeeld. Toch zou ik zeker niet een shoarmartent bellen met de vraag of zij iets voor mijn puberzoon hebben. Dat doet hij maar lekker zelf.
Ik probeer hem op te voeden in het zelf regelen van zijn zaakjes maar ik maak mij weinig illusies over de pubertijd…
10. Nog een citaat van jouw website: “Zou ik hem vertellen dat er in die lekkere lolly gluten hebben gezeten? Wat is opvoedkundig gezien het beste? Ik vond het moeilijk. Aan de ene kant wil ik hem niet te veel met zijn Coeliakie belasten. Hij zal er nog zijn hele leven mee moeten omgaan.” (10 september 2010)
Ik zou het meteen vertellen. Maar ik ben dan soms ook (te) open. Denk soms niet na of het opvoedkundig gezien slim is.
Daarnaast wil ik Mirthe leren wat ze wel en niet mag eten. (Wel Chupachups, behalve die met cola-smaak).
Als je nu de keuze weer had, zou je het hem vertellen?
Dat citaat komt uit 2010. Alexander was toen 4. Ik vond hem toen nog te jong om hem telkens met zijn ziekte te confronteren. Dat gebeurde al vaak genoeg. Nu is hij 9 en zou ik het hem wel uitleggen.
Hij is een week naar geweest van die stomme lolly dus ik heb het hem uiteindelijk wel verteld.
11. Op 15 maart 2013 schreef jij Glutenvrije mama maakt zich boos!
Miss Glutenvrij schreef laatst dat zij allang niet meer gekwetst of verdrietig is door de hype. Hoe zit dat met jou?
Laatst zat een vage bekende een omelet uit een plastic bakje te eten als lunch. “Brood blijkt helemaal niet goed voor je te zijn” sprak zij onnozel. Ik probeerde een rationeel gesprek met haar daarover te voeren maar ik merkte dat ik weer erg boos werd en ben weggelopen. Mijn laatste woorden: “wat belachelijk” dus ehh… ja, het maakt mij nog steeds boos maar ik wil er niet meer over bloggen.
12. Glutenvrij eten is (helaas nog steeds) vaak droog. Proef jij alles wat je Alexander geeft, of ga je uit van zijn smaak?
– Mirthe en ik hebben een volledig andere smaak. Ook al moeten we allebei glutenvrij eten. Zij vindt dingen heerlijk die ik flauw vind. Zij vindt dat er te veel pitjes in mijn brood zitten. –
Nee hoor, ik ga uit van Alexander’s smaak. Hij is niet anders gewend dan glutenvrij eten dus hij klaagt zelden. Hoewel hij na het eten van Genius brood wel opeens aangaf dat hij mijn zelfgebakken brood minder lekker vindt.
13. Met dank aan jou heeft de Hema nu een glutenvrije lunchbox. Gaan jullie vaak lunchen/ontbijten bij de Hema?
Nou, ik weet niet of dat aan mij te danken is hoor.
Ik ben het liefst dagelijks in de Hema maar de Hema bij ons om de hoek heeft de lunchbox niet. Ik vind het eigenlijk ook raar om om de hoek te gaan lunchen als ik een huis vol lekker eten heb.
14. Jij werkt op een middelbare school. Hoe wordt daar om gegaan met glutenvrije leerlingen? Hoe ga jij om met glutenvrije leerlingen?
Wij weten meestal wel of een leerling glutenvrij is maar op een middelbare school zorgen de leerlingen voor zichzelf. Docenten houden zich niet bezig met ziektes van hun leerlingen als ze hier verder niks van merken in de les. Een mentor zal er vaker mee te maken hebben als er een klassenactiviteit is maar ook daar wordt niet altijd bij gegeten.
Schoolkantines zijn natuurlijk een hoofdstuk apart. Wij verkopen (gluten)broodjes met kaas en worst en wat koek en snoep. Vers fruit wordt niet gekocht en dus ook niet (meer) aangeboden. Glutenvrij in onze kantine zijn: Snickers, Bounty en naturel chips.
Als glutenvrije leerlingen op schoolreisje of werkweek gaan informeer ik de begeleiders altijd extra en geef ik de leerling gegevens van het hotel waar ze verblijven zodat ze zelf contact kunnen opnemen.
Ik houd de glutenvrije leerlingen die ik ken uit nieuwsgierigheid altijd scherp in de gaten. Op dit moment is dat er 1. Toen er vorig jaar iets te vieren was in zijn klas en de leerlingen slagroomtaart hadden gehaald heb ik aangeboden om een Snickers voor hem te halen in de kantine maar op een schoolfeest heb ik hem ook wel eens een biertje zien drinken.
Toen Alexander net zijn diagnose had gaf ik Engelse les aan Gaby Herweijer. Zij is nu diëtiste aangesloten bij de NCV en heeft coeliakie. Zij heeft mij tijdens haar mondeling tentamen Engels tips gegeven over het dieet. Needless to say, ze had een goed cijfer.
15. Je schrijft de laatste tijd minder blogs. Waardoor komt dat?
Ik heb het druk-druk-druk en daardoor ook minder inspiratie.
16. Wat vind je het vervelendste aan het glutenvrije dieet? En wat het leukste?
Het vervelendste vind ik dat je nooit spontaan ergens iets kunt eten. Dat mis ik wel. Ik sta daar gelukkig niet vaak bij stil maar het beïnvloedt sterk hoe je je vrije tijd indeelt.
Ik vind er weinig leuk aan. Koken en bakken deed ik altijd al graag en gebruikte nooit zakjes en pakjes. Ik ben dus niet wezenlijk anders gaan koken of eten.
Wat ik wel leuk vind is dat ik ben gaan bloggen en de kracht van de social media heb ontdekt. Je kunt ontzettend veel bereiken aan de keukentafel achter je laptop.
Dank je wel Annemiek, voor de leuke antwoorden. Ik vond het leuk jouw als glutenvrijemama vragen voor te leggen waar ik soms mee worstel. En om meer over jullie te weten te komen. Ik zou het leuk vinden om je een keer in het echt te ontmoeten!
Is er iemand anders die een gastblog voor mij wilt schrijven, of wilt antwoorden op mijn vragen? Ik hoor het graag!
