De universiteit van Nederland maakt interessante filmpjes. Lezingen over dingen die ons bezig houden. Prof. dr. Fred Brouns van de universiteit van Maastricht vertelt over brood. Kijk snel verder voor dit leuke filmpje over beroemdheden die glutenvrij gingen eten, gluten, oude en nieuwe tarwesoorten en de voordelen van volkorenbrood.
Mijn vriendin E. was jarig. Om dat te vieren gingen we lekker naar het strand. Uitwaaien, taartje eten, lunchen. We hadden een heerlijke dag!
In deze blog schrijf ik over onze glutenvrije voorbereidingen en over wat we uiteindelijk gegeten hebben.
Mijn vriendin had al wat voorwerk gedaan: “Ik heb twee tentjes in Katwijk gevonden: Het strand, aanbevolen door Leefglutenvrij en Strandpaviljoen De Zeebries. Daarnaast zit er een glutenvrije winkel in Noordwijk: Glutenvrij bij Claudia. Kijk even of je ze betrouwbaar vindt. Ik vind zelf Katwijk het leukste en dan lijkt mij het StrandPavijoen het leukste.”
Wij spraken af dat we taartjes zouden eten bij Claudia en daarna naar het strand zouden gaan voor een wandeling en een lunch.
Claudia had echter geen plaats voor 3 volwassenen en 3 kinderen. Maar ze hielp ons wel aan een paar adresjes: “Het is misschien een optie om bij Presso in de hoofdstraat van Noordwijk aan te schuiven. Daar serveren ze glutenvrije appeltaart en voor de kinderen lekkere warme chocolademelk. Lunchen op het strand van Noordwijk kan bij Take2. In Katwijk zou je kunnen aanschuiven bij Hejij voor koffie gebak en/of lunch.”
We begonnen onze dag bij He Jij! in Katwijk.
He jij! is een restaurant/winkel waar je leuke (vaak glutenvrije) producten kan kopen, een maaltijd kan afhalen, maar ook kan gaan zitten voor een maaltijd of een smoothie met een taartje.
Wij konden kiezen uit wel 3 verschillende glutenvrije gebakjes: Chocolade cheesecake, Maple peacon pie en millionaire shortbread. Mirthe en ik hebben gesmuld van de creesecake en de millionaire shortbread. Het was zo machtig dat we het restje cheesecake in een bakje mee kregen.
He jij! ligt vlak bij het strand. Een lekkere lange strandwandeling zat er bij ons niet in, met 3 kinderen. Maar spelen met de golven en schelpen zoeken is ook heerlijk!
Na de ‘strandwandeling’ streken wij neer op het terras van standtent/restaurant Het strand. De bediening liet te wensen over. Wel 2 keer moesten we vragen of de chocolademelk glutenvrij was. Nog 2 keer moesten wij vragen totdat hij eindelijk gebracht was. En volgens het meisje kon ik alles van de kaart uitzoeken, zelfs de kroketten. Toen ik navraag liet doen, bleek dat toch niet zo te zijn.
Mirthe kon geen tosti krijgen. De blokjes kaas die ze vervolgens bestelde vond ze helaas niet lekker. Iets te uitgesproken van smaak. (En mosterd er bij voor een kind? Ik ken geen kind dat graag mosterd eet).
Gelukkig had ze nog een taartje in de tas van He jij!
Maar ik kreeg een heerlijk broodje met Hollandse garnalen. Ondanks dat ik even twijfelde over de cocktailsaus, heb ik genoten van het broodje! En inderdaad, ik werd niet ziek van het broodje.
Voordat we naar huis gingen, wilde ik nog bij Claudia langs. Een kans om bij een 100% glutenvrije winkel langs te gaan, laat ik niet lopen!
Glutenvrij bij Claudia is een ruime winkel met een beperkt assortiment gebak en brood. En een paar schappen producten. Claudia verkoopt glutenvrij artikelen die anders dan anders zijn. Producten die je niet zomaar in andere glutenvrije (web)winkels ziet. Toch kende ik ze bijna allemaal ;-).
Daarnaast heeft ze ook pannen, servies, kookboeken en zelfs de aanwezige tafel en stoelen zijn te koop.
Claudia richt zich niet alleen op mensen met coeliakie, maar ook op iedereen die van gevarieerd, gezond en smaakvol eten houdt. En dat kan je in haar winkel goed terug vinden. Vooral de kookboeken die aanwezig waren zijn ook suikervrij, lactosevrij en/of vegan.
Na een leuk gesprek kochten wij snoepjes, ontbijtgranen en 2 gebakjes. En toen gingen wij weer naar huis. Moe, rozig en voldaan naar een heerlijke dag aan de kust.
Mijn vriendin E. was jarig. Om dat te vieren gingen we lekker naar het strand. Uitwaaien, taartje eten, lunchen. We hadden een heerlijke dag!
In deze blog schrijf ik over onze glutenvrije voorbereidingen en over wat we uiteindelijk gegeten hebben.
Lees verder
Eten is in de Marokkaanse gemeenschap erg belangrijk. Maar de Marokkaanse keuken bestaat veelal uit deegwaren zoals couscous, brood, koekjes en pasta. Gluten dus! Hoe is het om als Nederlandse Marokkaanse coeliakie te hebben? Zakia deelt haar verhaal.
Ik ben Zakia El Idrissi, een Nederlandse Marokkaanse jonge vrouw die in Nederland geboren en getogen is. Ik ben getrouwd en heb vier kinderen, mijn ouders zijn eerste generatie gastarbeiders die in Nederland kwamen werken, en met een gezin van 6 kinderen hebben ze ons een prachtige toekomst in Nederland gegeven.
Of ik me Nederlands of Marokkaans voel? Daar kan ik heel kort over zijn. In Nederland voel ik me 100% Marokkaanse en in Marokko voel ik me 100% Nederlandse. Je zou kunnen zeggen dat ik voor 200% mee draai in deze maatschappij.
Als ik aan mijn jeugd denk voordat ik erachter kwam dat ik Coeliakie had, dan waren dat alleen huisartsen bezoeken met buikpijn. Elke keer kreeg ik als antwoord dat ik last had van ´spastische darmen´ en dat ik daar mee moest leren leven. Ik moest geen kauwgom eten en vooral niet pittig eten dan zou dat wel over gaan.
De Marokkaanse keuken is voor bijna 100% glutenvol aan producten. Er wordt dagelijks vers gebakken; zoals vers brood, pannenkoeken, donuts en koekjes. Dus je kunt al snel lezen dat ik dit dagelijks at met elke dag buikpijn als gevolg. Jarenlang liep ik met klachten en ik woog tussen de 40 en 50 kilo. Ik kon eten als een olifant, maar ik kwam niks aan. Mensen om mij heen werden altijd jaloers op mij, omdat ik gewoonweg niet aankwam.
Totdat ik mijn tweede dochtertje kreeg in 2009. Ik bleef maar klachten houden en ik ging elke keer terug naar mijn internist. Hij schreef mij de zwaarste pijnstillers voor maar ik bleef pijn houden in mijn buik. Ik kon het niet echt benoemen waar de pijn zat.
Ik raakte toen ook in een depressie, omdat ik twee kleine kinderen had ( zoon van 1 jaar en een dochter van 2 maanden). Ik kon het lichamelijk en geestelijk niet meer aan. Ik viel alleen af en had continu pijnscheuten in mijn buik en de kinderen zogen alle energie uit mijn lichaam.
Dit heeft maanden geduurd totdat mijn dochter 1 werd. Ik kon het niet meer aan en ben toen weer naar de internist gegaan. Die begreep het niet en kon het niet plaatsen, maar zag wel dat er iets niet klopte. Hij stuurde me door voor een darmbiopt, daaruit kwam naar voren dat ik Coeliakie had. Eindelijk. Aan de ene kant wist ik wat ik had. Maar wat een diepe gat ben ik toen ook terecht gekomen, want ik wist niet hoe nu verder.
Toen moest ik van de ene dag op de andere dag glutenvrij gaan eten, wat een drama!
In de Marokkaanse keuken is alles glutenvol, hoe moest ik dit overleven? Hoe moest ik dit uitleggen aan mijn familie en vrienden en kennissen? Ik zat in het begin heel vaak met mijn handen in het haar, omdat er zo weinig glutenvrij eten te koop was. Ik kreeg steeds te horen van familieleden dat het heus niet erg was om een hapje van een glutenvolle brood te nemen.
Het eerste jaar was het zwaarst en ik moest mezelf leren kennen en mezelf erop vertrouwen dat het goed zou komen en dat dit het beste was voor mijn lichaam. Ik ben het eerste jaar ruim 30 kilo bijgekomen en ik voelde me energieker dan ooit.
De eerste zomervakantie naar Marokko was een regelrechte drama, alles heb ik vanuit Nederland mee moeten nemen omdat er niks te koop is in de plaats waar ik woon in Marokko Al Hoceima’. Weer moest ik alles uitleggen aan familie en vrienden daar en die snapten er werkelijk helemaal niks van. Sommige vonden zelfs dat ik me aanstelde!
Maar naarmate de jaren verstreken begrepen steeds meer mensen om mij heen hoe goed dit dieet voor mij was en hielden ze ook rekening met mij. Mijn lieve ouders, zussen en vriendinnen hielden altijd rekening met mijn eten als we samen waren.
Mijn lieve ouders vonden het erg moeilijk om mij soms niet mee te zien eten als we een feest hadden of gewoon met zijn allen samen waren, maar ik gaf altijd aan dat ik dat totaal niet erg vond. Zolang ik mij goed voelde en gezond.
Ik hou me voor 100% aan het dieet, omdat het goed voor mij is. Heel soms, echt heel soms dan gaat het mis en dan voel ik dat meteen. Ik eet nooit glutenvolle producten, het maakt mij ook niet uit waar we zijn. Mensen bieden het wel aan, maar als ik aangeef dat ik het niet mag dan vinden ze dat gelukkig altijd goed. Wat wel jammer is, is dat ze het altijd zielig voor me vinden dat ik glutenvrij moet eten. Maar dat is helemaal niet nodig. Het is zoals het is, geef ik dan aan.
Ik maak alles in de Marokkaanse keuken glutenvrij, van couscous tot koekjes en brood. De Marokkaanse keuken is een verrijking in mijn leven net als de Nederlandse en de Italiaanse keuken.
Ik heb er totaal geen moeite mee om glutenvrij te eten en ben dankbaar dat ik nu weet wat ik heb. Wel ben ik soms een tikkeltje jaloers op de Nederlandse mensen die glutenvrij eten t.o.v. de Marokkaanse doelgroep, want de Nederlandse mensen begrijpen dat veel beter dan de Marokkaanse doelgroep. Ooit zal dit ook bij de Marokkaanse doelgroep duidelijk zijn!
Dank je wel Zakia voor je mooie, uitgebreide verhaal. Ik wens je heel veel lekkere, glutenvrije maaltijden met je familie!
Op mijn website kan je nog meer verhalen lezen. In mijn interviews laat ik mensen aan het woord die allemaal glutenvrij eten, maar allemaal een ander verhaal hebben. Immers, het glutenvrije dieet bestaat niet. Iedereen gaat anders met het dieet om. En daarnaast zijn er vele redenen om glutenvrij te gaan eten. In mijn blog Interviews zette ik de verhalen op een rijtje.
Heb je ook een bijzonder verhaal dat je (anoniem) wilt delen? Mail mij op info@ikbenglutenvrij.nl
Barbara heeft de uitdaging van haar dochters aangenomen: Ze gaat net als haar dochters glutenvrij eten, een maand lang. Deze maand zal ze regelmatig op mijn website vertellen hoe het gaat en waar ze tegen aan loopt.
Deze laatste week ging zij naar de huishoudbeurs en begreep ze haar dochters opeens een stuk beter toen er een schaal bitterballen langs kwam op een borrel.
Deze week ging ik naar de huishoudbeurs met mijn beste vriendin. Zij ging die dag ook glutenvrij! We maakten ieder wat lekkers om daar op te eten. Mijn vriendin had Vietnamese springrolls gemaakt, die waren heerlijk! Ik had salade van sperziebonen en ei gemaakt, maar was die helaas vergeten. Ik had wel bananenbrood bij me, die was erg lekker.
Verder ben ik op de huishoudbeurs weinig glutenvrij tegen gekomen, maar ik heb ook niet gezocht omdat we zelf eten bij ons hadden.
Ik moet bekennen dat ik de maand glutenvrij niet vol gehouden heb. Ik vind het heel erg, maar het bitterballen garnituur tijdens een borrel in de lokale kroeg kon ik niet weerstaan. Ik merk dat ik het heel vervelend vind om te doen alsof ik glutenvrij moet eten. Thuis is dat geen probleem, onderweg vind ik dat lastig. We eten vaak bij dezelfde restaurants en de bediening kent ons inmiddels. Dan is het vreemd als ik nu zeg dat ik glutenvrij wil.
Na het bitterballen garnituur was het lastig om de knop weer om te zetten. Maandag was een collega jarig en zonder erbij na te denken gaf ik aan de cheesecake te willen. Pas toen het voor me stond en ik een hap nam, realiseerde ik me dat het niet mocht.
Begrijp ik nu mijn kinderen beter? Ja dat denk ik wel. Mijn meiden worden nooit doodziek van gluten. Ze gaan niet spugen van een misstap. De oudste moet vaak gelijk naar de wc en heeft dan diarree, maar dat is eigenlijk ook gelijk weer klaar. Ze veranderen wel wat in hun humeur, maar daar heb ik meer last van dan zij. Ik snap het dus als ze smokkelen. Want als ik het al lastig vind om nee te zeggen, hoe moeilijk moet het dan voor hun zijn? Ze weten heel goed dat het niet goed is en dat ze hun dunne darm kapot maken met gluten. Ze willen zo graag gewoon zijn, mee doen en geen uitzondering zijn. Helaas kan ik daar niets in veranderen. Ik hoop dat ik ze kan leren hoe ze ermee om kunnen gaan.
Dank je wel Barbara, ik vond het erg leuk om mee te lezen met jouw glutenvrije ervaringen. Fijn dat je je kinderen nu beter begrijpt, nu je zelf mee gemaakt hebt waar zij regelmatig tegen aan lopen. Je kan ze nu vast wat beter leren hoe ze ermee om kunnen gaan!
Lees hier deel 1: Barbara stelt zich voor
Lees hier deel 2: De eerste week glutenvrij
Lees hier deel 3: Babybezoek en twee keer uit eten
Mijn neefje woont in Korea.
Korea, is dat niet dat land waar de olympische spelen zijn? Ik heb helemaal niets met sport kijken en moest dus ook navragen of ze al begonnen zijn. Maar ik heb wel wat met eten! Daarom vroeg ik mijn neefje en zijn vrouw om een leuk, Koreaans recept voor op mijn website.
Hello Mirjam,
A korean meal normally consists of rice with a soup or stew and other side dishes. At home people normally make one side dish and eat it for a few days, so the fridge is full with cold dishes which we eat with the rice.
I thought of two quite easy recipes, one is marinated tofu and one is marinated beef.
Most other dishes need special korean ingredients, might be hard to find. In the above dishes, you can leave out the red pepper if you don’t want it to be spicy.
Good luck!
“Hallo Mirjam,
Een Koreaanse maaltijd bestaat normaal uit rijst met soep of stoofschotel en andere bijgerechten. Thuis maken mensen normaal gesproken een bijgerecht en eten het een paar dagen. Dus de koelkast staat vol met koude gerechten die we met de rijst eten.
Ik dacht aan twee vrij gemakkelijke recepten, een is gemarineerde tofu en een is gemarineerd rundvlees. De meeste andere gerechten hebben speciale Koreaanse ingrediënten nodig, misschien moeilijk te vinden. In de bovenstaande gerechten kunt u de rode paprika weglaten als je niet wilt dat deze pittig is.
Succes!”
Voor 2 personen, bereidingstijd 45 minuten.
Het liefst serveerde ik deze maaltijd met kimchie, maar helaas kost dat meer tijd om te maken dan de paar uur die ik had. Daarom smokkelde ik een beetje en serveerde er zelfgemaakte atjar bij. Daarnaast kwam er nog wat tomaatjes, komkommer en paprika op tafel.
Barbara heeft de uitdaging van haar dochters aangenomen: Ze gaat net als haar dochters glutenvrij eten, een maand lang. Deze maand zal ze regelmatig op mijn website vertellen hoe het gaat en waar ze tegen aan loopt.
Afgelopen week ging ze op baby-bezoek en twee keer uit eten. Lees snel verder!
Inmiddels ben ik 2 weken glutenvrij. Mijn vriendinnen vinden het heel erg stoer dat ik een maand glutenvrij doe.
Toen ik op baby-bezoek ging, was ik voorbereid. Mijn jongste had de dag ervoor cakejes gebakken en die hebben we meegenomen. Zo hadden we cake in plaats van beschuit met muisjes. De kersverse moeder had er wel over nagedacht hoe ze dat had kunnen oplossen. Anders had ze glutenvrij beschuit willen halen, maar dat kon ze niet vinden.
Donderdag ging ik lunchen bij Wills in Nieuwegein. Ik kon daar een heerlijk broodje eten. Mijn vriendin vond het helemaal niet erg dat ik er om vroeg. Volgende week ga ik naar de huishoudbeurs met mijn beste vriendin zij gaat die dag ook glutenvrij! We maken ieder wat lekkers om daar op te eten. We verwachten daar niet veel te kunnen eten.
Mijn echtgenoot vergeet het nog wel eens. Die bood me gister een stuk pizza aan zonder erbij na te denken, glutenvol natuurlijk.
Met mijn werk ben ik bij De Beren in Rotterdam zuid wezen eten. Ook zij vonden het geen probleem dat ik om de allergene kaart vroeg. Ik heb wel even uitgelegd waarom ik dat doe. Ze hebben er alle begrip voor. Ik heb er zelf misschien wel de meeste moeite mee om te doen alsof ik glutenvrij moet eten als ik buiten de deur eet. Ik weet hoeveel moeite het kost om in een overvolle restaurant keuken een goede veilige glutenvrij maaltijd te bereiden. Het voelt een beetje als liegen. Natuurlijk is het voor een goed doel, maar het voelt verkeerd. Mijn lichaam voelt tot nu toe niet anders dan als ik glutenvol eet.
Tot volgende keer.
Lees hier deel 1: Barbara stelt zich voor
Lees hier deel 2: De eerste week glutenvrij
In de #wijbloggenglutenvrij van deze maand geven 10 glutenvrije bloggers hun favoriete winterrecept. Wie heeft dit onderwerp verzonnen? En wie heeft verzonnen dat ik deze maand mee ga doen? Ik ben bang dat ik dat zelf ben… Maar het bezorgd me heel wat hoofdbrekens.
Bij mijn recepten staan al veel lekkere winterrecepten:
Maar bij het woord Winterrecept moet ik het eerst denken aan stamppotten. Vanavond eten wij stamppot boerenkool. Zelf geoogste boerenkool van de moestuin, die in vele zakjes in de vriezer lag. Dit is helaas de laatste zak, tot vreugde van mijn dochters. Zij houden allebei niet van stamppotten…
Toch kook ik altijd voor 4 personen. Op een dag eten ze het opeens wel en dan wil ik wel genoeg hebben. Wat er over blijft, eet ik als lunch of samen met andere restjes op restjesdag.
Voor 4 personen
Bereidingstijd ca. 40 minuten
Wie geven deze maand ook hun favoriete winterrecept?
Ik belde met Marit om haar een paar vragen te stellen over haar blog en haar glutenvrije leven. Het was een leuk telefoongesprek, waarin ze openhartig antwoordde op mijn vragen.
Ik wilde Marit graag interviewen omdat zij in nog geen jaar tijd een top-blog opgezet heeft. Eerder beschreef ik haar zo:
Marit blogt pas sinds begin dit jaar. Daarvoor had ze ‘alleen maar’ een goedbezocht Instagram-account. Maar ze valt op tussen de glutenvrije bloggers. Ze plaatst lekkere recepten, vertelt over heel veel glutenvrije producten, schrijft op een fijne manier en (last-but-not-least) zij is net als ik gek op lijstjes! (smaakvol glutenvrij)
Ik ben Marit Kuperus. Ik ben 24 jaar en woon in Zwolle samen met mijn vriend Matthijs.
Ik werk 16 uur voor een Gezondheidsfond in Amsterdam. Daarnaast werkte ik voor Ben & Jerry’s, maar dat is net afgelopen. Ik ben nu op zoek naar iets anders. Tenslotte heb ik mijn eigen website Maak het Glutenvrij waar ik ook veel tijd aan kwijt ben.
Ik heb een abonnement op de bioscoop, daar ben ik dus regelmatig te vinden. Daarnaast houd ik van de normale dingen zoals afspreken met vrienden en de stad in gaan.
Ik vind het altijd leuk om mijn verhaal te doen. Wellicht heeft iemand iets aan mijn verhaal of aan mijn tips. Meer mensen zouden hun verhaal moeten vertellen, zo kunnen we elkaar helpen!
Ik kende hem al toen ik ziek werd. We hadden toen 3 of 4 jaar een relatie. Hij is mee geweest naar alle artsafspraken. Hij is nooit ziek, daarom was het voor hem moeilijk voor te stellen dat ik niet wilde eten en me zo slecht voelde. Het was voor ons allebei heel frustrerend dat ik maar bleef afvallen en dat we er niets aan konden doen.
In het begin is het een paar keer fout gegaan, toen we uit eten gingen. Toen durfde ik helemaal niet meer uit eten. De eerste jaren na mijn diagnose coeliakie voelde ik me ook nog steeds niet goed. Begin 2016 bleek dat ik ook de ziekte van Addisson heb. Sindsdien zijn veel klachten weg, is mijn weerstand beter en ben ik eindelijk op gewicht.
Ik ben in 2017 heel vaak uit eten geweest. Het is niet 1 keer fout gegaan. Ik heb geen angst meer om uit eten te gaan. Ik durf ook door te vragen. Beter 20 keer vragen, dan thuis ziek op de bank. Matthijs is nu juist banger: Als het zo vaak goed is gegaan, moet het binnenkort wel een keer fout gaan.
Als het fout gaat, liggen ook de Addisson-medicijnen in de wc. Daarom is voor mij een glutenfout nog wat vervelender. In het ergste geval kan dit leiden tot ziekenhuisopname.
Het is gelukkig lang geleden dat ik het extreem heb mee gemaakt. Afgelopen 2 jaar had ik bij een glutenfout buikpijn, steken in mijn zij en diarree.
In beginjaren kon je de klok er op gelijk zetten. Vier uur naar de glutenfout kreeg ik diarree. Vier keer en dan was ik leeg. Vervolgens lag ik de hele nacht te trillen in bed, alsof ik mijn spieren niet onder controle had. En ik was heel afwezig.
De dag erna moest ik rustig aan doen. Na 2 dagen kon ik weer voorzichtig aan de gang.
Sinds ik glutenvrij eet ben ik extraverter geworden en minder verlegen. Natuurlijk komt dat deels omdat ik nu zo vaak door moet vragen. Maar ik denk dat er in mijn hersenen altijd iets onderdrukt is, waardoor ik nooit echt heel open was en best wel verlegen. Door de diagnose coeliakie en Addisson is dit luikje open gegaan.
Daarnaast heb ik geleerd om te relativeren. Het kan nooit slechter gaan dan in maart 2016, dus nu valt het allemaal wel mee.
Tenslotte weet ik wat het is om lang ziek te zijn, om onbegrepen klachten te hebben. En hierdoor begrijp ik mensen beter die deze klachten ook hebben. Ik kan ze hierin helpen.
Ik startte met mijn Instagram-account vrijwel direct na diagnose coeliakie. Deze groeide zo snel dat ik daar iets meer wilde doen. Maar tijdens mijn studie had ik daar geen tijd voor. In februari 2017 ben ik afgestudeerd en meteen daarna ben ik begonnen met het bouwen van de website.
Voor het grootste deel geef ik producttips. Ik doe hierin geen uitspraken over dit product ook gezond is e.d. Het is zonde als mensen in de put raken als ze horen dat ze glutenvrij moeten gaan eten, terwijl er zo veel wel mogelijk is!
Ik deel veel pakjes en zakjes, om te laten zien dat je voor het grootste deel kan blijven eten, zoals je daar voor ook deed.
Ik maak dus veel praktische lijstjes en geef hier en daar een recept of een review van een restaurant.
Zakelijk gaat het natuurlijk om de cijfers, maar persoonlijk is het zo fijn als ik ook maar 1 persoon per dag kan helpen!
Ik kreeg een keer een bericht van iemand die dacht dat ze alleen maar naturel chips mocht eten. Zij was zo blij met mijn Glutenvrije chips XL overzicht!
Het kostte in het begin veel tijd om deze blogs te maken. Ik moest uitzoeken wat er glutenvrij was en wat niet. Maar veel producten komen regelmatig terug. Ik heb nu een documentje, waarin bijvoorbeeld staat “Unox: deze zijn glutenvrij”. Dus nu kost niet veel tijd meer. Ik ben nu elke week een uurtje bezig met het bij elkaar zoeken van de glutenvrije aanbiedingen.
Het verzamelen van de glutenvrije aanbieding is routine geworden. Nog bijna elke week ontdek ik nieuwe glutenvrije producten, dat is erg leuk. Maar deze blogs vind ik niet het leukst om te maken.
Het leukst om te maken vind ik lijstjes met een productcategorie of een winkel. Deels omdat ik er zelf ook iets aan heb, ik kan de lijstjes doorsturen naar vrienden om te laten zien welke bouillonblokjes ze mogen gebruiken. Deels omdat het blogs zijn waar ik heel lang naar kan verwijzen en kan blijven aanpassen.
Persoonlijke artikelen vind ik ook leuk om te maken. Ik heb nu bijvoorbeeld geschreven over de diagnose en Dit at ik glutenvrije tijdens kerst 2017.
Vooral het eerste. Maar ik laat me niet weerhouden als er wat minder mogelijkheden zijn. Ik ga regelmatig naar Duitsland en dat staat niet bekend als meest coeliakie vriendelijke land. Het aanbod in de supermarkten is goed, maar bij het uit eten gaan vaak niet. Als ik naar Duitsland ga, kijk ik of er een eigen keukentje is voor het avondeten.
Als ik met een groep vrienden op vakantie ben, eet ik desnoods niet als de rest uit eten gaat. Dan eet ik achteraf iets eten.
Donuts, Danerolls, goed bladerdeeg (ook voor saucijzenbroodjes en appelflappen) en ovenbitterballen.
Ik mis het niet echt, maar zou het wel ideaal vinden!
Het onbezorgde is er af, in plaats daarvan moet ik altijd voorbereiden, regelen en navragen. In het begin voelde ik me daarbij de lastige persoon. Maar ondertussen heb ik me daar bij neer gelegd.
Maar zonder mijn Coeliakie en Addisson had zo veel dingen niet gehad. Ik heb nu veel leuke mensen ontmoet, ik heb mensen geholpen, en natuurlijk mijn blog opgestart. Ik heb echt leren waarderen wat ik wel heb. Bijvoorbeeld vrienden die een taartje hebben gehaald voor mij, of een restaurant dat echt goed rekening met mijn dieet houd. Ik heb het leven meer leren waarderen!
Dank je wel Marit, voor je tijd en je mooie antwoorden.
Op mijn site staan nog veel meer interviews. Omdat ook ik gek ben op lijstjes, verzamelde ik ze in het artikel Interviews. Heb je ook een verhaal dat je (anoniem) wilt delen? Mail mij op info@ikbenglutenvrij.nl
Barbara heeft de uitdaging van haar dochters aangenomen: Ze gaat net als haar dochters glutenvrij eten, een maand lang. Deze maand zal ze regelmatig op mijn website vertellen hoe het gaat en waar ze tegen aan loopt.
Vandaag vertelt ze over haar eerste glutenvrije weekend.
Ik heb heel veel positieve reacties gehad op mijn maand glutenvrij. Ik had het natuurlijk ook even op mijn eigen Facebook pagina vermeld en heb heel veel steun gehad. Mijn meiden nemen het heel serieus en controleren alles wat ik eet. Zo kwam de oudste er achter dat de sambal niet glutenvrij was.
Steeds als is als ik brood aan het smeren ben, wil ik een schoon mes wil pakken voor het brood van de meiden. Dat zit zo in mijn systeem.
Vrijdag zat ik bij de kapper. Daar kreeg ik geen koekje, want die waren niet glutenvrij. Daarna ging ik even langs de Makro. Daar lag dan nog wel een glutenvrije Schar koek, maar meer keus was er niet. Ik begin te geloven dat het inderdaad goed is voor de lijn.
Inmiddels heb ik mijn eerste weekend achter de rug. We hadden een rustig weekend. Zaterdag moest ik werken. Ik had glutenvrije boterhammen mee in een zakje. Ik had brood van Happy Bakers mee. Het smaakt prima met een lekker korstje. Maar ik was natuurlijk te laat met afbakken waardoor het warm in het zakje moest. Ik heb het zakje op mijn werk wel snel open gemaakt, maar toen was het wel al een beetje kleef.
Over de boodschappen op zondag deed ik heel veel langer dan normaal. Ik vind andere dingen lekkerder dan mijn meiden, maar van wat ik normaal eet is niet alles glutenvrij. Zo hebben de bij ah kant en klare Vietnamese soep. Kokend water er bij en klaar. Maar die kan niet want daar zitten noedels in. Dus ik ging deze keer met extra rijstwafels, glutenvrije ontbijtkoek en fruit naar huis. Ik kom de week wel weer door.
Op naar de rest van de week.
Lees hier deel 1: Barbara stelt zich voor
