Op de ochtend na mijn bakles, had ik 3 soorten pepernoten:
Wij deden een pepernotentest: Welke is de lekkerste?
Erik en ik vonden nummer 1 de lekkerste: knapperig, maar niet te bros en niet te hard. Lekkere smaak, niet te zoet.
Eva vond nummer 3 de lekkerste: Niet te hard (zoals nummer 2), niet te mwah (zoals nummer 1), gewoon lekker!
En Mirthe? Die zei bij elke pepernoot die ze in haar mond stopte: “Deze vind ik de lekkerste!”
Op 15 oktober liet ik het al weten: Binnenkort verschijnt er een interview met Elize.
Zoals jullie waarschijnlijk wel weten, lees ik haar blog Stories of a Coeliac erg graag. Ze schrijft lekker leesbaar en over interessante onderwerpen. Bijvoorbeeld de interviews met andere glutenvrije studenten.
Nu zit zij eens aan de andere kant en heb ik haar geinterviewd.
Toen je het interview met DIY’s for you and me had geplaatst vond ik dat super leuk om te lezen! Aan het einde van het blogje zag ik je oproep of er meer mensen waren die wat vragen wilden beantwoorden en ik was wel benieuwd naar wat je mij zou vragen! Ik interview regelmatig mensen (voor mijn studie en voor mijn blog) en wilde nu wel eens weten hoe het zou zijn om aan de andere kant te staan.
Toen ik net wist dat ik coeliakie had, heb ik alle blogs die ik maar kon vinden over coeliakie gelezen. Ik was niet alleen blij met alle waardevolle informatie, maar ook met de steun die het lezen van blogs me gaf. Ik vond de eerste maanden glutenvrij best heel heftig en door zo veel blogs te lezen voelde ik me minder alleen en ‘verdwaald’. Toen ik me wat beter voelen wilde ik ook graag mijn ervaringen delen. Ik werd echt enorm geïnspireerd door veel blogs (niet alleen glutenvrije blogs).
Ik liep dus al een tijdje rond met het idee en twijfelde wat, maar de Glutenvrije Blogweek gaf de doorslag. Dat mocht ik niet missen, dus ging ik als een speer naar wordpress om mijn blog te starten! 
Op mijn blog deel ik veel persoonlijke dingen die te maken hebben met coeliakie (bijvoorbeeld dingen die ik moeilijk vind, of juist dingen waar ik blij van word). Ik houd ervan mijn blog heel persoonlijk te houden, zodat mijn lezers mij leren kennen. Ook probeer ik goede informatieve artikelen te schrijven over coeliakie. Daarvoor speur ik vaak het hele internet af, haha! Soms interview ik ook mensen, omdat ik benieuwd ben naar hun verhaal of naar hun specifieke kennis over coeliakie.
En oh ja, ik deel natuurlijk ook regelmatig recepten en reviews!
Dit jaar heb ik mijn bachelor sociologie behaald en vanaf september ben ik begonnen aan mijn master. Het is een onderzoeksmaster dus deze duurt twee jaar. Ik heb een keer een blogje geschreven over mijn studie, dus hier kun je er meer over lezen!
Voorheen had ik ook een bijbaantje, maar omdat mijn studie te veel tijd ging kosten moest ik ontslag nemen.
In mijn vrije tijd ben ik eigenlijk vooral veel bezig met bloggen, haha! Het is echt een grote hobby van me geworden en ik kan er veel creativiteit in kwijt!
Ik weet sinds januari 2013 dat ik coeliakie heb. Bijna mijn hele leven heb ik last gehad van buikpijn en obstipatieklachten. Daardoor zat ik chronisch aan de laxeermiddelen. Toen ik verwisselde van huisarts (na een jaar of drie op kamers vond ik het wel tijd om een huisarts in mijn nieuwe woonplaats te zoeken) en bij haar langsging voor een nieuw recept voor de laxeermiddelen vond zij dit toch wel vreemd. Iemand van rond de 20 jaar oud met zoveel pijn en zo jong al chronisch aan de laxeermiddelen. Ze liet me gelijk testen op coeliakie en het was dus raak! Mijn antistoffen waren flink verhoogd.
Diep van binnen heb ik altijd wel geweten dat er iets mis was. Zeker op het laatst, want toen voelde ik me écht vaak ziek en sliep ik bijna meer dan dat ik wakker was. Ik had alleen nog nooit van coeliakie gehoord. Ik had me jaren geleden al neergelegd bij de diagnose Prikkelbaar Darmsyndroom en geloofde dat er bij obstipatieklachten niks ergers aan de hand kon zijn. Toen ik de diagnose coeliakie kreeg vielen heel wat puzzelstukjes op zijn plaats!
Ik woonde twee jaar op kamers toen ik mijn eigen appartementje kreeg. Mede door de eh… vele uurtjes die ik op het toilet doorbracht, wilde ik dolgraag een eigen toilet en badkamer dus heb ik wat extra vaart gezet achter mijn zoektocht. Gelukkig werden er net nieuwe studentenkamers gebouwd vlakbij mijn studentenhuis in de buurt. Er kwamen in één keer een paar honderd appartementjes met eigen badkamer, toilet en keuken vrij en ik was dus één van de gelukkige studenten die er zo’n appartementje kon krijgen! Ik woonde er een maand of drie toen mijn antistoffen veel te hoog te bleken te zijn en nog een maand of 3 a 4 later kreeg ik de officiële diagnose. Ik heb dus eigenlijk net op tijd een appartementje gekregen met een eigen keuken. Achteraf vind ik wel dat ik veel mazzel heb gehad! Niet iedere student heeft die luxe!
Helaas wel ja. Op de middelbare school merkte ik in de vijfde klas dat ik ineens dat ik vergeetachtiger werd. Dat maakte het leren al wat lastiger, maar ik kon nog goed meekomen en de (soms best hevige) buikpijn zat me eigenlijk ook niet zoveel in de weg dat mijn schoolwerk er echt onder leed. Het ging tot mijn 2e heel langzaam achteruit, maar plotseling voelde ik mij veel en veel slechter. Ik was zo moe, dat ik steeds meer colleges oversloeg om te slapen. Een paar maanden lang durfde ik ook niet zo goed het huis uit, omdat ik zoveel laxeermiddelen kreeg dat je niet wist wanneer ze ineens zouden gaan werken. Ook vergat ik letterlijk alles. Ik kon niet verder vooruit denken dan 10 seconden bij wijze van spreken. Dus door al die dingen heb ik wel een aantal tentamens verknalt. Tijdens mijn derde studiejaar is ontdekt wat er aan de hand was. Ik heb uiteindelijk één jaar studievertraging opgelopen. Ik had mijn bachelor bijna binnen op drie vakken na en daar liep ik dus gelijk een heel jaar vertraging mee op. Ook al was het achteraf wel fijn om in dat jaar even flink bij te komen van alles. Dat had m’n lichaam wel nodig.
Ik heb twee jaar onbezorgd kunnen genieten van het studentenleven. Zo’n beetje hoe jij het ook beschrijft, maar dan zonder bier want dat heb ik nooit lekker gevonden haha! Ik heb er toen wel echt van genoten, maar misschien ben ik van al die glutenbommen toen wel zo erg ziek geworden dat het niet meer ging.
Hoe dan ook, plotseling was ik er klaar mee (vlak voor ontdekt werd dat ik coeliakie had). Misschien was het omdat ik een vriend kreeg dat ik wat rustiger aan ging doen, maar misschien kwam het ook wel gewoon doordat ik me steeds zieker voelde.
Op dit moment zie ik om mij heen dat de meeste mensen ook geen ‘typisch’ studentenleven meer hebben. Steeds meer mensen gaan samenwonen en/of krijgen eigen appartementjes (waardoor ik ook steeds minder in studentenhuizen kom). We gaan wel eens uit eten en wat drinken in een cafeetje hoor. Eigenlijk voelt het voor mij nooit alsof ik iets mis. De meeste dingen doe ik gewoon mee met de rest. En als mijn klasgenoten een keer naar een restaurant gaan waar ik niet kan eten, ga ik soms gewoon toch mee (maar dan eet ik thuis al wat bijvoorbeeld en zit ik er gewoon bij voor de gezelligheid).
Als ik bij anderen in een studentenhuis eet spreek ik meestal af samen de boodschappen te doen. Zo kan ik gelijk aangeven wat we wel en niet kunnen maken. Daarna bekijken we welke pannen het minst beschadigd zijn (en soms wassen we ze nog even extra af) en maken we het aanrecht nog even extra schoon. Zo kunnen we prima glutenvrij koken samen. Koken in een studentenhuis kan prima, maar je moet wel even extra opletten op kruisbesmetting. Als ik echt met een grote groep ga eten in een studentenhuis bij iemand die ik niet zo goed ken, dan neem ik soms zelf iets mee om op te warmen. Met zo’n grote groep vind ik het soms te veel gedoe om alles in de gaten te houden en dan kies ik liever gewoon voor de veiligste weg. Dat vind ik ook helemaal niet erg! Ik ben er voor de mensen, niet per se om exact hetzelfde te eten als de rest.
Bij vrienden overleg ik gewoon goed vooraf wat we gaan eten en dan koken we samen. Met excursies (die we bijna nooit hebben overigens) neem ik gewoon zelf een hele bulk eten mee. Maar ja, dit komt dus eigenlijk nooit voor. Onze studievereniging is pas net opgezet en tot nu toe zijn alleen borrels georganiseerd. Daar ben ik dus nog niks moeilijks tegen gekomen.
Ja, ze hebben beiden brood voor mij in de vriezer en beleg en andere glutenvrije voorraden in mijn glutenvrije kast. Zowel bij mijn vriend als bij mijn moeder thuis is er een glutenvrije zone in de keuken gemaakt (vlakbij mijn voorraadkast). Dus dat is echt héél erg fijn en lief!
*foto van mijn glutenvrije hoekje bij m’n vriend thuis*
Nee, het heeft er geen invloed op. Toen ik net coeliakie had maakte ik me wel zorgen over of ik ooit zou kunnen wennen aan het delen van een keuken met hem (of met wie dan ook). Ik raakte er zó gestresst van de eerste maanden. Maar goed dat was natuurlijk typisch het glutenspook wat de kop opstak. En gelukkig ging mijn vriend daar heel goed en realistisch mee om. Hij wist mij elke keer weer met beide beentjes op de grond te krijgen. We weten nu gelukkig ook beiden hoe we om moeten gaan met een half glutenvrije en half glutenvolle keuken en ik weet zeker dat ik nog nooit ziek ben geworden van iets wat in zijn keuken is klaargemaakt. Dus ik zie geen problemen wat betreft eventueel samenwonen.
Het leukste vind ik het dat ik me weer beter voel en weer zo veel meer kan doen op een dag. Daarnaast vind ik het super om regelmatig iets lekkers te bakken. Het leukste daaraan vind ik het als mensen dat wat ik heb gebakken heel erg lekker vinden of zelfs lekkerder vinden dan de glutenvolle variant. Dat kan mijn dag echt maken, haha!
Wat ik het moeilijkste vind is dat ik zo enorm gevoelig ben voor gluten. Van een mini foutje kan ik echt weken ziek zijn. Het is moeilijk om aan mensen uit te leggen wat voor mij al ‘een klein beetje gluten’ is en dat ik van producten onder de 20 ppm soms toch ziek kan worden. Het was een hele zoektocht (waarover ik ook aardig wat op mijn blog heb geschreven, bijvoorbeeld hier). Gelukkig heb ik er inmiddels wel mijn draai in gevonden en weet ik wat ik wel en niet kan verdragen, maar ik voel me wel nog wat beperkter hierdoor en dat vind ik niet altijd even leuk.
Dank je wel Elize, voor het openhartige interview. Ik vond het leuk om jou een keer aan de andere kant van de tafel te laten zitten.
Is er iemand anders is die een gastblog voor mij wilt schrijven, of wil antwoorden op mijn vragen? Ik hoor het graag!
Het is weer de 15e van de maand. Dat betekend: #wijbloggenglutenvrij! Glutenvrije blogges bloggen samen over 1 onderwerp. Deze keer: “Wat is je favoriete blogpost?“
Mijn favoriete blogpost plaatste ik vlak voor deze blog. Onderstaande blog schreef ik voordat ik wist dat ik mijn favoriete blogpost mocht plaatsen.
Dit is mijn 810e blogpost.
Hoe kan ik ooit mijn favoriete blogpost uitzoeken uit 809 berichten?
Wat is mijn favoriete blogpost? De post die het meest gelezen wordt? Of waar het meeste reacties op zijn? De blogpost waar ik het meeste moeite voor heb gedaan? Of die moeiteloos uit mijn pen vloeide? Een blogpost die ik regelmatig zelf nog een keer lees? Of blogjes waar ik zelf wijzer van ben geworden?
Toen ik mijn 500e bericht schreef, maakte ik een lijst met mijn favoriete blogpost per categorie. Ondertussen ben ik 309 blogjes verder. Die lijst is niet dezelfde meer….
Oktober vorig jaar herhaalde ik een aantal (belangrijke) blogs: Coeliakie enquete, met alle antwoorden op de enquetes die ik regelmatig invul. Gezond glutenvrij eten, welke voedingsstoffen mis je als je glutenvrij gaat eten? Een blogje over het peuterboekje van Lies Knobbout. Blogjes over coeliakie op school/kinderdagverblijf. En een blogpost over glutenintroductie.
Het meest gelezen bericht is het blogje over glutenvrij snoep. Maar dat is niet mijn favoriet. Sterkter nog: Ik gebruik h’m zelf haast nooit.
– En 1 van de redenen dat ik deze blog bij houd, is om zelf informatie terug te kunnen vinden 
–
Op de blogs Snackbars met glutenvrije snacks en IJs met een hoorntje krijg ik de meeste reacties. Dit zijn vooral aanvullingen op de lijstjes. Daarnaast kreeg ik veel reacties op mijn blog Cadeautje! Maarja, toen kon je ook een cadeautje winnen ;-).
De blogpost die mij de meeste moeite kostte om te schrijven is denk ik mijn eerste gastblog bedoeld voor Legally Raw: Glutenvrij gaan eten?
Een blog voor een andere website schrijven, vind ik moeilijker dan een blog voor mijn eigen website. Ik heb het idee dat er meer druk op staat. Daarnaast wilde ik in die blog uitleggen dat je niet zomaar glutenvrij moet gaan eten. En om dat netjes te doen, vind ik moeilijk.
En hebben jullie het gastblog/interview van diyforyouandme al gelezen? Zij schreef h’m in feite. En ik verzon de vragen. Vond ik erg leuk, maar ook erg lastig. Binnenkort verschijnt er weer zo’n interview met Elize van Stories of a Coeliac.
Ik schrijf een heleboel kleine blogjes met een link of een filmpje. Deze zijn natuurlijk makkelijk te schrijven. Maar soms heb ik ook lange stukken tekst die moeiteloos uit mijn pen vloeien. Zoals de blogpost die ik al in 2011 schreef over Assertiviteit.
Daarnaast vind ik vragenlijsten en tags ook erg leuk om in te vullen. Bijvoorbeeld de Food tag van Home of Comfort. Of de Liebster Award en The Very Inspiring Blogger Award. Die laatste 2 zijn natuurlijk extra leuk, omdat ik hiermee een ‘prijs’ gewonnen heb!
Hierboven noemde ik al blogs Snackbars met glutenvrije snacks en IJs met een hoorntje. Maar ik maakte nog veel meer lijstjes!
Soms schrijf ik een blogpost met iets dat ik uitgezocht heb. Zo zocht ik uit of ik voldoende vezels, voldoende jodium en voldoen vitamine D binnen krijg. Ik zocht uit welke glutenvrije tussendoor-repen er te krijgen zijn. En is inderdaad slechts 20% van de supermarktproducten glutenvrij?
Ik zocht uit wat Xantaangom precies is en fyberhusk en chiazaad. En wat doen deze glutenvervangers voor je brood?
Ik schreef een artikel over de genetische coeliakie-ijsberg, over mijn uitzoekwerk en ervaringen met glutenintroductie bij baby’s en over de uitslagen van het PreventCD onderzoek.
Ik schreef over het opschrift ‘kan sporen van gluten bevatten’, over de kans op coeliakie en over wat doen toevoegingen?
Ik schreef over het eten van mijn betovergrootvader en over coeliakie in de oudheid. Ik schreef een blog over wat 20 ppm eigenlijk is in 1/1000 boterham.
En waarom is glutenvrije haver eigenlijk zo duur?
Daarnaast ben ik trots op alles wat ik heb kunnen doen om coeliakie en glutenvrij bekender te maken. Om mensen op weg te helpen in het glutenvrije leven. Om het leven met coeliakie leuker te maken. Zoals bij de glutenvrije blogweek, bij de digitale adventskalender #decemberglutenvrij en bij #wijbloggenglutenvrij. Met deze bloggers hadden we ook een erg leuke glutenvrije High Tea.
En eens per half jaar hebben we met mensen uit Amersfoort en omgeving een etentje. Zie mijn eerste en mijn laatste blog hierover.
Ik ben trots dat ik winkels en restaurants kan helpen om glutenvrije maaltijden/artikelen te verkopen, zoals bij Slagerij Steltenpool, Gebaksjuwelier en Fiona’s Baking Avenue. Ik ben ook trots dat ik winkels kan en durf te waarschuwen als ‘glutenvrij’ niet glutenvrij blijkt te zijn. Zoals bij Gusto d’Italia en Glutenvrij & suikervrij gebak.
Ik vind het leuk om zo af en toe in de media te komen. Zals vorige maand in Vrouw, in november in het Gezond eten magazine, en vorig jaar oktober was ik 4 dagen lang op radio 2 te horen! Tenslotte stond ik nog in de Viva, de Glutenvrij en onze wijkwebsite.
En natuurlijk ben ik trots dat (mede door mijn inspanning) Glutenbuik weer gepubliceerd wordt!
Niet glutenvrije granenWel Glutenvrije granen
Maar het blogje waar ik het meest op gesteld ben, is die over Boris & Sanne. Daarin staat waarom ik me inzet voor de bekendwording van coeliakie.
Ik ben benieuwd naar de favoriete blogposts van de andere glutenvrije bloggers. Deze blog is namelijk onderdeel van #wijbloggenglutenvrij. Wie doen er deze maand nog meer mee?
Op 3 oktober schreef ik over de uitslag van het PreventCD onderzoek:
Maar het onderzoek kwam tot meer belangrijke bevindingen:
Lees verder
De ideale timing voor het introduceren van gluten in het dieet van baby’s is al langere tijd onderwerp van discussie. Er werd gedacht dat het vroeger (wanneer het kind 4 tot 6 maanden oud is) introduceren van kleine hoeveelheden gluten, het liefst gedurende de periode van borstvoeding, het risico op coeliakie verlaagt. Dit is gebaseerd op kennis uit eerder onderzoek, bijvoorbeeld naar de Zweedse coeliakie epidemie van halverwege de jaren ‘80.
Afgelopen maand zijn er 2 studies gepresenteerd over dit onderwerp. Gelukkig hebben ze beiden dezelfde uitslag. Het gaat om de studies ‘Generatie R‘ en ‘Prevent Coeliac Disease‘.
Lees verder
De ideale timing voor het introduceren van gluten in het dieet van baby’s is al langere tijd onderwerp van discussie. Er werd gedacht dat het vroeger (wanneer het kind 4 tot 6 maanden oud is) introduceren van kleine hoeveelheden gluten, het liefst gedurende de periode van borstvoeding, het risico op coeliakie verlaagt. Dit is gebaseerd op kennis uit eerder onderzoek, bijvoorbeeld naar de Zweedse coeliakie epidemie van halverwege de jaren ‘80.
Afgelopen maand zijn er 2 studies gepresenteerd over dit onderwerp. Gelukkig hebben ze beiden dezelfde uitslag. Het gaat om de studies ‘Generatie R‘ en ‘Prevent Coeliac Disease‘.
In de ‘Generatie R’ studie worden 1679 Rotterdamse kinderen gevolgd die de coeliakiegenen HLA-DQ2 en/of 8 hebben. Onderzoekers verbonden aan het Erasmus Universitair Medisch Centrum keken of baby’s die lange tijd borstvoeding krijgen minder vaak coeliakie ontwikkelen. Hiermee toetsen ze de hypothese dat bepaalde stoffen in borstvoeding het immuunsysteem van de baby versterken en de kans op coeliakie kunnen laten verminderen. Het blijkt echter niet uit te maken of baby’s korter dan 6 maanden borstvoeding krijgen of langer dan 6 maanden. De kans dat de baby’s coeliakie krijgen is even groot (dit is gemeten op de leeftijd van 6 jaar).
Ook maakt het tijdstip waarop gluten wordt geintroduceerd bij baby’s niet uit. Een andere hypothese stelt namelijk dat wanneer je de introductie van gluten uit zou stellen, je de kans op coeliakie zou vergroten. Hiervoor werd echter geen bewijs gevonden. Er werd geen verschil gevonden tussen baby’s die voor de leeftijd van 6 maanden gluten kregen, en baby’s die na 6 maanden gluten kregen. De kans op coeliakie bleek even groot (gemeten toen ze 6 jaar waren).
Lees hier de samenvatting van het onderzoek
Bron: Tine op het Coeliakieforum
Tussen 2007 en 2011 werden 944 baby’s uit 8 verschillende landen (Duitsland, Hongarije, Israël, Italië, Kroatië, Nederland, Polen en Spanje) kort na de geboorte geïncludeerd in de studie. Deze baby’s hebben een verhoogd risico op coeliakie omdat zij een eerstegraads familielid (broer, zus, vader of moeder) met coeliakie hebben en één van de erfelijke factoren (genen) voor coeliakie. Dat zijn HLA-DQ2 en HLA-DQ8.
De deelnemende baby’s werden op de leeftijd van 16 weken (gelijk aan 4 maanden) willekeurig verdeeld (geloot) in twee groepen. De ene groep kreeg van de leeftijd van 16 tot 24 weken dagelijks 100 mg gluten, en de andere groep kreeg in die periode dagelijks een placebo (nepmiddel).
Het bleek dat de introductie van gluten bij 16 weken (glutengroep) of bij 24 weken (placebogroep) geen effect heeft op het risico op coeliakie.
Van de 944 kinderen hebben 882 kinderen borstvoeding gekregen. Op de leeftijd van 6 maanden kregen 527 (56%) kinderen nog borstvoeding, waarvan 265 (28%) borstvoeding kregen zonder bijvoeding (behalve dan gluten of placebo voor de studie).
Uit de bevindingen bleek dat borstvoeding geen invloed heeft op de ontwikkeling van coeliakie.
Lees hier de publicatie in het medische tijdschrift the New England Journal of Medicine
Lees hier de Nederlandse samenvatting, speciaal voor niet-medisch geschoolden
Ik wissel dit recept met yoghurt een beetje af met het recept van Jeandrine (met karnemelk). Maar welke ik nu het lekkerste vind, dat weet ik niet zo goed. Ik zou ze eens tegelijk moeten maken…
Tip: Ik gebruik de helft voor 12 cupcakes. Makkelijk in te vriezen en mee te nemen. Deze cupcakes moeten ca. 20 a 30 minuten in de oven.
Kletskoppen waren al 1 van mijn lievelingskoekjes, voordat ik glutenvrij moest eten.
Er zit zo weinig meel in, dat ik niet snap dat ze niet sowieso glutenvrij in de winkel liggen. Net als bokkepootjes overigens. Zou ons leven weer een stuk makkelijker maken, 3 standaard glutenvrije koekjes in het normale koekjesschap (bitterkoekjes, kletskoppen en bokkepootjes).
Helaas, ik moet ze zelf bakken. Wat ik graag doe overigens!
– En gelukkig kunnen mijn hulpjes ook steeds meer zelfstandig bakken in de keuken! –
Op DIY for you and me stond een oproep om een gastblog te schrijven.
Ik reageerde enthousiast en schreef meteen terug: “zou jij dan een gastblog over jouw leven met coeliakie willen schrijven op mijn website?“
Ik stelde haar een aantal vragen, en was blij verrast met de antwoorden. Dus anders dan een echte gastblog, is dit meer een interview. Ik vind het leuk om ook de ervaringen van een middelbare scholier hier op mijn website te plaatsen.
Lees dit leuke interview met de blogger achter DIY for you and me.
Mijn blog is simpelweg ontstaan doordat ik me verveelde. Ik wilde wat meer gaan doen, had ondertussen al heel veel ideeën voor berichtjes en las daarna in de “Hoe Overleef Ik” over een blog starten. Het leek me supergaaf om dat te doen en ben er dus gewoon mee begonnen! Bij het nadenken over waar mijn blog over gaat vond ik het wel moeilijk, maar DIY’s heb ik altijd al superleuk gevonden en het leek me heel gaaf om daarover te kunnen schrijven. Op dit moment schrijf ik (natuurlijk!) nog steeds over DIY’s, maar door mijn deelname aan #wijbloggenglutenvrij, ben ik wel meer gaan schrijven over mijn coeliakie en uiteindelijk ben ik ook steeds persoonlijker aan het schrijven, hoewel ik wel nog anoniem blog!
In het dagelijks leven ben ik vooral met school bezig. Ik zit dit jaar in 3 Gymnasium en dat betekent voor mij een volgepland rooster met heel veel huiswerk. Verder blog ik natuurlijk ieder vrij momentje en ben ik verder nog bezig met fotograferen, tuinieren, DIY-en en nog meer dingetjes!
Nou, ik weet niet beter dan dat ik coeliakie heb. Bij mij is coeliakie ontdekt toen ik 2 en een half was. Ik was heel ziek, had een opgezwollen buik, moest overgeven, enzovoorts. Mijn vader & moeder zijn toen naar de huisarts geweest en zijn later doorgestuurd naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis zeiden ze dat ze coeliakie niet verwachten, omdat het niet in mijn familie voorkomt. Ik ben een lactosevrij dieet gaan volgen, maar dit hielp (natuurlijk) helemaal niet. Na een biopt, kwam de diagnose coeliakie, waarna ik een glutenvrij dieet nam en daarna weer heel snel opknapte. 
In de eerste klas had ik heel duidelijk uitgelegd dat ik coeliakie had en wat het inhield. Dit was vooral heel handig omdat we een paar weken later op kamp zouden gaan. Uit die klas zitten nog steeds een aantal kinderen dit jaar, de 3e, bij mij in de klas. Vorig jaar en dit jaar heb ik ook genoemd dat ik coeliakie heb, maar niet zo duidelijk als toen. De meesten weten er dus wel van, maar alleen de kinderen met wie ik veel omga, weten precies wat het inhoudt. Natuurlijk sta ik wel altijd open voor vragen en ik beantwoord ze dan heel graag, want ik vind het belangrijk dat kinderen er niet allemaal dingen over gaan bedenken, maar het gewoon weten, dan is er ook geen onduidelijkheid enzo.
Nee, ik ben nog nooit met mijn coeliakie gepest. Ik ben erachter gekomen dat wanneer je laat merken dat ze gewoon vragen kunnen stellen, ze je niet zullen pesten. Tenminste, bij mij is iedereen alleen maar heel nieuwsgierig naar waarom ik dan ander brood eet en wat ik verder eet. Natuurlijk zijn er wel eens jongens die dan denken dat ze grappig zijn met een gemene opmerking, maar na die ene opmerking gaan ze, tenminste bij mij, er niet over door.
Ik hoef niet heel veel te doen wat betreft mijn dieet. Sinds mijn tiende kan ik zelf brood bakken en doe dat nu om de week, de andere keren doet mijn moeder het. Verder ga ik af en toe mee naar de winkel en maak ik mijn eigen eten klaar om naar school te gaan. Ik neem ook eigenlijk altijd extra tussendoortjes mee voor naar school, omdat het nog wel eens voorkomt dat er iemand gaat uitdelen 
Nou, gek genoeg komt dat best wel weinig voor. Nou, qua bakken, bak ik natuurlijk (vrij) vaak brood. Maar als je denkt aan koekjes ofzo dan kopen we het eigenlijk altijd. Behalve als ik op glutenvrij kamp ga, dan nemen we altijd zelfgebakken lekkernijen mee! 
Ja, we gaan (natuurlijk) wel eens uit eten! We zoeken dan wel van te voren altijd een glutenvrij restaurant op en bellen om na te vragen of het ook echt glutenvrij is en of ze plek hebben. Ik vind het ook echt heel leuk om uit eten te gaan! Ik eet niet vaak bij vrienden, maar als ik er eet dan spreken we het van te voren wel af en het komt ook nog wel eens voor dat ik zelf pizza meeneem en we het dan daar in de oven stoppen.
Als ik echt naar iets groots ga, waar we ook uitgebreid gaan eten, bijvoorbeeld op kamp, picknicken, kerstdiner enzovoorts, dan spreken we altijd alles eerst door met de mentor. Ik neem vaak zelf dingetjes mee die erop lijken, zodat ik ook gewoon mee kan eten, of we proberen om een deel glutenvrij te maken en houden. Stel dat ik met mijn gezin alleen wegga, naar bijvoorbeeld een pretpark ofzo, dan kijken we van tevoren op de site van het park of er glutenvrije gelegenheden zijn en zo ja, waar. Verder neem ik gewoon altijd iets mee, gewoon omdat het handig is voor als het net niet even uit komt. Zo heb ik toch nog wat te eten.
Het is niet zozeer dat ik bang ben. Wel vraag ik me af hoe het dan zal zijn. Hoe zal ik er dan in staan? Hoe doe ik mee? Of doe ik niet mee? Neem ik dan nog steeds altijd wat mee? Het is gewoon zo dat je nooit weet hoe je in de toekomst wordt en zeker met die leeftijd… Ik weet het niet. Ik ben niet bang, maar wel benieuwd, maar eerlijk gezegd kan ik mezelf niet voorstellen dat ik dan heel anders sta in het glutenvrije leven dan nu.
Wat leuk om te lezen!
Wat goed om te lezen dat jij en jouw klasgenoten zo goed met coeliakie om gaan. Dat is (volgens mij) inderdaad de juiste spirit: “Natuurlijk sta ik wel altijd open voor vragen en ik beantwoord ze dan heel graag, want ik vind het belangrijk dat kinderen er niet allemaal dingen over gaan bedenken, maar het gewoon weten, dan is er ook geen onduidelijkheid enzo.”
Ik vind het een geruststelling om te lezen dat jij nu zo fijn leeft met coeliakie op de middelbare school. En dat je geen zorgen hebt voor later. Ik hoop dat mijn dochter tegen die tijd ook zo in staat! (Maar ze moet nu nog met de lagere school beginnen 
).
Dank je wel!
– Mijn gastblog voor DIY for you and me laat iets langer op zich wachten. –
Is er iemand anders is die een gastblog voor mij wilt schrijven, of wil antwoorden op mijn vragen? Ik hoor het graag!
“Ik denk dat ik zonder brood makkelijk gezond kan eten”
Er zijn steeds meer (glutenvrije) mensen die geen brood eten. Ook ik eet weinig brood: Als ontbijt eet ik meestal havermuesli of havermoutpap. Als lunch eet ik vaak een salade of een restje warm eten.
Zoals ik eerder al schreef is het voor mensen met coeliakie moeilijk om voldoende vezels binnen te krijgen (zie mijn blog Presentatie: Gezonde voeding bij coeliakie). En dat terwijl vezels belangrijk zijn voor een goede darmflora. Dus extra belangrijk voor iemand met coeliakie.
Terug naar de stelling: “Ik denk dat ik zonder brood makkelijk gezond kan eten“
Brood is in het Nederlandse voedingspatroon een belangrijke leverancier van B-vitamines (vitamine B1, B6 en foliumzuur), voedingsvezel en jodium. Het is in de praktijk lastig om vezels en jodium ook in dezelfde hoeveelheden uit andere voedingsmiddelen te halen.
Als je geen brood eet, kun je deze voedingsstoffen ook uit andere voedingsmiddelen halen, maar dat is voor de meeste mensen moeilijk haalbaar in de praktijk.
Een rekenvoorbeeld: 6 sneetjes volkorenbrood bevatten ongeveer 14 gram vezel. Die 14 gram vezel kun je ook binnenkrijgen uit:
Hiernaast moet je ook nog de gewone aanbeveling binnen krijgen: 2 ons groentes, 2 stuks fruit en 2 ons aardappelen/pasta/rijst/peulvruchten.
Als ontbijt eet ik meestal een kom yoghurt met havermuesli (in de winter pap van havermuesli).Ik gebruik daarvoor 1 cup havermuesli (ongeveer 85 gram). De muesli bevat per 100 gram 5,2 gram vezels (bron: verpakking) = 4,4 gram vezels.
Als lunch eet ik vaak 4 sneetjes haverbrood. 2,6 gram vezels per 100 gram (bron: ps in food service). Dat is per lunch 143,3 gram brood * 2,6/100 gram = 3,7 gram vezels.
Ontbijt + lunch = 8,1 gram vezels.
Is nog lang niet vergelijkbaar met 6 glutenvolle volkorenboterhammen…
Is het beter als ik een salade eet, of een restje avondeten?
Deze week at ik als lunch een restje pasta met bolognese-saus.
100 gram gemengde groentes * 2 gram vezels per 100 gram = 2 gram vezels
100 gram glutenvrije pasta * 2,4 gram vezels per 100 gram = 2,4 gram vezels
TOTAAL 4,4 gram vezels.
Dit is veel meer vezels dan de 3,7 gram die ik uit het glutenvrije brood kreeg.
Maar… Ontbijt + Lunch = 4,4 + 4,4 = 8,8 gram vezels. Is nog niet de 14 gram uit 6 boterhammen.
Deze week at ik een maaltijdsalade van sla, sperziebonen, aardappels en zelfgemaakte pesto.
50 gram sla * 1,2 gram vezels per 100 gram = 0,6 gram vezels
100 gram sperziebonen * 2,6 gram vezels per 100 gram = 2,6 gram vezels
50 gram aardappel * 1,5 gram vezels per 100 gram = 0,7 gram vezels
50 gram basilicum * 3,9 gram vezels per 100 gram = 1,8 gram vezels
TOTAAL 5,7 gram vezels.
Dit is veel meer vezels dan de 3,7 gram die ik uit het glutenvrije brood kreeg.
Maar… Ontbijt + Lunch = 4,4 + 5,7 = 10,1 gram vezels. Is ook nog niet de 14 gram uit 6 boterhammen.
Gelukkig eet ik veel meer fruit dan aangegeven. Dus krijg ik daar ook weer wat extra vezels mee binnen.
Conclusie: Het is moeilijk om voldoende vezels binnen te krijgen als je geen glutenvol volkoren brood eet. Ik krijg niet voldoende vezels binnen, maar ik ben goed op weg. Ik denk dat voor mij afwisseling belangrijk blijft: Soms een boterham als lunch, soms een salade of een restje warm.
En daarnaast wat vaker een lepel lijnzaad of chiazaad door de muesli?
– Al eerder berekende ik of ik voldoende jodium binnen krijg. Lees hierover in de blog Voldoende Jodium? –
