Het stereotype beeld van een coeliakiepatient is een (te) dunne vrouw/man, die na de diagnose op een normaal gewicht komt.
Bij mij klopte dat. Maar dat dit stereotype niet altijd hoeft te kloppen, bewijzen de verhalen van Gerry en Chantal.
Gerry kampt met overgewicht, ook nu na de diagnose heeft hij moeite met het verliezen van de kilo’s.
Chantal kampt met ondergewicht, ook nu na de diagnose heeft ze moeite met het aankomen van de kilo’s.
En voor de volledigheid schrijf ik vandaag mijn eigen verhaal.

Hoe oud ben je?

Ik ben 40 jaar oud.

Wanneer is bij jou de diagnose coeliakie gesteld?

10 jaar geleden, ik was nog net geen 30.

Hoe zwaar was je voor de diagnose?

Voordat ik ziek werd, woog ik zo’n 56 kilo. Toen ik ziek werd, vlogen de kilo’s er af, tot ik op het dieptepunt nog maar 44 kilo woog…
Toen ik glutenvrije ging eten, ging mijn gewicht in rap tempo om hoog. Ik moest zelfs oppassen dat ik nog wel in mijn trouwjurk paste (maat 34), slechts 7 weken na de start van het dieet. En toen ik boven de 60 kilo kwam, moest op stoppen met aankomen, wat ook nog geen makkelijke opgave was. 

De eerste foto is voordat ik ziek werd (56 kg)
De tweede foto is 1,5 week na de start van het dieet (44 kg).
De derde foto is op onze trouwdag, 7 weken na de start van het dieet (52 kg)

Hoe zwaar ben je nu?

Toen ik ‘gezond’ verklaard was, ben ik weer een paar keer zwanger geweest. Tussendoor en er na lette ik niet echt op mijn gewicht, vond (en vind!) het belangrijker dat ik me gezond voelde en lekker in mijn vel zat.
Maar toen ik merkte dat mijn broeken strakker begonnen te zitten, de naald van de weegschaal toch een beetje te veel richting de 70 bewoog en ik ook nog onderstaande foto van de coeliakiemaand zag, vond ik het tijd worden om wat meer op te letten. (Ik zit links voor). Vlak na de coeliakiemaand woog ik 68 kilo. Nu, na 4 maanden opletten is er weer 3 kilo af.

Als we uit gaan van een BMI van 22 (gemiddeld gezond), hoe zwaar zou je moeten zijn?

Ik ben 1,65 meter. Mijn ideale gewicht zou dus 60 kg moeten zijn.
Ikzelf ben heel blij met 65 kilo. Voor mij hoeft het niet lager (maar zeker ook niet hoger).

Wat doe je er aan om af te vallen?

Niet meer elke dag een ijsje. 2, hooguit 3 keer per dag een tussendoortje. Gezondere tussendoortjes. En minder suiker. Minder vaak opscheppen.

Maar vooral: meer bewegen! Ik ga 2 keer per week op de fiets naar mijn werk (22 kilometer enkele reis), roei minimaal 1 keer per week, maak op werkdagen meestal een pauzerondje door het bos en doe binnen de stad (bijna) alles met de fiets.

Loop je ook bij een diëtiste, heeft deze (voldoende) verstand van coeliakie?

Ik heb binnenkort een afspraak bij Food in Motion, gespecialiseerd in coeliakie. Na de diagnose ben ik een paar keer bij een diëtiste van het ziekenhuis geweest, maar zij kon mij weinig vertellen.
Daarnaast ben ik begonnen in het boek Eet als een expert, van I am a Foodie.

Heb je tips voor andere mensen die willen aankomen/afvallen?

Let goed op je eten, eet genoeg en stop niet zomaar alles in je mond. Kom terug op een ‘normaal’ voedingspatroon. En: ga naar een diëtiste die gespecialiseerd is in coeliakie!

Meer persoonlijke verhalen lezen? Kijk bij mijn andere interviews.

Aanvullend op deze interviews, schreef ik in 2020 een drieluik over coeliakie en gewicht:

• Hoe zit het met coeliakiepatiënten en hun gewicht?
• Wat is een gezond gewicht en een een gezonde energie-inname?
• Afvallen/aankomen bij het glutenvrije dieet

 Het stereotype beeld van een coeliakiepatient is een (te) dun persoon, die na de diagnose op een normaal gewicht komt. Bij mij klopte dat min of meer. Maar dat dit stereotype niet altijd hoeft te kloppen, bewijzen de verhalen van Gerry en Chantal. In mijn vorige blog kan je het verhaal van Gerry lezen (De Glutenvrije man). Hij kampt met overgewicht, ook nu na de diagnose kost het hem moeite om kilo’s te verliezen. Vandaag lees je het verhaal van Chantal. Zij kampt met ondergewicht, ook nu na de diagnose had ze moeite met het aankomen van de kilo’s. En om deze mini-serie compleet te maken, beantwoord ik in mijn volgende blog zelf ook de vragen. Chantal: “Ik moet wel zeggen; na mijn diagnose ben ik wel op een gezond gewicht gekomen. Heeft even geduurd, aangezien het niet zo rap gaat bij mij. Dus in die zin pas ik wel bij het stereotype?” (Lees ook mijn Interview met Chantal van 2 jaar geleden)

Hoe oud ben je?

30 jaar​

Wanneer is bij jou de diagnose coeliakie gesteld?

5 jaar geleden inmiddels.

Hoe zwaar was je voor de diagnose?

De weegschaal in het ziekenhuis gaf 49 kilo aan (Om er even bij te vermelden. Ik ben 173 lang).

Hoe zwaar ben je nu?

Ik heb geen weegschaal thuis, maar toen ik laatst op het werk op een soort weegschaal stond, stond er 58 kilo. Ik gok dus dat ik nu tussen de 55 en 58 kilo zit.

Als we uit gaan van een BMI van 22 (= gemiddeld gezond BMI), hoe zwaar zou je moeten zijn?

66 kilo. Nu heb ik een BMI van 18,5. Wat een gezond gewicht is (Voorheen was het altijd een stuk er onder en stond er bij dat ik moest aankomen).

Wat is je streefgewicht?

Ik heb altijd geroepen dat ik 60 kilo wil wegen. Maar daar ben ik vanaf gestapt aangezien ik niet zo snel aan kom. Ik ben tevreden met het gewicht wat ik nu heb.

Wat doe je er aan om aan te komen?

Gezond en genoeg eten. Ik moet opletten als ik flink ziek ben geweest, dan vliegen de kilo’s er weer af en moet ik daarna weer goed eten om het erbij te krijgen. Echt extreme dingen om aan te komen heb ik nooit gedaan. Ik heb geduldig afgewacht en zag mijn lichaam met de tijd veranderen. Een duidelijk bewijs dat mijn lichaam herstelde en eindelijk genoeg voedingsstoffen opnam.

Loop je ook bij een diëtiste, heeft deze (voldoende) verstand van coeliakie?

Nee, ik ben vlak na mijn diagnose 1 keer bij de diëtiste geweest. Maar zowel zij als ik hadden al snel door dat ik er in die korte tijd al meer vanaf wist, dan zij dat wist. De informatie die ik nodig had, heb ik via internet en tijdschriften gevonden.

Wat is je lievelingsrecept?

Ik heb niet echt een favoriet gerecht. Ik vind het in de koudere maanden heerlijk om chili con carne te eten en lasagne gaat er ook altijd goed in. Maar een echt favoriet gerecht heb ik niet. Wel kan ik genieten van een tartaartje met mee gebakken champignons, krieltjes uit de airfryer en salade. Heerlijk! Zeker in de zomer. Maar echt een top recept? Nee. Mijn eten moet vooral relatief snel klaar zijn, niet te moeilijk zijn om te maken en voedzaam zijn. En uiteraard lekker.

Heb je tips voor andere mensen die willen aankomen?

Gun je lichaam de tijd en probeer het niet te overhaasten. Je lichaam heeft tijd nodig om te herstellen. Ga jezelf niet helemaal vol proppen met taart, koekjes en vette snacks puur om aan te komen, maar probeer juist gezond en afwisselend te eten. Het is een enorm cliche, maar het heeft bij mij wel gewerkt. Al hielp het ook dat ik eindelijk geen buikpijn meer kreeg van alles wat ik at. Hierdoor kon ik eindelijk gewoon wat meer eten en begon ik eten ook wat leuker te vinden.

Heb je nog aanvullingen?

Geniet van je lichaam die langzaam veranderd. Doe een vreugdedansje voor elke kilo die eindelijk blijft plakken. Voel je niet rot als je opeens een grotere broekmaat moet kopen, maar wees blij. Het betekend dat je lichaam eindelijk gezond aan het worden is en de kilo’s eindelijk blijven plakken. Maar voel je ook niet rot als het niet snel genoeg gaat voor je gevoel. Het komt echt wel goed. En probeer ondertussen je lichaam en je gewicht te accepteren. Het belangrijkste is dat je lichaam gezond is, ook al voelt het niet zo doordat je Coeliakie hebt. Ik voel me met de diagnose (en de stempel chronische ziekte) gezonder en blijer, dan voor mijn diagnose. En dat is mij veel meer waard dan een kilo of twee te weinig.

Dank je wel Chantal, voor je persoonlijke antwoorden. Fijn dat je zo goed in je vel zit. Ik hoop dat je met je verhaal anderen inspireert. Meer persoonlijke verhalen lezen? Kijk bij mijn andere interviews. Aanvullend op deze interviews, schreef ik in 2020 een drieluik over coeliakie en gewicht:

• Hoe zit het met coeliakiepatiënten en hun gewicht?
• Wat is een gezond gewicht en een een gezonde energie-inname?
• Afvallen/aankomen bij het glutenvrije dieet

Het stereotype beeld van een coeliakiepatient is een (te) dun persoon, die na de diagnose op een normaal gewicht komt. Bij mij klopte dat min of meer. Maar dat dit stereotype niet altijd hoeft te kloppen, bewijzen de verhalen van Gerry en Chantal.

Vandaag begin ik met het verhaal van Gerry (De Glutenvrije man). Hij kampt met overgewicht, ook nu na de diagnose kost het hem moeite om kilo’s te verliezen.
Vrijdag kan je het verhaal van Chantal lezen. Zij kampt met ondergewicht, ook nu na de diagnose heeft ze moeite met het aankomen van de kilo’s.
En om deze mini-serie compleet te maken, beantwoord ik ook zelf de vragen.

Maar eerst zoals gezegd: Het verhaal van Gerry.

Gerry is (bijna) de enige mannelijke glutenvrije blogger van Nederland. Hij zit in het bestuur van de Coeliakiemaand. Hij is een waardevolle aanvulling op de glutenvrije wereld: duidelijk en recht door zee. En daarnaast is hij gewoon een aardige vent. Fijn dat ik hem deze persoonlijke vragen mocht stellen.

Hoe oud ben je?
Ik ben op dit moment 51 jaar

Wanneer is bij jou de diagnose coeliakie gesteld?
De diagnose is gesteld op 14 juli 2014

Hoe zwaar was je voor de diagnose?
Ik was voor de diagnose iets boven de 100 kilo.

Al vrij snel na het starten van zijn blog schreef Gerry over zijn afval-problemen. Hij hoopte bij hij na de diagnose snel af zou vallen.

De eerste weken nadat ik glutenvrij was viel ik dan ook plotseling af en even dacht ik dat de oorzaak van mijn overgewicht met het vaststellen van de coeliakie ook duidelijk was. Maar in de weken daarna keerde het om en werd ik ineens alleen maar weer zwaarder. Vrijwel elke dag kwam er 1 á 2 ons bij.

Gerry op 19 oktober 2014 in zijn blog: Griep en afvalproblemen

Hoe zwaar ben je nu?
Ik ben nu 105 kilo maar ben afgelopen jaar ook 93 kilo geweest.

Als we uit gaan van een BMI van 22 (= gemiddeld gezond BMI), hoe zwaar zou je moeten zijn?
Ik zou 67 kilo moeten wegen in de ideale BMI wereld, maar daar moet wel bij gezegd worden dat de BMI niet heel interessant/zuiver is. Ik heb bijvoorbeeld een hele hoge spiermassa waardoor mijn BMI standaard te hoog is.

Wat is je streefgewicht?
Ergens tussen de 75 en 80 kilo.

Wat doe je er aan om af te vallen?
Ik loop 2 tot 3 keer in de week hard en doe mee aan diverse sportieve evenementen, hardloop en obstacle run. Daarnaast heb ik begeleiding van een voedingsadviseuse.

Met 33:16 kwamen we over de finish. Mijn dochter lachend, ik volledig kapot. Maar wat was ik trots. Wat een enorme overwinning was dit.

Gerry op 23 maart 2015 in zijn blog Gelukt, ik kan het nog

Loop je ook bij een diëtiste, heeft deze (voldoende) verstand van coeliakie?
Ja, ik denk dat ze voldoende kennis heeft, maar ik ga vooral heen voor het doormeten. Ik ben namelijk niet alleen geïnteresseerd in het gewicht maar vooral ook in de verhouding droge massa, vet percentage, spiermassa en vooral ook de voedingsstatus. Voor de diagnose was ik en veel te zwaar en ook nog eens zwaar ondervoed. Dat laatste is nu gelukkig onder controle.

Er was een kans dat ik wellicht ondervoed was en mijn lichaam nog steeds bezig was te wennen aan de plotselinge voedingsstoffen die het weer binnenkreeg sinds ik glutenvrij was gaan eten. Ik met mijn omvang ondervoed? Dat klonk wel bizar.

Gerry op 15 januari 2015 in zijn blog: Afvallen met coeliakie

– Kijk voor meer informatie over deze metingen op Gerry’s blog Afvallen met coeliakie –

Heb je tips voor andere mensen die willen afvallen?
Geef nooit op!

Ik hoop van harte dat ook anderen die jarenlang niets gedaan hebben omdat ze zich daar niet toe in staat achten door hun gluten-klachten, de inspiratie vinden om weer wat te gaan doen. Het kan, dus doe het!

Gerry in zijn blogHet is bijna zover, 5 kilometer hard lopen

Heb je nog aanvullingen?
Vervelende is dat mijn gewicht enorm schommelt. Ik eet echt weinig ten opzichte van anderen en doe verder mijn best met sporten en dergelijke. Maar zodra ik even niet kan sporten dan vliegt het er onmiddellijk weer aan. Ik heb nu van de voedingsadviseuse de opdracht juist meer te gaan eten om mijn stofwisseling op gang te houden.

Dank je wel voor je openhartige antwoorden Gerry. Ik wens je veel succes hoop dat je snel weer een stabiel, goed gewicht hebt. En of dat nu het streefgewicht is of niet, het gaat er om dat je goed in je vel zit.

Meer persoonlijke verhalen lezen? Kijk bij mijn andere interviews.

Aanvullend op deze interviews, schreef ik in 2020 een drieluik over coeliakie en gewicht:

• Hoe zit het met coeliakiepatiënten en hun gewicht?
• Wat is een gezond gewicht en een een gezonde energie-inname?
• Afvallen/aankomen bij het glutenvrije dieet

Mijn favoriete toetje…
Ik moest er even over nadenken. Meestal eet ik niets na het avondeten, soms een bakje yoghurt, een stuk fruit of een ijsje. Maar mijn favoriet? In eerste instantie moest ik denk aan tiramisu, mmm! Dit recept staat al op mijn website. Daarom kies ik vandaag voor iets heel anders: een glas zelfgemaakte port-wijn met een stukje goede oude kaas.
Zoals je hierboven kan zien is de zelfgemaakte wijn helaas op. Daarom is het hoog tijd om nieuwe te maken!

Wendeline was op vakantie naar Parijs en plaatste foto’s op Facebook waar het water mij van in de mond liep. Daarom vroeg ik haar om een gastblog te schrijven voor mijn blog. En wat een leuke blog is het geworden! Ik zat hardop te lachen achter mijn computer.

Lees verder over de sociale handicap van coeliakie en een menopauze vrouw met wulpse rondingen die in Parijs voluit behouden bleven.

De diagnose coeliakie

In 2013 kreeg zoonlief als eerste in de familie de diagnose coeliakie. Daarna volgde dochter en ikzelf. Meteen werd deze moeder lid van diverse Facebookgroepen en begon het internet te lezen. Want ik wil altijd het naadje van de kous weten, en nu helemaal!

Mijn eerste conclusie was dat er best mee te leven viel, ik werkte al jaren in de horeca en had mijn eigen cateringbedrijf, dus thuis gingen we ons best redden. Eten als behandeling en je ziekte verdwijnt als sneeuw voor de zon, was alles maar zo simpel!

Dat het moeten volgen van een glutenvrij dieet venijnige kantjes kent, daar kwam ik later achter.

Sociale handicap

Ik vind het nu vooral een sociale handicap. Gelukkig storen mijn kinderen zich daar niet aan en gaan tamelijk onverschrokken door het leven. Ze zitten wel eens zuchtend op de achterbank als ik neurotisch mijn mobieltje doorblader op zoek naar dat ene restaurant dat volgens Glutenfreeroads toch echt hier in dit steegje moet zitten, maar ja, slecht vakantienetwerk dus ik moet de locatie proberen op te diepen uit mijn menopauzale geheugen…Maar verder gaan ze gewoon op stap, net als hun glutenvolle vrienden.

Coeliakie op vakantie

Vakantie. Dat ik niet de enige ben die daar mee worstelt lees ik dagelijks op Facebook. Er zijn glutenvrije paradijzen zoals Turijn en Madrid. In Londen koop je op elke hoek een glutenvrije snack en in New York bestaan zelfs glutenvrije bagels!

Maar de stad van mode, joie de vivre, smaakvol geklede ragfijne dames, musea vol klassieke en moderne kunst, croissants en pain au chocolat, Parijs dus, daarover waren de verhalen niet best.

Maar omdat Frankrijk toch een prachtig land is en vlakbij bovendien, en een menopauze vrouw de verzengende hitte van mediterrane oorden niet meer verdraagt, trokken we de stoute schoenen aan en tuften naar Bretagne. We stopten ons vol met ‘galettes’ en ‘moule frites’, dronken elke dag een liter cider, bekeken velden vol boekweit en menhirs en toen we genoeg hadden van de slagregens trokken we naar Parijs. Ik vond een website www.glutenfreeinparis.com en begon er zowaar fiducie in te krijgen dat ik niet als graatmager model zou terugkeren in Holland maar dat mijn wulpse rondingen behouden zouden blijven.

Glutenvrij in Parijs

En dat heb ik geweten! We boekten een appartement voor 5 nachten bij glutenvrij bakkerij/restaurant No Glu om de hoek, waar we twee keer prima hebben gegeten zonder zorgen. Maar we hadden buiten de waard gerekend, want om een andere hoek vonden we La Creme de Paris, waar ze glutenvrije WAFELS verkochten in alle soorten en maten, met goddelijke caramel au beurre salé èn slagroom èn vanille-ijs. De galettes sloeg ik over want die had ik in Bretagne al meer dan genoeg gegeten!

Je gaat er natuurlijk niet voor naar Parijs, maar als je langs een glutenvrije Napolitaanse pizza in de wijk Marais loopt dan zeg je natuurlijk geen “nee” dus bij Big Love caffee aten we briljante pizza! De deur-ober begroet je zelfs met een welgemeend buena sera en dat hij lang en knap is wordt totaal onbelangrijk als je de pizza eenmaal hebt geproefd. Dan wil je alleen nog maar de kok zoenen!

En zo kan ik nog wel even doorgaan: de teleurstelling dat Helmut new cake gesloten was wegens vakantie spoelde weg met de regen toen we bij Chambelland aankwamen, een ambachtelijke glutenvrije banketbakker met een eigen molen. Van dit zelfgemalen meel bakken ze mooie broden en delicate taartjes.

Gezond en budgetair verantwoord aten we in Le Myrha, tussen Montmartre en Gare du Nord, een alternatief tentje tussen Afrikaanse belwinkels en Algerijnse bakkers, dus multiculturele couleur locale gegarandeerd.

Een topbroodje met oranje kaas en pastrami aten we bij volledig glutenvrij Bears and Raccoons.

Om al die calorieën te verbranden fietsten we op onze Vélib fietsjes over de Champs-Elysees en zwaaiden naar de Arc de Triomf. Kochten voor €2,99 een echte Parijse jurk in de H&M aldaar en plasten voor €2,50 op een Japans toilet. Doken èèn van de vele biowinkels in en deden inkopen voor een picknick langs de Seine. Vergaapte ons aan toeristen die rijen-dik voor de Mona Lisa selfies maakten. Aten een ijsje bij Grom. En aten nòg een wafel bij ‘La Crème de Paris’…

Kortom:

• Parijs is TOP! Ook glutenvrij!
• Neem een grote zak geld mee.
• Huur een fiets.
• Ga niet in de zomervakantie, veel te veel toeristen en nog meer rijen!
• Een glutenvrije croissant moet ik zelf bakken want die heb ik niet gezien.

Dank je wel Wendeline, voor je tips in Parijs, maar vooral voor je leuke column hierover!