Bep kreeg in 1960 de diagnose coeliakie. Ik was erg benieuwd naar haar verhaal. Hoe was het glutenvrije leven destijds? Ik was dan ook blij dat ik haar mocht interviewen.
Wat voor klachten had je voor de diagnose?
In 1960 kreeg ik de diagnose dmv een biopt.
In principe had ik eerst geen klachten, maar onze toenmalige huisarts had een vooruitziende blik en wilde niet dat ik aan het vaste voedsel ging. Hij zag iets in me wat hij niet kon thuisbrengen. Toen ik 7 maanden was vond mijn moeder het genoeg en zei dat tegen hem. Daarop is mijn moeder begonnen met korstjes brood, maar ik moest wel elke maand op het spreekuur komen. Uiteraard ging het niet goed met me. Ik begon af te vallen en had diarree. Van die periode weet ik dus niets, alleen van horen zeggen. Ik zag eruit als een derdewereldkindje. Vel over been met een waterbuik. In Leiden heb ik eerst maanden in het Elisabeth ziekenhuis gelegen. Daar ben ik ook opgegeven geweest. Totdat er een professor was, die een biopt wilde nemen. Dat is dus mijn diagnose geworden. Daarna ging ik voor controles over naar het tegenwoordige LUMC. Waarom dat was weet ik niet.
Hoe was het glutenvrije leven in die beginjaren?
In die tijd was er niets te krijgen, alleen blauwe pakken liga. Ik heb jaren liga gegeten. Zowel in de morgen als tussen de middag. Áls we op vakantie gingen werd er zorgvuldig berekent hoeveel liga er mee moest. Gingen we met het gezin op vakantie dan lag de halve kofferbak vol met die liga. Maar daar werd niet moeilijk over gedaan.
Het avondeten was altijd glutenvrij, want in die tijd waren pasta’s en zo niet zo in trek. En met 6 kinderen was dat ook de makkelijkste weg.
Mijn vader vond het verschrikkelijk dat er geen glutenvrij brood verkrijgbaar was. Dus is hij gaan experimenteren met boekweit. Dat deed hij in samenspraak met het ziekenhuis. Uiteindelijk kon hij een redelijk broodje produceren.
Al die jaren hebben mijn ouders en later ikzelf alles moeten uitzoeken zonder hulp van Google en/of Facebook. En dat is heel goed gelukt.
Ik sprak op een coeliakiedag een vrouw die zich ‘de tante met het broodtrommeltje’ noemde. Zij nam altijd overal haar eigen eten mee naar toe, maar dat werd door haar familie niet geaccepteerd. Ze moest maar gewoon eten wat er voorgezet werd. En hoe ging jouw familie om met jouw dieet?
Mijn tantes (en ik had er heel wat) vonden het fantastisch om aan mij te vragen of een koekje wilde. Want ik wist precies te vertellen wat ik wel mocht. Uiteraard hadden ze dat gewoon in huis. Mijn hele grote familie van ooms en tantes hebben van het begin tot het einde mijn ziekte meegekregen. Daar is nooit een punt van gemaakt. Alleen vonden ze logeerpartijtjes moeilijk, omdat het toch een verantwoording was. Een tante durfde het aan. Maar het was niet zo dat ze het niet wilden, maar dat ze het niet durfden. Verder hebben mijn ouders altijd gezorgd dat ik niets te kort kwam. Ook nu kom ik niets te kort. Mijn familie zorgt ervoor dat ik gewoon kan mee eten als ik kom. En bij anderen bied ik het zelf aan om eten mee te nemen. Ik vind dat helemaal geen punt.
“Ik ben opgevoed met het idee dat voor probleem altijd een oplossing is.”
Maar ook jij zal wel eens een baalmomentje hebben gehad. Hoe ging je daar mee om?
Ik heb weinig baalmomentjes, omdat ik weet dat ik thuis altijd wat lekkers heb liggen. En verder heb ik ook vaak mijn trommeltje met lekkers bij me als ik niet weet of ze rekening met me hebben gehouden.
Hoe kijk jij tegen de glutenhype aan?
Wat betreft de hype vind ik dat iedereen dat zelf moet weten, maar waarom zou je jezelf aan zo’n zwaar dieet onderwerpen als je geen coeliakie hebt.
Welk product dat je nu kan krijgen, had je nooit verwacht dat het glutenvrij te krijgen zou zijn? Waar ben jij het meest blij mee?
Wat voor mij een traktatie is: Kaiserbrödchen van Schar. Zo uit de diepvries de airfryer in. Lekker warm boter erop en dan een dikke plak kaas. En uiteraard de pizza van dr. Oetker (Mozzarella). En 1 keer per jaar naar Mc Donalds broodje hamburger eten.
Dank je wel Bep, voor jouw kijkje in het glutenvrije leven in jouw jonge jaren.
Er interessant om te lezen hoe jij en jouw omgeving daar mee om gingen. En het doet mij weer eens beseffen hoe goed wij het nu hebben!
Op mijn website kan je nog meer verhalen lezen. In mijn Interviews laat ik mensen aan het woord die allemaal glutenvrij eten, maar allemaal een ander verhaal hebben. Immers, het glutenvrije dieet bestaat niet. Iedereen gaat anders met het dieet om. En daarnaast zijn er vele redenen om glutenvrij te gaan eten.
Heb je ook een bijzonder verhaal dat je (anoniem) wilt delen? Mail mij op info@ikbenglutenvrij.nl
