Glutenvrij brood is duur. Daarom gooi ik nooit wat weg. En natuurlijk omdat ik tegen het weggooien van eten ben.
Oud brood, of kapjes die we niet willen eten, stop ik in een zak in de vriezer. Daar wacht het tot hergebruik. Wat kan je allemaal doen met oud brood?
Lees verder
Drie jaar geleden was ik nog regelmatig te vinden op het Coeliakieforum. Chantal wist toen net dat ze coeliakie had en had heel veel vragen. Nu zijn we 3 jaar verder en helemaal ingeburgerd in het glutenvrije leven. Ik mocht haar interviewen. Hieronder lees je haar leuke antwoorden op mijn vragen.
Waarom heb jij gereageerd op mijn oproep voor dit interview?
Ik hou van interviews, zowel in de media als op blogs. Ze zijn vaak enorm interessant en je leert een persoon vaak erg goed kennen. Daarnaast vind ik het leuk om vragen van iemand anders te beantwoorden. Dus toen ik jouw oproep zag staan, greep ik de mogelijkheid met beide handen aan.
Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik werk 5 dagen (en dus ruim 40 uur) per week als administratief medewerkster bij een koeltechnisch bedrijf. In het weekend doe ik mijn huishouden en probeer ik nog tijd de besteden aan hobby’s, zoals bakken, schrijven en films/series kijken. En sinds kort sport ik ook af en toe in de sportschool.
Je hebt coeliakie. Hoe lang weet je dat al en hoe is het ontdekt?
Inmiddels heb ik bijna 3 jaar de diagnose. Ik kwakkelde al jaren met mijn gezondheid. Kort gezegd; het ging gewoon niet goed en het werd steeds slechter. Waar het vroeger nog alleen buikpijn was, kreeg ik rond mijn 19e paniekaanvallen en werd ik behoorlijk depressief. Ik wist dat er wat mis was met mijn lichaam, maar de huisarts bleef het ontkennen. Een aantal weken voor de diagnose ben ik een soort van ingeklapt. Mijn lichaam was extreem moe, lopen was al bijna teveel. Ik heb mijn huisarts gebeld en ging weer bloedprikken op ijzer tekort. Toen daar niks uit kwam flipte ik zowat. Volgens hem was er weinig aan de hand, maar ik wist dat er meer achter zat. Ik ben op google gaan zoeken en kwam de term Coeliakie tegen. Ik heb direct mijn huisarts gebeld en gevraagd of ik ooit daar wel eens op was getest. Dit was niet het geval en hij wilde me best testen. Puur om het uit te sluiten. Een week later hing hij hakkelend aan de telefoon met het verhaal dat de bloedwaardes toch wel wat aan de hoge kant waren.
Eenmaal in het ziekenhuis was er bij mijn arts geen twijfel over mogelijk. Zelfs zonder biopt kon ze vertellen dat ik toch echt wel coeliakie had. Uiteraard moest de biopt er wel komen, want ze kunnen geen officiele uitspraken doen zonder bewijs. Maar ook de biopt gaf het duidelijk aan; Coeliakie March 3C.
Vlak na je diagnose leerde ik jou kennen op het coeliakieforum.
Je startte je eerste blog over coeliakie: Three little birds. Je was niet tevreden over deze blog en ging verder op Glutenpedia, vervolgens met Chantal is Glutenvrij, The Dutch Celiac, The Dutch C. en Chantal is (deze laatsten allemaal onder //www.thedutchceliac.com/).
Zat er verschil in de blogs? En waar schrijf je nu voornamelijk over?
Aai! Als ik dit zie schaam ik me helemaal rot. Idioot hoeveel blogs ik al niet heb versleten. Mijn eerste blogs gingen vooral over de eerste stappen in het glutenvrije wereldje. Schrijven is als therapie voor mij en mijn blog was dus ook gewoon een manier om het koppie leeg te krijgen en alles een plek te geven. Ik schreef over de dingen die ik mee maakte, waar ik tegenaan liep, etc. Vervolgens kwam er een periode van: wel/niet/wel/niet bloggen. Ik wilde wel schrijven, maar ook weer niet. Heel vermoeiend. Dus zo fladderde ik van de ene blog naar de andere. Mezelf een blogstem zoekend en tegelijkertijd op zoek naar mezelf.
The Dutch Celiac is opgezet toen ik in de ww zat en ik eigenlijk iets teveel bezig was met mijn ziekte. Veel te veel eigenlijk, want ik verdronk in mijn eigen wereld. Doordat ik geen afleiding had van werk, was het heel gemakkelijk om mezelf te verliezen in één onderwerp. Mijn wereld bestond uit Coeliakie en meer niet.
Toen ik uiteindelijk weer aan het werk ging kreeg ik lucht in mijn hoofd en begon ik alles weer vanaf een ander perspectief te zien. Mijn wereld draaide niet meer om Coeliakie alleen. Of beter gezegd; de ziekte werd compleet naar de achtergrond gedrukt en ik richtte me op de andere kanten van mezelf. Toen heb ik weer een stap terug genomen. Ik moest even weten wat ik nou verder wilde. Een tijd lang heb ik niet geblogd en dat was wel zo lekker. Geen verplichtingen, niet nadenken over wat je nu weer online moet gooien en de druk om je lezers geboeid te houden.
Inmiddels heb ik besloten dat mijn blog een mengeling word van dingen; coeliakie, maar ook andere dingen die mij bezig houden. Die mij mij maken. Het is de blog manier waarbij ik me het prettigste voel. Ik ben niet alleen maar Chantal met Coeliakie, ik ben meer van dat. En dat probeer ik in een blog te verwerken.
Ik heb jou helaas nog nooit in het echt ontmoet. En ik ben erg benieuwd hoe jij bent. Want via het internet krijg ik tegengestelde berichten: chaotisch en controle freak, huismus en prettig gestoord.
Als ik bij jou op bezoek zou komen, hoe zou dat verlopen?
Ik ben een chaotische muts die enorm gesteld is op haar huis. Maar daarnaast ben ik ook een enorme flapuit. Ik roep dingen zonder er echt bij na te denken en dat word alleen maar versterkt als ik me ergens op mijn gemak voel. Daarbij hou ik graag de touwtjes in handen. Kan moeilijk werk afdragen. Als je bij mij thuis komt zou ik waarschijnlijk regelmatig vragen of je nog wat wilt eten/drinken en of je nog iets nodig hebt. Daarnaast zouden we denk ik gewoon lekker zitten en kletsen.
Op jouw pinterest-pagina zie ik heel veel pins van mooie mannen en trouwjurken. Ga jij deze dromen najagen of hoop je dat ze vanzelf op je pad komen?
Ik geloof dat alles gebeurd met een rede. Dingen komen op je pad met een rede. Komen ze niet op je pad, dan zal daar wel een verklaring voor zijn.
De trouwjurken en de mannen staan toch wel voor een toekomstdroom. Ik verlang ontzettend naar het burgerlijke leventje; naar die lieve man, naar die prachtige bruiloft en naar het hebben van een gezin. Maar najagen zal ik niet doen. Als die man op mijn pad komt, heel mooi. Komt het niet, nou ja. Dan is dat zuur, maar dan red ik me ook wel in mijn eentje.
Op 16 april 2014 schreef je: “Ik wil mensen met Coeliakie ontmoeten, met ze praten, ervaringen uitwisselen, samen lunchen, lekker eten en mezelf als Coeliak ontwikkelen aan de hand van hun ervaringen.” Je hebt Sam (The Happy Coeliac) ontmoet. Heb je ook meer mensen met coeliakie ontmoet?
Ja! In oktober had ik een etentje met een stel meiden, waaronder Liliane (van Your Daily Intake) Barbara (Van Glutenfree Amsterdam) en Valentine (van Gluuts).
Daarnaast heb ik een collega met coeliakie en daarnaast heeft mijn baas een dochter met coeliakie. Zijn vrouw werkt ook bij ons op kantoor en dat werkt ontzettend prettig. Helemaal als we gezamelijke dingen hebben met kantoor, zoals de kerstborrel en het sinterklaas feest.
Vorig jaar mei schreef je een blog over een coeliakie tatoeage. Wil je die nog steeds? En wat zou het gaan worden?
Oh god. Nee! Ik dacht er laatst nog aan en vraag me echt af wat me toen bezielde. Nee, voor mij geen tattoo meer die iets te maken heeft met Coeliakie. Ik heb de ziekte en dat is wel genoeg.
Je hebt het idee om een boek te gaan schrijven waar coeliakie een (kleine) rol in speelt. Wanneer is die af?
Ha! Ik heb 2 kinderboeken geschreven en 1 daarvan zelfs naar een uitgeverij verstuurt, maar kreeg een afwijzing. Daarmee was het voor mij ook wel af. De verhalen die ik nu nog schrijf hebben weinig tot niks met coeliakie te maken en zijn al helemaal geen materiaal om door een groot publiek te worden gelezen.
Misschien dat het me ooit nog lukt om wel een boek in de winkels te krijgen maar ik weet niet of dan de hoofdpersoon of een ander personage de ziekte zal hebben.
Welke 5 dingen staan er op jouw (glutenvrije) bucketlist?
Echt een glutenvrije bucketlist heb ik niet (en gewone trouwens ook niet. Ik vergeet dat soort dingen toch altijd). Maar ik heb uiteraard wel een paar dromen:
Wat is jouw favoriete kookboek en wat heb je als laatste uit dat boek gemaakt?
Ik heb geen favoriet kookboek. Er staan er zat in mijn kast, maar ik gebruik ze nooit. Ik val vaak terug op wat ik ken en wat ik vaker heb gemaakt. Het nadeel met kookboeken vind ik dat je vaak de helft niet in huis hebt en je dus vooral dingen moet plannen. Maar vaak bedenk ik me pas op een bepaald moment dat ik iets wil maken. Qua koken en bakken plan ik niet ver vooruit.
Wat vind je het vervelendste aan het glutenvrije dieet? En wat het leukste?
Het vervelendste: Het gevoel dat mensen je niet serieus nemen. Vaak als je aangeeft dat je glutenvrij bent zie je ze al bijna kijken. “Daar heb je weer zo’n hippie.” ik probeer mezelf dan ook bij voorbaat al te verdedigen. En als ik ergens ga eten benadruk ik ook tig keer dat ik écht ziek kan worden van bepaald eten en dat ik het niet voor mijn lol doe. Ik zou er gewoon maling aan moeten hebben, maar dat kan ik niet.
Het leukste? Mijn gezonde lichaam. Een lichaam hebben die functioneerd, die niet elke dag meer pijn heeft. Een lichaam waarmee ik wat kan. Waarmee ik zonder moeite 40 uur per week kan werken en daarnaast nog andere dingen kan doen. Het is misschien vreemd om dit als ‘leuk’ te bestempelen. Maar ik vind het heerlijk dat ik eindelijk een lichaam heb die energie voor tig heeft, waardoor ik leuke dingen kan doen.
Dank je wel Chantal, voor de leuke antwoorden op mijn vragen!
En ik ben erg benieuwd naar je kinderboeken. Durf je ze naar mij op te sturen?
Op deze website konden jullie al interviews lezen
Is er iemand anders die een gastblog voor mij wilt schrijven, of wilt antwoorden op mijn vragen? Ik hoor het graag!
Op deze website konden jullie al interviews lezen met DIY for you and me, met Elize van Stories of a Coeliac en met Annemiek van Glutenvrijemama. Ook Gerda van Glutenvrij hoort erbij reageerde op mijn oproepje.
Gerda is bekend in de glutenvrije wereld. Zij was vrijwilliger bij de Nederlandse Coeliakie Vereniging, organiseert kinderkampen en glutenvrije markten. En zij heeft zich met succes ingezet voor het glutenvrije broodje bij de Mc Donalds, het glutenvrije broodje bij de Hema en (last, but not least) de glutenvrije beschuit van Bolletje!
Waarom heb jij gereageerd op mijn oproep voor dit interview?
Omdat ik vaak je blog’s lees en jij verwoord alles zo goed.
Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik ben huisvrouw en doe vrijwilligerswerk.
Je hebt coeliakie. Hoe lang weet je dat al en hoe is het ontdekt?
Ik heb een CVA (beroerte) gehad, daarna is het balletje gaan rollen. Omdat ik zo vaak buikpijn en erge diarree had, kwam ik bij een MDL arts. Die heeft een bloed onderzoek en een biopt gedaan.
Je bent heel actief voor de bekendwording van coeliakie en voor
het makkelijker maken van het leven met coeliakie. Wat is jouw
drijfveer?
Kinderen. Een kind heeft de toekomst en die hoort er gewoon bij. Ik vind het zo erg voor alle kinderen die coeliakie hebben. Dat maakt mij sterk!
Met dank aan jou liggen er nu lekkere glutenvrije beschuiten in de supermarkt. Eet je vaak een beschuitje met aardbeien?
De beschuit is een rode draad in mijn leven geworden, als er aardbeien zijn eet ik vaak een beschuit met aardbeien, maar lust het ook graag met oude kaas. Ik eet ze bijna dagelijks.
Met dank aan jou heeft de Hema nu een glutenvrije lunchbox. Gaan jullie vaak lunchen/ontbijten bij de Hema?
Met dank aan iedereen die gestemd heeft op het glutenvrij broodje en iedereen die mee heeft gedaan met een glutenvrij broodje (o.a. Annemiek). Bij ons in de woonplaats worden geen glutenvrije broodjes verkocht. Wij eten niet vaak bij de Hema, drinken er wel vaak koffie. Ik zie dat er bijna nergens meer een glutenvrije lunch box te koop is. Erg jammer voor ons.
Met dank aan jou heeft de McDonalds nu op een aantal vestigingen glutenvrije broodjes bij de hamburger. Helaas nog niet bij jou in de buurt. Je hebt ondertussen een keertje de burger geproefd. Voldeed hij aan jouw verwachtingen?
Ik vond het wel lekker, maar in Spanje zijn ze lekkerder omdat er geen zaadjes op zitten en het broodje daar zachter is. Ik weet zeker dat er dan meer kinderen een broodje gaan eten bij de Mac als ze net zo lekker zijn als in Spanje. Jammer dat het nog niet verkocht wordt bij nieuwe McDonalds, die de nieuwe formule al in hun zaak hebben. Als het er komt, mogen ze mijn schort er wel ophangen.
Wat hoop je dat er ooit nog eens glutenvrij op de markt komt?
Ik hoop dat er een firma opstaat die glutenvrije Bapao voor ons maakt. Ik maakte ze eerder altijd zelf. Af en toe doe ik het nog wel eens. Dan vries ik ze in. Ze vinden het hier allemaal lekker, dus is de voorraad zo op.
Je hebt ook een blog over coeliakie. Vertel eens hoe deze is ontstaan en waar je voornamelijk over schrijft.
ik heb een cursus gevolgd over websites maken. Ik durfde het eerst niet openbaar te maken, maar de lerares zei dat ik dat gerust kon doen, omdat het allemaal leuk was om te lezen.
Op mijn oude website (//gejocora.woelmuis.nl) vertel ik wat ik allemaal heb mee gemaakt tijdens vakantie’s en wat ik allemaal gedaan heb in het glutenvrije bestaan. Ik wil me zelf niet op de borst kloppen omdat ik toevallig dingen heb mogen doen. Maar goed, iedereen kan en mag het lezen.
In mijn nieuwe blog (//glutenvrijhoorterbij.blogspot.nl/) vertel ik van alles over mijn glutenvrij bestaan en als er iets gebeurd in de glutenvrije wereld. Ik ben er niet zo heel fanatiek mee, dat komt misschien wel weer. Er zijn al zoveel mensen die over Glutenvrij bloggen en het beter kunnen dan ik.
– Ik heb je al vaker gezegd: Ook jouw blog heeft zijn charme! Misschien niet om je lay-out of om hoe je het op schrijft, maar wel om wat je opschrijft en om wat je allemaal voor elkaar hebt gekregen! Lekkere beschuit, lunchbox bij de Hema, de glutenvrije broodjes bij de McDonalds, glutenvrij vlees bij Sanders en daarnaast bewustwording bij heel veel fabrikanten waar wij niets eens iets van weten… –
Wat vind je het vervelendste aan het glutenvrije dieet? En wat het leukste?
Dat je overal altijd moet vragen of je er wat kan eten. Het leukste vind ik om nieuwe mensen te ontmoeten die ook glutenvrij moeten eten, het organiseren van glutenvrije marktjes in mijn eigen provincie, helpen bij een kinderkamp en andere mensen blij maken met iets wat ik zelf bak.
Dank je wel Gerda voor je openhartige antwoorden. Ik vond het leuk om jouw vragen voor te leggen over alles wat je voor de glutenvrije Nederlanders bereikt hebt en nog wil bereiken. Ik wens je heel veel succes met dat laatste!
Is er iemand anders die een gastblog voor mij wilt schrijven, of wilt antwoorden op mijn vragen? Ik hoor het graag!
Mirthe is 4!
Ze wilde voor haar verjaardagsfeest een regenboogtaart. Ze bedoelde een taart met daarop een regenboog van glutenvrije mini chococonfetti. Toen ik op Pinterest op zoek ging naar regenboogtaarten, vond ik deze:
Bron foto’s //www.thelittleepicurean.com/2012/02/rainbow-cake.html
en //mamanszen.com/gateau-zen-par-ici/.
Gisteren plaatste DIY for you and me een gastblog van mij.
Aanvulling 29-okt-2015: Helaas bestaat DIY for you and me niet meer. Daarom plaats ik de blog hier.
