Ooit ging ik met een jongen naar de film, Sneak Preview. We wisten dus niet van te voren welke film we te zien zouden krijgen. Het werd de film Big Night, een film over een restaurant, over eten en koken. Veel mensen liepen weg. Die jongen die mij meegenomen had, wilde eigenlijk ook weg. Maar ik vond het fantastisch, wat een sfeer, de manier waarop al dat lekkere eten in beeld wordt gebracht deed mij watertanden.
– Jammergenoeg voor die jongen is het met mij niets geworden. Hij heeft de hele film voor niets uitgezeten. Het enige wat hij kreeg was 1 kusje. –

Ik hou van kook-films. Maar ook van kook-series en kook-romans. Een roman waar veel in gekookt wordt, en ook recepten staan. Of een kookboek met verhalen.
Het boek ​Rode Rozen en Tortilla’s van Laura Esquivel (en de film hiervan Como Aqua para Chocolate), het boek Aphrodite van Isabel Allende, de film Julie & Julia, Heel Holland Bakt, Masterchef, 24kitchen.
– Onze dochters zijn ook met het virus besmet. Zij kijken soms liever een kookprogramma dan een tekenfilm. –

Het boek Rode Rozen en Tortillas staat in mijn boekenkast. Eens in de zoveel jaar lees ik het weer. Naast het prachtige, romantische en sprookjesachtige verhaal staan er veel recepten in het boek. Veel hele bewerkelijke recepten, waar ik nooit aan toe zou komen. Maar dit recept is (in verhouding) redelijk eenvoudig.

Ingredienten:

• 5 groene paprika’s
• 1 granaatappel
• 20 walnoten
• 40 ml zure room
• 20 gram pittige verse kaas
• 200 gram rundergehakt
• 20 gram rozijnen
• 50 gram amandelen
• 50 gram pecannoten
• 100 gram tomaten
• 1/2 ui
• 1/2 appel
• 1/2 perzik
• sukade
• komijn
• witte peper
• zout, suiker

Bereiding

Bak de ui in een beetje olie glazig. Voeg er dan het gehakt, de komijn en een beetje suiker aan toe. Doe er wanneer het vlees bruin is de stukjes perzik en appel, de pacannoten, rozijnen, amandelen, sukade en de in stokjes gesneden tomaat bij en laat het geheel gaar worden. Voeg pas dan zout naar smaak toe en laat het mengsel inkoken alvorens het van het vuur te halen.

Rooster intussen de paprika’s en ontvel ze. Zijd ze aan een kant open en verwijder de zaadjes en de zaadlijsten.

Hier houdt het recept helaas op… Er gebeurd op dit punt zo veel in het boek, dat de schrijfster vergeet om het recept af te maken. Ik maakte het als volgt af:

Oven voorverwarmen op 200 °C. Paprika’s vullen met gehaktmengsel en op bakplaat in midden van oven schuiven. Paprika’s in ca. 20 min. gaar laten worden.

In keukenmachine walnoten met kaas, room en witte peper tot dikke saus pureren. Eventueel verdunnen met melk.

Gevulde paprika’s op bord leggen en walnotensaus erover scheppen. Granaatappel halveren, pitjes eruit scheppen en pitjes over borden verdelen. Lauwwarm serveren.

“De driekleurige hapjes stonden niet lang: In een ommezien waren de paprika’s van de dienbladen verdwenen… Wat was het lang geleden dat Tita zich had gevoeld als een gevulde paprika die men uit beleefdheid laat liggen, om niet gulzig te lijken. (…)
Iedereen kreeg na het eten van de gevulde paprika’s een gevoel dat leek op dat van Gertrudis toen ze de kwartels met rozenblaadjes had gegeten. (…) Gertrudis gaf de aanzet tot een chaotische vlucht. Alle andere gasten excuseerden zich vervolgens ook met een of ander smoesje en een wellustige blik in de ogen, en vertrokken. Het bruidspaar was hen inwendig dankbaar; zij waren toen immers vrij hun koffers te pakken en zo snel mogelijk te vertrekken. Ze hadden grote haast om hun hotel te bereiken.”

Glutenvrij brood is duur. Daarom gooi ik nooit wat weg. En natuurlijk omdat ik tegen het weggooien van eten ben.

Oud brood, of kapjes die we niet willen eten,  stop ik in een zak in de vriezer. Daar wacht het tot hergebruik. Wat kan je allemaal doen met oud brood?

Drie jaar geleden was ik nog regelmatig te vinden op het Coeliakieforum. Chantal wist toen net dat ze coeliakie had en had heel veel vragen. Nu zijn we 3 jaar verder en helemaal ingeburgerd in het glutenvrije leven. Ik mocht haar interviewen. Hieronder lees je haar leuke antwoorden op mijn vragen.

Waarom heb jij gereageerd op mijn oproep voor dit interview?
Ik hou van interviews, zowel in de media als op blogs. Ze zijn vaak enorm interessant en je leert een persoon vaak erg goed kennen. Daarnaast vind ik het leuk om vragen van iemand anders te beantwoorden. Dus toen ik jouw oproep zag staan, greep ik de mogelijkheid met beide handen aan.

Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik werk 5 dagen (en dus ruim 40 uur) per week als administratief medewerkster bij een koeltechnisch bedrijf. In het weekend doe ik mijn huishouden en probeer ik nog tijd de besteden aan hobby’s, zoals bakken, schrijven en films/series kijken. En sinds kort sport ik ook af en toe in de sportschool.

Je hebt coeliakie. Hoe lang weet je dat al en hoe is het ontdekt?
Inmiddels heb ik bijna 3 jaar de diagnose. Ik kwakkelde al jaren met mijn gezondheid. Kort gezegd; het ging gewoon niet goed en het werd steeds slechter. Waar het vroeger nog alleen buikpijn was, kreeg ik rond mijn 19e paniekaanvallen en werd ik behoorlijk depressief. Ik wist dat er wat mis was met mijn lichaam, maar de huisarts bleef het ontkennen. Een aantal weken voor de diagnose ben ik een soort van ingeklapt. Mijn lichaam was extreem moe, lopen was al bijna teveel. Ik heb mijn huisarts gebeld en ging weer bloedprikken op ijzer tekort. Toen daar niks uit kwam flipte ik zowat. Volgens hem was er weinig aan de hand, maar ik wist dat er meer achter zat. Ik ben op google gaan zoeken en kwam de term Coeliakie tegen. Ik heb direct mijn huisarts gebeld en gevraagd of ik ooit daar wel eens op was getest. Dit was niet het geval en hij wilde me best testen. Puur om het uit te sluiten. Een week later hing hij hakkelend aan de telefoon met het verhaal dat de bloedwaardes toch wel wat aan de hoge kant waren.
Eenmaal in het ziekenhuis was er bij mijn arts geen twijfel over mogelijk. Zelfs zonder biopt kon ze vertellen dat ik toch echt wel coeliakie had. Uiteraard moest de biopt er wel komen, want ze kunnen geen officiele uitspraken doen zonder bewijs. Maar ook de biopt gaf het duidelijk aan; Coeliakie March 3C.

Vlak na je diagnose leerde ik jou kennen op het coeliakieforum.
Je startte je eerste blog over coeliakie: Three little birds. Je was niet tevreden over deze blog en ging verder op Glutenpedia, vervolgens met Chantal is Glutenvrij, The Dutch Celiac, The Dutch C. en Chantal is (deze laatsten allemaal onder //www.thedutchceliac.com/).
Zat er verschil in de blogs? En waar schrijf je nu voornamelijk over?
Aai! Als ik dit zie schaam ik me helemaal rot. Idioot hoeveel blogs ik al niet heb versleten. Mijn eerste blogs gingen vooral over de eerste stappen in het glutenvrije wereldje. Schrijven is als therapie voor mij en mijn blog was dus ook gewoon een manier om het koppie leeg te krijgen en alles een plek te geven. Ik schreef over de dingen die ik mee maakte, waar ik tegenaan liep, etc. Vervolgens kwam er een periode van: wel/niet/wel/niet bloggen. Ik wilde wel schrijven, maar ook weer niet. Heel vermoeiend. Dus zo fladderde ik van de ene blog naar de andere. Mezelf een blogstem zoekend en tegelijkertijd op zoek naar mezelf.

The Dutch Celiac is opgezet toen ik in de ww zat en ik eigenlijk iets teveel bezig was met mijn ziekte. Veel te veel eigenlijk, want ik verdronk in mijn eigen wereld. Doordat ik geen afleiding had van werk, was het heel gemakkelijk om mezelf te verliezen in één onderwerp. Mijn wereld bestond uit Coeliakie en meer niet.
Toen ik uiteindelijk weer aan het werk ging kreeg ik lucht in mijn hoofd en begon ik alles weer vanaf een ander perspectief te zien. Mijn wereld draaide niet meer om Coeliakie alleen. Of beter gezegd; de ziekte werd compleet naar de achtergrond gedrukt en ik richtte me op de andere kanten van mezelf. Toen heb ik weer een stap terug genomen. Ik moest even weten wat ik nou verder wilde. Een tijd lang heb ik niet geblogd en dat was wel zo lekker. Geen verplichtingen, niet nadenken over wat je nu weer online moet gooien en de druk om je lezers geboeid te houden.

Inmiddels heb ik besloten dat mijn blog een mengeling word van dingen; coeliakie, maar ook andere dingen die mij bezig houden. Die mij mij maken. Het is de blog manier waarbij ik me het prettigste voel. Ik ben niet alleen maar Chantal met Coeliakie, ik ben meer van dat. En dat probeer ik in een blog te verwerken.

Ik heb jou helaas nog nooit in het echt ontmoet. En ik ben erg benieuwd hoe jij bent. Want via het internet krijg ik tegengestelde berichten: chaotisch en controle freak, huismus en prettig gestoord.
Als ik bij jou op bezoek zou komen, hoe zou dat verlopen?
Ik ben een chaotische muts die enorm gesteld is op haar huis. Maar daarnaast ben ik ook een enorme flapuit. Ik roep dingen zonder er echt bij na te denken en dat word alleen maar versterkt als ik me ergens op mijn gemak voel. Daarbij hou ik graag de touwtjes in handen. Kan moeilijk werk afdragen. Als je bij mij thuis komt zou ik waarschijnlijk regelmatig vragen of je nog wat wilt eten/drinken en of je nog iets nodig hebt. Daarnaast zouden we denk ik gewoon lekker zitten en kletsen.

Op jouw pinterest-pagina zie ik heel veel pins van mooie mannen en trouwjurken. Ga jij deze dromen najagen of hoop je dat ze vanzelf op je pad komen?
Ik geloof dat alles gebeurd met een rede. Dingen komen op je pad met een rede. Komen ze niet op je pad, dan zal daar wel een verklaring voor zijn. 

De trouwjurken en de mannen staan toch wel voor een toekomstdroom. Ik verlang ontzettend naar het burgerlijke leventje; naar die lieve man, naar die prachtige bruiloft en naar het hebben van een gezin. Maar najagen zal ik niet doen. Als die man op mijn pad komt, heel mooi. Komt het niet, nou ja. Dan is dat zuur, maar dan red ik me ook wel in mijn eentje.

Op 16 april 2014 schreef je: “Ik wil mensen met Coeliakie ontmoeten, met ze praten, ervaringen uitwisselen, samen lunchen, lekker eten en mezelf als Coeliak ontwikkelen aan de hand van hun ervaringen.” Je hebt Sam (The Happy Coeliac) ontmoet. Heb je ook meer mensen met coeliakie ontmoet?
Ja! In oktober had ik een etentje met een stel meiden, waaronder Liliane (van Your Daily Intake) Barbara (Van Glutenfree Amsterdam) en Valentine (van Gluuts).
Daarnaast heb ik een collega met coeliakie en daarnaast heeft mijn baas een dochter met coeliakie. Zijn vrouw werkt ook bij ons op kantoor en dat werkt ontzettend prettig. Helemaal als we gezamelijke dingen hebben met kantoor, zoals de kerstborrel en het sinterklaas feest.

Vorig jaar mei schreef je een blog over een coeliakie tatoeage. Wil je die nog steeds? En wat zou het gaan worden?
Oh god. Nee! Ik dacht er laatst nog aan en vraag me echt af wat me toen bezielde. Nee, voor mij geen tattoo meer die iets te maken heeft met Coeliakie. Ik heb de ziekte en dat is wel genoeg.

Je hebt het idee om een boek te gaan schrijven waar coeliakie een (kleine) rol in speelt. Wanneer is die af? 
Ha! Ik heb 2 kinderboeken geschreven en 1 daarvan zelfs naar een uitgeverij verstuurt, maar kreeg een afwijzing. Daarmee was het voor mij ook wel af. De verhalen die ik nu nog schrijf hebben weinig tot niks met coeliakie te maken en zijn al helemaal geen materiaal om door een groot publiek te worden gelezen.
Misschien dat het me ooit nog lukt om wel een boek in de winkels te krijgen maar ik weet niet of dan de hoofdpersoon of een ander personage de ziekte zal hebben.

Welke 5 dingen staan er op jouw (glutenvrije) bucketlist?
Echt een glutenvrije bucketlist heb ik niet (en gewone trouwens ook niet. Ik vergeet dat soort dingen toch altijd). Maar ik heb uiteraard wel een paar dromen: 

1. Ik wil ontzettend graag op vakantie naar Italië gaan. Niet alleen omdat ze daar glutenvrij eten hebben, maar ook omdat ik verliefd ben op het land. Ik ben er als kind meerdere keren geweest en zou ontzettend graag terug willen.
2. Trouwen; Klein, intiem, liefdevol. Geen grote show, maar een klein koppetje. Maar ja, dan moet ik eerst die droomvent van mij vinden.
3. Kinderen krijgen.
4. Een huis kopen; ik woon nu in een huurappartement en hoewel ik me er echt thuis voel en blij mee ben hoop ik ooit een huis te kunnen kopen. En dan geen appartement, maar een eengezinswoning. Dit ook omdat de huurprijzen zo idioot hoog zijn en ik dat wel een beetje gehad heb.
5. Karaoke zingen; dit is een hele bizarre. Ik kan totaal niet zingen, maar ik roep al jaren dat ik ooit in een kroeg of uitgaansplek karaoke wil zingen. Echt geen idee waarom, maar het lijkt me echt veel te leuk.

Wat is jouw favoriete kookboek en wat heb je als laatste uit dat boek gemaakt?

Ik heb geen favoriet kookboek. Er staan er zat in mijn kast, maar ik gebruik ze nooit. Ik val vaak terug op wat ik ken en wat ik vaker heb gemaakt. Het nadeel met kookboeken vind ik dat je vaak de helft niet in huis hebt en je dus vooral dingen moet plannen. Maar vaak bedenk ik me pas op een bepaald moment dat ik iets wil maken. Qua koken en bakken plan ik niet ver vooruit.

Wat vind je het vervelendste aan het glutenvrije dieet? En wat het leukste?
Het vervelendste: Het gevoel dat mensen je niet serieus nemen. Vaak als je aangeeft dat je glutenvrij bent zie je ze al bijna kijken. “Daar heb je weer zo’n hippie.” ik probeer mezelf dan ook bij voorbaat al te verdedigen. En als ik ergens ga eten benadruk ik ook tig keer dat ik écht ziek kan worden van bepaald eten en dat ik het niet voor mijn lol doe. Ik zou er gewoon maling aan moeten hebben, maar dat kan ik niet.

Het leukste? Mijn gezonde lichaam. Een lichaam hebben die functioneerd, die niet elke dag meer pijn heeft. Een lichaam waarmee ik wat kan. Waarmee ik zonder moeite 40 uur per week kan werken en daarnaast nog andere dingen kan doen. Het is misschien vreemd om dit als  ‘leuk’ te bestempelen.  Maar ik vind het heerlijk dat ik eindelijk een lichaam heb die energie voor tig heeft, waardoor ik leuke dingen kan doen. 

Dank je wel Chantal, voor de leuke antwoorden op mijn vragen! 
En ik ben erg benieuwd naar je kinderboeken. Durf je ze naar mij op te sturen?

Op deze website konden jullie al interviews lezen 

• met DIY for you and me 
• met Elize van Stories of a Coeliac 
• met Annemiek van Glutenvrijemama 
• en met Gerda van Glutenvrij hoort erbij.

Is er iemand anders die een gastblog voor mij wilt schrijven, of wilt antwoorden op mijn vragen? Ik hoor het graag!

Op deze website konden jullie al interviews lezen met DIY for you and me, met Elize van Stories of a Coeliac en met Annemiek van Glutenvrijemama. Ook Gerda van Glutenvrij hoort erbij reageerde op mijn oproepje.

Gerda is bekend in de glutenvrije wereld. Zij was vrijwilliger bij de Nederlandse Coeliakie Vereniging, organiseert kinderkampen en glutenvrije markten. En zij heeft zich met succes ingezet voor het glutenvrije broodje bij de Mc Donalds, het glutenvrije broodje bij de Hema en (last, but not least) de glutenvrije beschuit van Bolletje!

Waarom heb jij gereageerd op mijn oproep voor dit interview?
Omdat ik vaak je blog’s lees en jij verwoord alles zo goed.

Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik ben huisvrouw en doe vrijwilligerswerk.

Je hebt coeliakie. Hoe lang weet je dat al en hoe is het ontdekt?
Ik heb een CVA (beroerte) gehad, daarna is het balletje gaan rollen. Omdat ik zo vaak buikpijn en erge diarree had, kwam ik bij een MDL arts. Die heeft een bloed onderzoek en een biopt gedaan.

Je bent heel actief voor de bekendwording van coeliakie en voor
het makkelijker maken van het leven met coeliakie. Wat is jouw
drijfveer?
Kinderen. Een kind heeft de toekomst en die hoort er gewoon bij. Ik vind het zo erg voor alle kinderen die coeliakie hebben. Dat maakt mij sterk!

Met dank aan jou liggen er nu lekkere glutenvrije beschuiten in de supermarkt. Eet je vaak een beschuitje met aardbeien?
De beschuit is een rode draad in mijn leven geworden, als er aardbeien zijn eet ik vaak een beschuit met aardbeien, maar lust het ook graag met oude kaas. Ik eet ze bijna dagelijks.

Met dank aan jou heeft de Hema nu een glutenvrije lunchbox. Gaan jullie vaak lunchen/ontbijten bij de Hema?
Met dank aan iedereen die gestemd heeft op het glutenvrij broodje en iedereen die mee heeft gedaan met een glutenvrij broodje (o.a. Annemiek). Bij ons in de woonplaats worden geen glutenvrije broodjes verkocht. Wij eten niet vaak bij de Hema, drinken er wel vaak koffie. Ik zie dat er bijna nergens meer een glutenvrije lunch box te koop is. Erg jammer voor ons.

Met dank aan jou heeft de McDonalds nu op een aantal vestigingen glutenvrije broodjes bij de hamburger. Helaas nog niet bij jou in de buurt. Je hebt ondertussen een keertje de burger geproefd. Voldeed hij aan jouw verwachtingen?
Ik vond het wel lekker, maar in Spanje zijn ze lekkerder omdat er geen zaadjes op zitten en het broodje daar zachter is. Ik weet zeker dat er dan meer kinderen een broodje gaan eten bij de Mac als ze net zo lekker zijn als in Spanje. Jammer dat het nog niet verkocht wordt bij nieuwe McDonalds, die de nieuwe formule al in hun zaak hebben. Als het er komt, mogen ze mijn schort er wel ophangen.

Wat hoop je dat er ooit nog eens glutenvrij op de markt komt?
Ik hoop dat er een firma opstaat die glutenvrije Bapao voor ons maakt. Ik maakte ze eerder altijd zelf. Af en toe doe ik het nog wel eens. Dan vries ik ze in. Ze vinden het hier allemaal lekker, dus is de voorraad zo op.

Je hebt ook een blog over coeliakie. Vertel eens hoe deze is ontstaan en waar je voornamelijk over schrijft.
ik heb een cursus gevolgd over websites maken. Ik durfde het eerst niet openbaar te maken, maar de lerares zei dat ik dat gerust kon doen, omdat het allemaal leuk was om te lezen.
Op mijn oude website (//gejocora.woelmuis.nl) vertel ik wat ik allemaal heb mee gemaakt tijdens vakantie’s en wat ik allemaal gedaan heb in het glutenvrije bestaan. Ik wil me zelf niet op de borst kloppen omdat ik toevallig dingen heb mogen doen. Maar goed, iedereen kan en mag het lezen.

In mijn nieuwe blog (//glutenvrijhoorterbij.blogspot.nl/) vertel ik van alles over mijn glutenvrij bestaan en als er iets gebeurd in de glutenvrije wereld. Ik ben er niet zo heel fanatiek mee, dat komt misschien wel weer. Er zijn al zoveel mensen die over Glutenvrij bloggen en het beter kunnen dan ik.

– Ik heb je al vaker gezegd: Ook jouw blog heeft zijn charme! Misschien niet om je lay-out of om hoe je het op schrijft, maar wel om wat je opschrijft en om wat je allemaal voor elkaar hebt gekregen! Lekkere beschuit, lunchbox bij de Hema, de glutenvrije broodjes bij de McDonalds, glutenvrij vlees bij Sanders en daarnaast bewustwording bij heel veel fabrikanten waar wij niets eens iets van weten… –

Wat vind je het vervelendste aan het glutenvrije dieet? En wat het leukste?
Dat je overal altijd moet vragen of je er wat kan eten. Het leukste vind ik om nieuwe mensen te ontmoeten die ook glutenvrij moeten eten, het organiseren van glutenvrije marktjes in mijn eigen provincie, helpen bij een kinderkamp en andere mensen blij maken met iets wat ik zelf bak.

Dank je wel Gerda voor je openhartige antwoorden. Ik vond het leuk om jouw vragen voor te leggen over alles wat je voor de glutenvrije Nederlanders bereikt hebt en nog wil bereiken. Ik wens je heel veel succes met dat laatste!

Is er iemand anders die een gastblog voor mij wilt schrijven, of wilt antwoorden op mijn vragen? Ik hoor het graag!

Mirthe is 4!
Ze wilde voor haar verjaardagsfeest een regenboogtaart. Ze bedoelde een taart met daarop een regenboog van glutenvrije mini chococonfetti. Toen ik op Pinterest op zoek ging naar regenboogtaarten, vond ik deze:

Bron foto’s //www.thelittleepicurean.com/2012/02/rainbow-cake.html
en //mamanszen.com/gateau-zen-par-ici/.

Gisteren plaatste DIY for you and me een gastblog van mij.
Aanvulling 29-okt-2015: Helaas bestaat DIY for you and me niet meer. Daarom plaats ik de blog hier.

Vandaag is de laatste dag van het jaar. Een goed moment om terug te kijken.
Hoe was het 2014 van ikbenglutenvrij? Wat waren mijn glutenvrije diepte- en hoogtepunten?

Het 2014 van ikbenglutenvrij:

• Ik schreef dit jaar 204 blogposts, over allerlei soorten onderwerpen. Over Happy coeliakie kinderen, over het kinderboek Jonas mag geen Koek, over Gluten in cosmetica, over de genetische coeliakie-ijsberg, over eten zoals mijn betovergrootvader, over glutenvrij daten, over vruchtbaarheidsproblemen en miskramen bij (onbehandelde) coeliakie, een recept voor dubbel ingepakte zalm, over een brief voor familie/vrienden, over gelegenheden die uitsluitend glutenvrije artikelen verkopen, over coeliakie en school, over de uitslagen ven het PreventCD onderzoek (hier en hier), over Pizzaria’s met glutenvrije pizza’s, over Sinterklaas en over nog veel meer…
• Ik had dit jaar 62.616 bezoekers, dat is gemiddeld 172 per dag;
• Op 23 februari verwelkomde ik mijn 50.000 bezoeker. Op 26 december mijn 100.000e!!! (trots, blij, bloos);
• Die bezoekers lieten 535 reacties achter;
• De meeste reacties kreeg ik op de blogposts 100.000 bezoekers (en winactie) en IJs met een glutenvrij hoorntje;
• Gerda liet de meeste reacties achter van alle lezers. Dank je wel Gerda, dat vind ik erg leuk!
• Ik begon dit jaar met een lijstje ‘recepten te maken‘. Daarop stonden 14 recepten. Ik heb nog steeds een aantal niet gemaakt, namelijk: Kaassouffle’s, Impanadas met fetta en spinazie, Rijstevlaai, Fiadone, Pecan brownes, Muffins met frambozen en muffins met bosbessen (uit het boek Gezond eten zonder gluten) en Chocoladekwarktaart uit het boek Heerlijk glutenvrij bakken van Phil Vickery;
• Ik eindig dit jaar met deze blogpost over 2014;
• De blog over Glutenvrij bij Boer zoekt vrouw werd het meest bekeken. Namelijk 923 keer;
• De blog Website bestaat 2 jaar werd het minst bekeken. Namelijk 25 keer;
• Op 17 maart had ik het meeste bezoekers, namelijk 564. Ik schreef die dag dat ik wat rustiger aan ging doen met bloggen (is niet gelukt ;-)). Maar niet deze blog werd die dag het meest gelezen, de blog over Braziliaanse Kaas Broodjes (uit 2012) werd 269 keer gelezen.
• Op 26 juli, had ik de minste bezoekers, namelijk 124. Ik schreef toen geen blog, maar de dag er voor plaatste ik het recept voor Hazelnotentaart;
• En dit jaar kwam ik weer in de media! In Vrouw magazine, in De Slager en tenslotte voor de uitrijking van het eerste boekje Glutenbuik op de site van de Nederlandse Coeliakie Vereniging en in de Culemborgse Courant.

Top 5 van meest gelezen blogposts

De nummer 1 schreef ik hierboven al. Maar welke blogpost werden nog meer goed gelezen?

1. Glutenvrij bij Boer zoekt vrouw
2. Yam: dagelijks vers, glutenvrij brood
3. IJs met een glutenvrij hoorntje
4. Gebaksjuwelier – Glutenvrije bakker!
5. Uitsluitend glutenvrij

Mijn glutenvrije diepte- en hoogtepunten

Ik heb dit jaar maar 1 dieptepunt:
In tegenstelling tot vorig jaar, heb ik dit jaar ‘maar’ 1 keer echt last gehad van een glutenfout (vorig jaar 5 keer). In de herfstvakantie aten we bij een pannenkoekenhuis. Drie uur later kwam de pannekoek er weer uit. Een uur lang heb ik voor en op de wc gezeten: rillerig, zwetend, naar adem snakkend, kotsmisselijk, buikpijn, alsof ik van binnen uitgeknepen werd. Vervolgens heb ik nog 3 dagen op bed gelegen met grieperige verschijnselen. Tenslotte was nog een aantal dagen duizelig.
Mirthe had gelukkig helemaal nergens last van. Daarom (en omdat ik pas na 3 uur ziek werd) denk ik dat de pannenkoek op zich wel glutenvrij was, maar dat er bijvoorbeeld bij de spek of de appeltjes iets fout is gegaan.

Ik heb daarentegen wel heel veel glutenvrije hoogtepunten:

• Ons half-jaarlijkse glutenvrije etentje.
• Vanaf februari is er vers glutenvrij brood van Yam te krijgen bij de Jumbo en de C1000. Dit brood is de winnaar van Jaarprijs Goede Voeding 2014. En ook in onze eigen smaaktest en voedingswaarde test kwam hij als winnaar uit de bus.
• de Gebaksjuwelier ging open! Al voor de officiele opening bezocht ik deze volledig glutenvrije bakker. (lees mijn blog van 24 maart).
• De bloggersontmoeting in Utrecht bij Keek (lees mijn blog van 30 maart)
• De interessante lezingen op de Nederlandse Coeliakiedag (lees mijn blogs van 28 april over de coeliakie-ijsberg, gezonde voeding bij coeliakie en Interessante puntjes.
• De glutenvrije hamburgers die ik at bij de McDonalds in Zaandam.
• Avondje nieuwe coeliaak bijpraten over leven met coeliakie (lees mijn blog Advies). En een tijd later een lunch met haar.
• Glutenvrije barbecue;
• Leuk gesprek (en heerlijke brownies) bij Fiona’s Baking Avenue;
• Bezoekje aan Slagerij Steltepool, om hun te adviseren over glutenvrij. (zie mijn blog van 3 augustus)
• Vanaf augustus heeft Albert Heijn vers glutenvrij brood in de schappen. Het brood van Genius. Mirthe vind het fruitbrood heerlijk en eet er soms wel 3 boterhammen van (normaal eet ze met moeite 1 cracker).
  Zo fijn dat we niet meer de vriezer vol hebben liggen met glutenvrij brood, of dat ik op onmogelijke tijden opeens moet gaan bakken.
  – helaas is de verkrijgbaarheid weer een stuk minder dan in het begin… –
• Heerlijk eten bij Aziatisch restaurant Heerlijk, op de Hof in Amersfoort.
• Op 2 november gingen we met een heleboel glutenvrije meisjes en 1 glutenvrij jongetje naar de kinderboerderij. Mirthe vond het niet bijzonder, ik vond het fijn om met de andere moeders te praten.
• Mijn glutenvrije bakles. (lees mijn blog van 12 november)
• De bloggersontmoeting bij de Gebaksjuwelier. (lees mijn blog van 23 november)

• Mijn 6-jarige dochter die (bijna helemaal) zelf poffertjes bakte met de poffertjesmix van Glutenfreewebshop.
• Heerlijk gegeten bij Geb en Gaia in Diepenveen (bij Deventer). Ze hadden goed verstand van glutenvrij. Onze serveerster weet zelfs alles van glutenvrij (want zij heeft een stiefdochter met coeliakie).
• Het succes van van #wijbloggenglutenvrij en #decemberglutenvrij.
• De 100.000e bezoeker van deze website!!!

Tenslotte:

Ja, ja, de kerstvakantie is begonnen. En toch ga ik over school schrijven. Alhoewel ik verschrikkelijk veel zin in de vakantie heb. Ik heb nauwelijks vakantie, maar zo voelt het wel. Minder druk, kinderen kunnen ’s ochtends gewoon op de bank blijven hangen. Zij kunnen lekker uitrusten van alle drukte van de afgelopen tijd, lekker knutselen en bakken en leuke dingen doen. En die paar dagen dat ik ook vrij ben, doe ik lekker mee.
En de dagen dat ik wel moet werken, kan ik ook in alle rust dingen afmaken en opruimen.

Maar daar gaat deze blogpost niet over. Want na de vakantie wordt Mirthe 4 jaar en gaat ze voor het eerst naar school!

Gisteren was ze voor het laatst op het kinderdagverblijf. We waren er allemaal wel klaar mee, hoe fijn ze het daar ook heeft gehad. Volgens mij hadden de leidsters meer moeite met het afscheid dan wij ;-). Maar dit was dan ook al het 3e kinderdagverblijf waar we afscheid van namen….

Nu is het tijd voor de volgende stap: De grote school!
Mirthe heeft er verschrikkelijk veel zin in. Zeker nu ze haar juf ontmoet heeft.

Woensdag hadden we HET gesprek met de juf. Het gesprek over coeliakie en glutenvrij.
Juf had al op internet opgezocht wat coeliakie in houdt, ze had zelfs al mijn website ontdekt! Ook ik had me goed voorbereid op het gesprek:

• Ik had een informatiemap gemaakt met informatie over coeliakie;
• Ik had opgeschreven wat ik met de juf wilde bespreken:
  – wat is coeliakie,
  – wat is glutenvrij,
  – wat is kruisbesmetting,
  – hoe gaan we om met eten in de klas (het 10-uurtje),
  – tractaties (trommeltje!)
  – knutselmaterialen,
  – hoe gaan we om met speciale gelegenheden (pasen, schoolreisje), – uitleg aan de andere kinderen (en hun ouders).
• Ik had een infoblad voor in de klas gemaakt (geplactiviceert);
• En ik had een informatiebrief voor klasgenootjes en infokaartjes voor in haar tas gemaakt.

Het was een fijn gesprek waarin we een paar dingen hebben afgesproken:

• Onze school is een ‘gezonde school’, wij stimuleren sowieso al kinderen om fruit mee te nemen als tussendoortje. De kinderen die toch een koekje o.i.d. mee nemen, wassen na het eten hun handen. Juf kijkt of er kruimels op de grond liggen en veegt indien nodig.
• Mirthe komt in een instroomgroep. Ze starten met een heel klein groepje. Iedere nieuwe leerling krijgt een informatiepakket. Hier wordt ook de brief over Mirthe aan toegevoegd.
• De juf zal zo af en toe het boekje Glutenbuik voorlezen en uitleggen waarom Mirthe anders eet.
• Als er getrakteerd wordt, en de juf of Mirthe vertrouwt het niet, dan krijgt Mirthe een tractatie uit haar eigen trommelje.
• ​Papa of mama is dit jaar aanwezig bij het paasontbijt (en misschien bij het schoolreisje).
• De overblijf maakt nu gebruik van de klas waar Mirthe in komt. Zij zullen verhuizen naar een andere klas.
• De juffen en de schoolleiding zullen de map doorlezen.
• De school mag altijd bellen, mailen, sms-en, appen, of natuurlijk aanspreken!

Ook het gesprek met de overblijf was het een warm bad. Mirthe krijgt een vaste plek aan de kop van een tafel. En ook hier zullen de kinderen geinformeerd worden over Mirthe’s dieet en het voorkomen van kruisbesmetting.

Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen.
Veel plezier op school, liefie!

Op deze website konden jullie al interviews lezen met DIY for you and me en met Elize van Stories of a Coeliac. Ook Annemiek van Glutenvrijemama reageerde op mijn oproepje. Glutenvrijemama is een van mijn favoriete webblogs. Ze schrijft leuk, boeiend en interessant. Helaas schrijft ze niet meer zo frequent als in het verleden. Maar als er weer een blog verschijnt, lees ik die meteen.

Hieronder lees je haar antwoorden op mijn vragen.

1. Waarom heb jij gereageerd op mijn oproep voor dit interview?

Het leek mij leuk om geïnterviewd te worden en ik was benieuwd wat je mij zou vragen.

2. Hoe is je blog ontstaan en kun je kort vertellen waar je voornamelijk over schrijft?

Ik zocht naar een manier om iets voor mezelf te doen waarbij ik het huis niet uit hoefde. Ik was namelijk ik net bevallen van mijn derde kind en had er behoefte aan iets creatiefs te doen. Ik speelde met de gedachte om een boek te gaan schrijven over glutenvrije kinderen. Zo een boek was er nog niet in het Nederlands. Toen bedacht ik mij dat ik het altijd erg leuk vond om internetpagina’s te maken voor mijn leerlingen in een digitale leeromgeving. Een en een werd twee: een website over glutenvrije kinderen!

De ondertitel van mijn blog is: Over glutenvrij opvoeden en glutenvrij koken voor kinderen. Ik wissel kindvriendelijke glutenvrije recepten af met verhalen over ons leven en tips over glutenvrij opvoeden.

3. Wat doe je in het dagelijks leven?

Ik werk op een middelbare schoolgemeenschap in Amsterdam als afdelingleider vwo bovenbouw en daarvoor werkte ik op diezelfde school als docent Engels in de tweede fase.

4. Jouw zoon Alexander heeft coeliakie. Hoe lang weten jullie dat al en hoe is het ontdekt?

Wij weten dat Alexander Coeliakie heeft sinds december 2007, hij was toen net twee. In de zomer van 2007 ging hij minder eten en had hij veel diarree. In het najaar dat erop volgde werd hij steeds stiller en futlozer. Met Sinterklaas at hij geen pepernoten meer en zat hij alleen nog maar aan tafel puzzeltjes te maken. Ik maakte mij wel zorgen maar deed mijn eigen ongerustheid af als overbezorgd. Begin december at hij alleen nog bananen en danoontjes en had hij erg veel diarree en viel het mij opeens op dat hij ook erg was afgevallen. Toen zijn we bij de huisarts langsgegaan die niet wist was er aan de hand was. Zij verwees ons wel diezelfde week door naar een kinderarts. Ik verwachtte dat ze mij daar weg zouden sturen met peuterdiarree of iets dergelijks maar de arts-assistent haalde meteen de kinderarts erbij. Ze zagen het in een oogopslag. Zes weken later, op de middag na zijn biopt zijn we meteen begonnen met glutenvrij eten.

5. Hoe heb je zijn school geïnformeerd?

Toen hij begon in groep 1 hebben we een gesprek hierover gehad met de leerkrachten van groep 1-2. In groep 2 heb ik de ouders van zijn klasgenoten gemaild. Dat heb ik ook aan de start van groep drie gedaan omdat hij toen in een nieuwe klas kwam. Nu mail ik de ouders niet meer. Ik stuur wel aan het begin van elk schooljaar zijn leerkracht een mail.

Zijn klasgenoten weten wat gluten is en dat hij soms iets uit zijn eigen snoeptrommel eet. Dit jaar heeft hij zelfs een juf die bekend is met gluten in haar familie en hem geweldig steunt en mij op tijd inseint als er iets wordt gegeten in de klas.

6. Hoe gaat de school om met zijn dieet?
Ik lees op jouw blog: “Ik ga er namelijk van uit dat het mijn verantwoordelijkheid is om te zorgen voor glutenvrije alternatieven voor eten en traktaties op school en bij anderen. Het is erg prettig als er voor gezorgd wordt maar het hoeft niet.” (13 juli 2010).
Maar in jouw blog van 16 september 2011 lees ik juist het tegenovergestelde: “Mijn zoon heeft Coeliakie wat inhoudt dat hij een strikt glutenvrij dieet volgt. Helaas zijn de traktaties die de ouderraad uitdeelt tijdens alle feestelijke gelegenheden niet glutenvrij. Het is jammer dat er bij feestelijke gelegenheden niet met alle kinderen rekening gehouden wordt.”
Hoe denk je er nu over?

– Als moeder vind ik het geen probleem om iets te regelen, als ik het maar op tijd weet! Weet ik tenminste zeker dat het echt glutenvrij is. Als lid van de oudercommissie vind ik dat elk kind zich welkom moet voelen en dat er dus aan hem/haar gedacht moet zijn. –

Ik vind het mijn verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat hij veilig mee kan snoepen. Ik vind het erg aardig als anderen iets voor hem regelen, en dat doen ze ook regelmatig, maar het hoeft niet. Als ik eerlijk ben doe ik het liever zelf omdat ik dan zeker weet dat er geen kruisbesmetting is.

Het tweede citaat komt uit een mail die ik de oudercommissie heb gestuurd waarin ik bezwaar maakte tegen de vrijwillige ouderbijdrage die voornamelijk wordt besteed aan pepernoten, onveilige paaschocolade, kerskransen etc. Daar maakt Alexander geen gebruik van en daarom had ik zin om een kritische mail te sturen. Ik vind het bedenkelijk dat er feestelijke gelegenheden op school steeds gepaard moeten gaan met koek en snoep.

7. Hoe reageren zij op zijn dieet, wordt hij er wel eens mee gepest, houden ze er rekening mee op feestjes e.d.?

Alexander wordt er nooit mee gepest. De meeste vriendjes houden rekening met hem. Als hij naar een partijtje gaat overleg ik met de ouders van zijn vriendje wat ze gaan doen en eten stop ik voor de zekerheid een cakeje in zijn tas.

8. Mijn oudste dochter wil soms erg graag een stroopwafel op de markt. Als we alleen zijn, krijgt ze die. Als Mirthe mee is, krijgt ze die niet. Soms wordt Eva daar erg boos over.
Hoe ga jij om met de andere kinderen en het glutenvrije dieet?

Wij zijn solidair met hem en zijn zusjes zijn erg zorgzaam. Als er niks lekkers voor Alexander is dan nemen wij ook niks. Tot nu toe snappen ze dat en heeft het nog niet tot problemen geleid.

9. Vorige week sprak ik een moeder met een puberzoon met coeliakie. Hij eet soms liever niets, dan dat hij zijn moeder iets laat regelen. Bijvoorbeeld als zijn vrienden na een lange schooldag shoarma gaan eten.
Alexander is nu 9. Begint hij al een beetje te (pre)puberen? Heb jij last van bovenstaand dilemma?

Alexander is nog helemaal niet aan het (pre)puberen. Toch denk ik dat hij precies zo zal reageren als de puber uit jouw voorbeeld. Toch zou ik zeker niet een shoarmartent bellen met de vraag of zij iets voor mijn puberzoon hebben. Dat doet hij maar lekker zelf.

Ik probeer hem op te voeden in het zelf regelen van zijn zaakjes maar ik maak mij weinig illusies over de pubertijd…

10. Nog een citaat van jouw website: “Zou ik hem vertellen dat er in die lekkere lolly gluten hebben gezeten? Wat is opvoedkundig gezien het beste? Ik vond het moeilijk. Aan de ene kant wil ik hem niet te veel met zijn Coeliakie belasten. Hij zal er nog zijn hele leven mee moeten omgaan.” (10 september 2010)
Ik zou het meteen vertellen. Maar ik ben dan soms ook (te) open. Denk soms niet na of het opvoedkundig gezien slim is.
Daarnaast wil ik Mirthe leren wat ze wel en niet mag eten. (Wel Chupachups, behalve die met cola-smaak).
Als je nu de keuze weer had, zou je het hem vertellen?

Dat citaat komt uit 2010. Alexander was toen 4. Ik vond hem toen nog te jong om hem telkens met zijn ziekte te confronteren. Dat gebeurde al vaak genoeg. Nu is hij 9 en zou ik het hem wel uitleggen.

Hij is een week naar geweest van die stomme lolly dus ik heb het hem uiteindelijk wel verteld.

11. Op 15 maart 2013 schreef jij Glutenvrije mama maakt zich boos!
Miss Glutenvrij schreef laatst dat zij allang niet meer gekwetst of verdrietig is door de hype. Hoe zit dat met jou?

Laatst zat een vage bekende een omelet uit een plastic bakje te eten als lunch. “Brood blijkt helemaal niet goed voor je te zijn” sprak zij onnozel. Ik probeerde een rationeel gesprek met haar daarover te voeren maar ik merkte dat ik weer erg boos werd en ben weggelopen. Mijn laatste woorden: “wat belachelijk” dus ehh… ja, het maakt mij nog steeds boos maar ik wil er niet meer over bloggen.

12. Glutenvrij eten is (helaas nog steeds) vaak droog. Proef jij alles wat je Alexander geeft, of ga je uit van zijn smaak?
– Mirthe en ik hebben een volledig andere smaak. Ook al moeten we allebei glutenvrij eten. Zij vindt dingen heerlijk die ik flauw vind. Zij vindt dat er te veel pitjes in mijn brood zitten. –

Nee hoor, ik ga uit van Alexander’s smaak. Hij is niet anders gewend dan glutenvrij eten dus hij klaagt zelden. Hoewel hij na het eten van Genius brood wel opeens aangaf dat hij mijn zelfgebakken brood minder lekker vindt.

13. Met dank aan jou heeft de Hema nu een glutenvrije lunchbox. Gaan jullie vaak lunchen/ontbijten bij de Hema?

Nou, ik weet niet of dat aan mij te danken is hoor.

Ik ben het liefst dagelijks in de Hema maar de Hema bij ons om de hoek heeft de lunchbox niet. Ik vind het eigenlijk ook raar om om de hoek te gaan lunchen als ik een huis vol lekker eten heb.

14. Jij werkt op een middelbare school. Hoe wordt daar om gegaan met glutenvrije leerlingen? Hoe ga jij om met glutenvrije leerlingen?

Wij weten meestal wel of een leerling glutenvrij is maar op een middelbare school zorgen de leerlingen voor zichzelf. Docenten houden zich niet bezig met ziektes van hun leerlingen als ze hier verder niks van merken in de les. Een mentor zal er vaker mee te maken hebben als er een klassenactiviteit is maar ook daar wordt niet altijd bij gegeten.

Schoolkantines zijn natuurlijk een hoofdstuk apart. Wij verkopen (gluten)broodjes met kaas en worst en wat koek en snoep. Vers fruit wordt niet gekocht en dus ook niet (meer) aangeboden. Glutenvrij in onze kantine zijn: Snickers, Bounty en naturel chips.

Als glutenvrije leerlingen op schoolreisje of werkweek gaan informeer ik de begeleiders altijd extra en geef ik de leerling gegevens van het hotel waar ze verblijven zodat ze zelf contact kunnen opnemen.

Ik houd de glutenvrije leerlingen die ik ken uit nieuwsgierigheid altijd scherp in de gaten. Op dit moment is dat er 1. Toen er vorig jaar iets te vieren was in zijn klas en de leerlingen slagroomtaart hadden gehaald heb ik aangeboden om een Snickers voor hem te halen in de kantine maar op een schoolfeest heb ik hem ook wel eens een biertje zien drinken.

Toen Alexander net zijn diagnose had gaf ik Engelse les aan Gaby Herweijer. Zij is nu diëtiste aangesloten bij de NCV en heeft coeliakie. Zij heeft mij tijdens haar mondeling tentamen Engels tips gegeven over het dieet. Needless to say, ze had een goed cijfer.

15. Je schrijft de laatste tijd minder blogs. Waardoor komt dat?

Ik heb het druk-druk-druk en daardoor ook minder inspiratie.

16. Wat vind je het vervelendste aan het glutenvrije dieet? En wat het leukste?

Het vervelendste vind ik dat je nooit spontaan ergens iets kunt eten. Dat mis ik wel. Ik sta daar gelukkig niet vaak bij stil maar het beïnvloedt sterk hoe je je vrije tijd indeelt.
Ik vind er weinig leuk aan. Koken en bakken deed ik altijd al graag en gebruikte nooit zakjes en pakjes. Ik ben dus niet wezenlijk anders gaan koken of eten.
Wat ik wel leuk vind is dat ik ben gaan bloggen en de kracht van de social media heb ontdekt. Je kunt ontzettend veel bereiken aan de keukentafel achter je laptop.

Dank je wel Annemiek, voor de leuke antwoorden. Ik vond het leuk jouw als glutenvrijemama vragen voor te leggen waar ik soms mee worstel. En om meer over jullie te weten te komen. Ik zou het leuk vinden om je een keer in het echt te ontmoeten!

Is er iemand anders die een gastblog voor mij wilt schrijven, of wilt antwoorden op mijn vragen? Ik hoor het graag!