En het regende brood is de “autobiografische” debuutroman van Stefan van Dierendonck.
Het boek gaat over jonge priester Clemens Driessen en zijn worsteling met de kerk en het katholieke geloof. De diagnose coeliakie speelt een grote rol in zijn worsteling met de kerk: Hij wordt ziek van de heilige hostie.

Worsteling

Clemens worstelt. Hij worstelt zich het boek door. Zijn worsteling met het geloof is voor mij soms onnavolgbaar. Gewoon omdat ik zelf niet geloof, te weinig van de bijbel weet en zelf nooit die worsteling heb door gemaakt. De worsteling wordt wat mij betreft dan ook niet duidelijk genoeg uitgelegd. Hoe kan dat ook, als je er zelf nog zo mee worstelt?

Zo denk ik dat ook zijn worsteling met zijn coeliakie en zijn nieuwe glutenvrij leven voor mensen zonder coeliakie soms onnavolgbaar is.

“Van zijn dromen wist hij bij het ontwaken een enkel beeld vast te houden (…). Als die keer dat hij zijn tanden had gezet in een grote Bossche bol. Spugend en kokhalzend was hij wakker geschrikken, trillend van angst.”

Te weinig wordt goed uitgelegd wat coeliakie eigenlijk is en wat het met je lichaam doet.
Maar net als bij de worsteling met het geloof, is dit misschien ook wel de charme van het boek. Iemand die zo worstelt, heeft soms veel of rare woorden nodig voordat hij zelf op een rijtje heeft waar het eigenlijk over gaat. Ik herken dat heel erg als ik mijn emails terug lees uit de tijd na de dood van mijn tweeling.

Coeliakie in “En het regende brood”

Coeliakie komt in het grootste deel van het boek niet voor. Gewoonweg omdat het dan nog niet ontdekt is. Pas in het laatste kwart krijgt Clemens de diagnose coeliakie (blz. 193) en vanaf dan speelt het een grote rol in het boek.

Met name de heilige hosti is een struikelblok:

De hostie staat symbool voor het hogere, voor de gave van God. Het principe voor de verlossing van de mensheid.

(Stefan van Dierendonck in het tv-programma Pauw en Witteman)

Clemens gebruikt de glutenvrije hosti uit Sint-Michielsgestel, maar blijft klachten houden. De hostie bevat glutenvrij tarwezetmeel, iets waar sommige mensen met coeliakie niet tegen kunnen.

Uiteindelijk wordt Clemens in Rome erg ziek van een niet glutenvrije hostie. Er knapt iets bij hem en na een dolemansrit op zijn motor verongelukt hij.

Lees hier tips voor de glutenvrije hostie

---

In dit artikel staan affiliate links. Als je via die link het boek koopt, krijg ik een klein percentage van de aankoopprijs.

Veel mensen eten glutenvrij, terwijl ze geen (diagnose) coeliakie hebben.
Waarom eten ze glutenvrij? Waarom volgen ze zo’n lastig dieet? Ik startte een serie portretten.
In de voorgaande portretten kwam de Hormoonfactor een aantal keer ter sprake. Vandaag stel ik mijn vragen aan Ralph Moorman zelf, schrijver van de Hormoonfactor.

Sinds wanneer eet jij glutenvrij?

Ik eet glutenvrij sinds 12 jaar. Daarnaast eet ik ook vrijwel geen lactose, caseïne en weinig ei.
 

Waarom ben je glutenvrij gaan eten?

Eigenlijk heb ik me altijd verdiept in voeding en gezondheid en ben ik op zoek naar de leefstijl waarbij ik me het beste voel. Dit bracht mij bij seminars over de hele wereld. In USA was glutenvrij eten zonder coeliakie al vrij populair. Zodoende ben ik er mee aan de slag gegaan. Ik deed al af en toe bloedtesten, en ik had meteen de coeliakietest aangevraagd. Dit bleek ik niet te hebben, maar toch ben ik dit gaan uitproberen door glutenvrije gezonde alternatieven te gaan eten (dus niet de vervangers van suiker en witmeel). Er is toen een wereld voor me open gegaan. Ik voelde me fitter, scherper van geest, had minder last van een opgeblazen gevoel en kwam eindelijk eens van die vervelende puisten op mijn rug af. Het was vooral de combinatie van glutenvrij en zuivelvrij die mij dit resultaat gaf.
 

Eet je volledig glutenvrij?

Ik krijg wel sporen binnen, maar verder ben ik best streng.
 

Heb je een coeliakie test gedaan, bloedtest of ook biopt?

De bloedtest is gedaan, maar daar kwam niks uit naar voren.
 

Wat is de reactie als je gluten binnen krijgt?

Ik krijg al snel de symptomen weer terug (loomheid, onrustige huid, en opgeblazen gevoel). Dit gebeurt niet als ik 1 koekje eet, maar wel na een brood of pastamaaltijd.
 

Ik denk dat glutenvrij eten slechts voor een kleine groep mensen nuttig of noodzakelijk is. Hoe denk jij hier over en waarom?

Ik heb duizenden mensen begeleid als gezondheidsadviseur en heb gezien dat deze groep veel groter is dan je zou verwachten. Van de combinatie gluten en zuivelvrij heb ik de meest uiteenlopende succesverhalen gezien in de praktijk, omdat het het immuunsysteem tot rust kan brengen bij mensen die dit niet optimaal verteren en verdragen. Je bent immers niet alleen wat je eet, maar ook wat je verteert, opneemt, verdraagt, en kunt uitscheiden en juist op de laatste vier zie je het vaak niet optimaal gaan bij het eten van tarwe- en glutenrijke producten. Wat mij betreft moet dit veel serieuzer genomen worden dan nu gedaan wordt. Gelukkig komt er steeds meer onderzoek op gang. We weten namelijk nog vrij weinig. De term glutensensitiviteit wordt steeds bekender en er is steeds meer onderzoek. Maar er zijn ook andere stoffen die mogelijk problemen kunnen geven, zoals fructanen (FODMAPS) of ati’s (stoffen die de graankorrel bevat om zich te verdedigen tegen belagers, vooral in de doorveredelde supersterke tarwesoorten). Daarnaast maakt het gebruikte bereidingsproces ook veel uit (langzame desemmethodes). De coeliakiegroep is zeer klein in vergelijking met de non coeliac responders.
 

Heb je verder nog aanvullingen?

Ik vind het mooi dat je een brug slaat tussen de coeliakiegroep en mensen die vanwege een andere reden glutenvrij eten. De vraag naar glutenvrij is gestegen en dat is goed voor beide groepen, omdat er meer aanbod komt. De communicatie moet echter wel duidelijk zijn, omdat bij coeliakie de eisen veel strenger zijn in bijvoorbeeld horecagelegenheden. Ik zie vaak een onnodige strijd op social media, terwijl samenwerking en respect naar elkaar veel gelukkiger maakt. Niemand hoeft het monopolie te claimen op glutenvrij eten.
 

Ir. Ralph Moorman”

---

Ook Ralph Moorman adviseert om eerst een coeliakietest bij de arts te doen voordat je glutenvrij gaat eten. Kijk voor meer informatie op De hormoonfactor – glutenvrij eten of op mijn blog Glutenvrij eten zonder diagnose?

Dank je wel Ralph, voor je antwoorden en voor het interessante chatgesprek dat we hadden.
Ik hoop ook dat er meer begrip komt tussen beide groepen en dat we elkaar daardoor meer steunen.

Chili con carne, wij eten het bijna elke week!
Onze kinderen vinden het lekker, het is snel klaar, het is goedkoop, het is gezond en er kunnen veel restjes in verwerkt worden.
En toch staat het recept nog niet op mijn site… Daar komt nu verandering in!

Voor 4 personen, of 2 dagen 2 personen
Bereidingstijd 20 minuten
Kosten ca. € 6,20

Wat heb je nodig?

• 500 gram gehakt half-om-half
• 1 tl gehaktkruiden of gewoon peper, zout, folie, koriander en komijn
• 1 tl paprikapoeder
• 1 tl chilipoeder
• 1 blikje tomatenpuree
• 600 gram groentes zoals prei, wortel, paprika, uit, champignons of iets anders dat je in huis hebt.
• 1 blik kidneybonen
• 1 blik chili-bonen
• eventueel een paar teentjes knoflook

Hoe maak je het?

1. Bak het gehakt met de kruiden rul.
2. Snij ondertussen de groentes.
3. Voeg de tomatensaus en de groentes toe. Laat dit ca. 10 minuten koken. Zo af en toe omscheppen.
4. Voeg de bonen toe en laat nog ca. 5 minuten warm worden.
5. Eet smakelijk! Lekker met geraspte kaas en creme fraiche.

De volgende dag

Heb je nog een restje over? Doe de chili in een ovenschaal, bestrooi h’m met naco-chips en geraspte kaas. Even 10 minuten in de oven. Eet smakelijk!

---

In dit recept staan een paar links naar producten. Dit zijn de producten die wij altijd gebruiken, daarom deze links. Ik krijg er geen vergoeding voor.