De universiteit van Nederland maakt interessante filmpjes. Lezingen over dingen die ons bezig houden. Prof. dr. Fred Brouns van de universiteit van Maastricht vertelt over brood. Kijk snel verder voor dit leuke filmpje over beroemdheden die glutenvrij gingen eten, gluten, oude en nieuwe tarwesoorten en de voordelen van volkorenbrood.
Mijn vriendin E. was jarig. Om dat te vieren gingen we lekker naar het strand. Uitwaaien, taartje eten, lunchen. We hadden een heerlijke dag!
In deze blog schrijf ik over onze glutenvrije voorbereidingen en over wat we uiteindelijk gegeten hebben.
Mijn vriendin had al wat voorwerk gedaan: “Ik heb twee tentjes in Katwijk gevonden: Het strand, aanbevolen door Leefglutenvrij en Strandpaviljoen De Zeebries. Daarnaast zit er een glutenvrije winkel in Noordwijk: Glutenvrij bij Claudia. Kijk even of je ze betrouwbaar vindt. Ik vind zelf Katwijk het leukste en dan lijkt mij het StrandPavijoen het leukste.”
Wij spraken af dat we taartjes zouden eten bij Claudia en daarna naar het strand zouden gaan voor een wandeling en een lunch.
Claudia had echter geen plaats voor 3 volwassenen en 3 kinderen. Maar ze hielp ons wel aan een paar adresjes: “Het is misschien een optie om bij Presso in de hoofdstraat van Noordwijk aan te schuiven. Daar serveren ze glutenvrije appeltaart en voor de kinderen lekkere warme chocolademelk. Lunchen op het strand van Noordwijk kan bij Take2. In Katwijk zou je kunnen aanschuiven bij Hejij voor koffie gebak en/of lunch.”
We begonnen onze dag bij He Jij! in Katwijk.
He jij! is een restaurant/winkel waar je leuke (vaak glutenvrije) producten kan kopen, een maaltijd kan afhalen, maar ook kan gaan zitten voor een maaltijd of een smoothie met een taartje.
Wij konden kiezen uit wel 3 verschillende glutenvrije gebakjes: Chocolade cheesecake, Maple peacon pie en millionaire shortbread. Mirthe en ik hebben gesmuld van de creesecake en de millionaire shortbread. Het was zo machtig dat we het restje cheesecake in een bakje mee kregen.
He jij! ligt vlak bij het strand. Een lekkere lange strandwandeling zat er bij ons niet in, met 3 kinderen. Maar spelen met de golven en schelpen zoeken is ook heerlijk!
Na de ‘strandwandeling’ streken wij neer op het terras van standtent/restaurant Het strand. De bediening liet te wensen over. Wel 2 keer moesten we vragen of de chocolademelk glutenvrij was. Nog 2 keer moesten wij vragen totdat hij eindelijk gebracht was. En volgens het meisje kon ik alles van de kaart uitzoeken, zelfs de kroketten. Toen ik navraag liet doen, bleek dat toch niet zo te zijn.
Mirthe kon geen tosti krijgen. De blokjes kaas die ze vervolgens bestelde vond ze helaas niet lekker. Iets te uitgesproken van smaak. (En mosterd er bij voor een kind? Ik ken geen kind dat graag mosterd eet).
Gelukkig had ze nog een taartje in de tas van He jij!
Maar ik kreeg een heerlijk broodje met Hollandse garnalen. Ondanks dat ik even twijfelde over de cocktailsaus, heb ik genoten van het broodje! En inderdaad, ik werd niet ziek van het broodje.
Voordat we naar huis gingen, wilde ik nog bij Claudia langs. Een kans om bij een 100% glutenvrije winkel langs te gaan, laat ik niet lopen!
Glutenvrij bij Claudia is een ruime winkel met een beperkt assortiment gebak en brood. En een paar schappen producten. Claudia verkoopt glutenvrij artikelen die anders dan anders zijn. Producten die je niet zomaar in andere glutenvrije (web)winkels ziet. Toch kende ik ze bijna allemaal ;-).
Daarnaast heeft ze ook pannen, servies, kookboeken en zelfs de aanwezige tafel en stoelen zijn te koop.
Claudia richt zich niet alleen op mensen met coeliakie, maar ook op iedereen die van gevarieerd, gezond en smaakvol eten houdt. En dat kan je in haar winkel goed terug vinden. Vooral de kookboeken die aanwezig waren zijn ook suikervrij, lactosevrij en/of vegan.
Na een leuk gesprek kochten wij snoepjes, ontbijtgranen en 2 gebakjes. En toen gingen wij weer naar huis. Moe, rozig en voldaan naar een heerlijke dag aan de kust.
Mijn vriendin E. was jarig. Om dat te vieren gingen we lekker naar het strand. Uitwaaien, taartje eten, lunchen. We hadden een heerlijke dag!
In deze blog schrijf ik over onze glutenvrije voorbereidingen en over wat we uiteindelijk gegeten hebben.
Lees verder
Eten is in de Marokkaanse gemeenschap erg belangrijk. Maar de Marokkaanse keuken bestaat veelal uit deegwaren zoals couscous, brood, koekjes en pasta. Gluten dus! Hoe is het om als Nederlandse Marokkaanse coeliakie te hebben? Zakia deelt haar verhaal.
Ik ben Zakia El Idrissi, een Nederlandse Marokkaanse jonge vrouw die in Nederland geboren en getogen is. Ik ben getrouwd en heb vier kinderen, mijn ouders zijn eerste generatie gastarbeiders die in Nederland kwamen werken, en met een gezin van 6 kinderen hebben ze ons een prachtige toekomst in Nederland gegeven.
Of ik me Nederlands of Marokkaans voel? Daar kan ik heel kort over zijn. In Nederland voel ik me 100% Marokkaanse en in Marokko voel ik me 100% Nederlandse. Je zou kunnen zeggen dat ik voor 200% mee draai in deze maatschappij.
Als ik aan mijn jeugd denk voordat ik erachter kwam dat ik Coeliakie had, dan waren dat alleen huisartsen bezoeken met buikpijn. Elke keer kreeg ik als antwoord dat ik last had van ´spastische darmen´ en dat ik daar mee moest leren leven. Ik moest geen kauwgom eten en vooral niet pittig eten dan zou dat wel over gaan.
De Marokkaanse keuken is voor bijna 100% glutenvol aan producten. Er wordt dagelijks vers gebakken; zoals vers brood, pannenkoeken, donuts en koekjes. Dus je kunt al snel lezen dat ik dit dagelijks at met elke dag buikpijn als gevolg. Jarenlang liep ik met klachten en ik woog tussen de 40 en 50 kilo. Ik kon eten als een olifant, maar ik kwam niks aan. Mensen om mij heen werden altijd jaloers op mij, omdat ik gewoonweg niet aankwam.
Totdat ik mijn tweede dochtertje kreeg in 2009. Ik bleef maar klachten houden en ik ging elke keer terug naar mijn internist. Hij schreef mij de zwaarste pijnstillers voor maar ik bleef pijn houden in mijn buik. Ik kon het niet echt benoemen waar de pijn zat.
Ik raakte toen ook in een depressie, omdat ik twee kleine kinderen had ( zoon van 1 jaar en een dochter van 2 maanden). Ik kon het lichamelijk en geestelijk niet meer aan. Ik viel alleen af en had continu pijnscheuten in mijn buik en de kinderen zogen alle energie uit mijn lichaam.
Dit heeft maanden geduurd totdat mijn dochter 1 werd. Ik kon het niet meer aan en ben toen weer naar de internist gegaan. Die begreep het niet en kon het niet plaatsen, maar zag wel dat er iets niet klopte. Hij stuurde me door voor een darmbiopt, daaruit kwam naar voren dat ik Coeliakie had. Eindelijk. Aan de ene kant wist ik wat ik had. Maar wat een diepe gat ben ik toen ook terecht gekomen, want ik wist niet hoe nu verder.
Toen moest ik van de ene dag op de andere dag glutenvrij gaan eten, wat een drama!
In de Marokkaanse keuken is alles glutenvol, hoe moest ik dit overleven? Hoe moest ik dit uitleggen aan mijn familie en vrienden en kennissen? Ik zat in het begin heel vaak met mijn handen in het haar, omdat er zo weinig glutenvrij eten te koop was. Ik kreeg steeds te horen van familieleden dat het heus niet erg was om een hapje van een glutenvolle brood te nemen.
Het eerste jaar was het zwaarst en ik moest mezelf leren kennen en mezelf erop vertrouwen dat het goed zou komen en dat dit het beste was voor mijn lichaam. Ik ben het eerste jaar ruim 30 kilo bijgekomen en ik voelde me energieker dan ooit.
De eerste zomervakantie naar Marokko was een regelrechte drama, alles heb ik vanuit Nederland mee moeten nemen omdat er niks te koop is in de plaats waar ik woon in Marokko Al Hoceima’. Weer moest ik alles uitleggen aan familie en vrienden daar en die snapten er werkelijk helemaal niks van. Sommige vonden zelfs dat ik me aanstelde!
Maar naarmate de jaren verstreken begrepen steeds meer mensen om mij heen hoe goed dit dieet voor mij was en hielden ze ook rekening met mij. Mijn lieve ouders, zussen en vriendinnen hielden altijd rekening met mijn eten als we samen waren.
Mijn lieve ouders vonden het erg moeilijk om mij soms niet mee te zien eten als we een feest hadden of gewoon met zijn allen samen waren, maar ik gaf altijd aan dat ik dat totaal niet erg vond. Zolang ik mij goed voelde en gezond.
Ik hou me voor 100% aan het dieet, omdat het goed voor mij is. Heel soms, echt heel soms dan gaat het mis en dan voel ik dat meteen. Ik eet nooit glutenvolle producten, het maakt mij ook niet uit waar we zijn. Mensen bieden het wel aan, maar als ik aangeef dat ik het niet mag dan vinden ze dat gelukkig altijd goed. Wat wel jammer is, is dat ze het altijd zielig voor me vinden dat ik glutenvrij moet eten. Maar dat is helemaal niet nodig. Het is zoals het is, geef ik dan aan.
Ik maak alles in de Marokkaanse keuken glutenvrij, van couscous tot koekjes en brood. De Marokkaanse keuken is een verrijking in mijn leven net als de Nederlandse en de Italiaanse keuken.
Ik heb er totaal geen moeite mee om glutenvrij te eten en ben dankbaar dat ik nu weet wat ik heb. Wel ben ik soms een tikkeltje jaloers op de Nederlandse mensen die glutenvrij eten t.o.v. de Marokkaanse doelgroep, want de Nederlandse mensen begrijpen dat veel beter dan de Marokkaanse doelgroep. Ooit zal dit ook bij de Marokkaanse doelgroep duidelijk zijn!
Dank je wel Zakia voor je mooie, uitgebreide verhaal. Ik wens je heel veel lekkere, glutenvrije maaltijden met je familie!
Op mijn website kan je nog meer verhalen lezen. In mijn interviews laat ik mensen aan het woord die allemaal glutenvrij eten, maar allemaal een ander verhaal hebben. Immers, het glutenvrije dieet bestaat niet. Iedereen gaat anders met het dieet om. En daarnaast zijn er vele redenen om glutenvrij te gaan eten. In mijn blog Interviews zette ik de verhalen op een rijtje.
Heb je ook een bijzonder verhaal dat je (anoniem) wilt delen? Mail mij op info@ikbenglutenvrij.nl
Pasen…
Alweer moet ik een paasblog uit mijn mouw schudden.
Ja, ik weet het, ik heb dit onderwerp voor #wijbloggenglutenvrij zelf bedacht. Maar er is al zoveel over geschreven! En er zal ook veel geschreven worden door de andere bloggers (zie onderaan deze blog). Daarom ga ik het dit keer over een andere boeg gooien. Een gedachte achter Pasen: Opoffering.
Al een week loop ik te denken over een interessant onderwerp voor deze blog. Voorgaande jaren schreef ik al over ideeën voor de paasbrunch. En schreef ik wel 3 blogs over het paasfeest op school: Voorbereidingen, ideeën voor het paasontbijt en Mirthe’s paasontbijt. Dit jaar krijgt Mirthe net zoals met kerst een muffinblik met lekkers mee naar school.
Vorige week had ik een interessant gesprek met een vriendin. Zij had een column geschreven over opoffering. Vroeger was opoffering een groot goed. Tegenwoordig, in onze individualistische maatschappij, wordt het vaak gezien als dom. Waarom zou je je eigen behoeftes aan de kant schuiven voor een ander? Maar een goede relatie niet kan zonder een beetje opoffering. En een kind opvoeden kan al helemaal niet zonder opoffering. En bedenk eens wat wij allemaal opofferen voor een gezond, glutenvrij leven…
Volgens de bijbel is Jesus op goede vrijdag gekruisigd. Hiermee nam hij alle zonden op zich. De ultieme vorm van opoffering. Daarom schrijf ik deze paasblog over opoffering.
Die vriendin bepleitte dat we vaker moeten praten over wat wij opofferen. Om elkaar meer te waarderen. Om zelf te beseffen wat we laten, maar vooral wat we hebben.
Als glutenvrije mens geven we natuurlijk veel op voor onze gezondheid. Als glutenvrije ouder geven we heel veel op voor de gezondheid van ons kind. Maar nog meer dan dat: Wij willen dat ons kind niet teleurgesteld wordt, dat hij minstens even lekkere dingen krijgt als zijn vriendjes, dat hij mee kan doen met de rest. Glutenvrije mama schreef hier een mooie blog over: Ben jij een glutenvrije curling ouder?
Maar wat offer ik op voor ons dieet?
Ten eerste tijd: Op het moment dat ik liever op de bank of in bed zou liggen, sta ik in de keuken krentenbollen te bakken. Op het moment dat ik eigenlijk het huis moet opruimen, bel ik naar de ouders die een feestje organiseren, of dat restaurant waar ik met mijn werk ga eten. Op het moment dat ik eigenlijk al lang thuis had willen zijn, ga ik nog naar een andere winkel op zoek naar de juiste meelmix.
Ten tweede geld. Dit spreekt eigenlijk voor zich. Glutenvrij eten is (veel) duurder dan niet-glutenvrij eten. Waar je voor een glutenvol bruinbrood van 800 gram slechts € 1,09 betaald, betaal je voor de glutenvrije variant van 350 gram wel € 2,99! (dus 6,5 keer zo veel). Daarnaast rijden wij vaak een heel eind om die lekkere glutenvrije gebakjes te halen. Of om naar restaurant te gaan dat zo goed glutenvrij kan verzorgen. En dan heb ik het nog niet eens over alles wat ik zelf koop, dan anderen automatisch krijgen: chocolademelk op mijn werk, een broodje voor Mirthe op schoolreisje, iets lekkers mee op visite bij iemand die ik niet zo goed ken.
Ten slotte onbezorgdheid: Gisteren gingen we met een vriendin naar het strand voor haar verjaardag. Vooraf hadden we uitgebreid onderzocht waar we een glutenvrij taartje konden eten en waar we veilig konden lunchen. En ook tijdens het bestellen en eten vraag ik regelmatig door: Hoe wordt die tosti gebakken, is die chocolademelk echt wel glutenvrij, mag ik een schoon lepeltje want deze lag tegen het koekje aan.
En lekker onbezorgd eten zit er ook niet in. Altijd dat kleine stemmetje in mijn achterhoofd ‘is het echt wel glutenvrij‘? Gelukkig is dat stemmetje heel wat minder aanwezig dan een paar jaar geleden. Toen ik regelmatig misselijk werd van angst om ziek te worden.
– Hier schrijf ik over onze glutenvrije ervaringen tijdens dat dagje uitwaaien –
Natuurlijk kan je deze ‘offers’ beperken door goed voorbereiden, goed communiceren en slim inkopen. Lees bijvoorbeeld mijn blog kosten beperken. En natuurlijk hebben deze ‘offers’ ook veel voordelen. Zoals eten bij dat leuke restaurantje die je anders nooit ontdekt zou hebben, extra blij zijn als iemand onverwacht aan jouw dieet heeft gedacht en leuk dagje uit vastgeplakt aan het bezoek aan 1 van die winkels/restaurants die 100% glutenvrij zijn.
En voor mij voelt het eigenlijk niet als opofferen, maar als een andere levenswijze. Ook al baal ook ik natuurlijk wel eens als ik geen gebakje krijg bij een traktatie. Of als ik helemaal geen zin heb om naar de andere kant van de stad te fietsen voor een glutenvrije pizza. Maar wat ben ik blij dat het kan, dat er zo veel wel mogelijk is, en dat mijn gezondheid zo veel beter is dan 11 jaar geleden!
Wat breng jij voor offers door coeliakie? En wat doe je er aan om ze te beperken?
De andere bloggers die deze maand mee doen aan #wijbloggenglutenvrij schrijven vast wel een blog over paaslekkernijen, paasontbijt of paaseitjes. Kijk snel verder!
