Vandaag is het eerst kerstdag. Maar vorige week al vierden veel kinderen kerst op school. Op de foto hierboven zie je Mirthe’s glutenvrije kerstbuffetje. Daarnaast kreeg ze nog een glutenvrije pannenkoek, een fruitspiesje en een zelfgemaakt schuimkransje van andere, lieve ouders.
De laatste week voor de kerstvakantie is op veel scholen een kerstdiner: De kinderen mogen in hun mooiste kleren naar school en iedereen neemt een gerecht mee. Samen vormen deze gerechten een prachtig buffet. De meeste glutenvrije ouders kiezen er voor om een klein buffetje voor hun kind te maken. Ook dit jaar verzamelde ik weer de mooiste creaties. Kijk snel verder!
Weet jij dat Sinterklaas een speciale glutenvrije keuken heeft? Kijk maar eens goed in het boek van Charlotte Dematons: Op de onderste verdieping van het pakjeshuis is een grote keuken. Achter deze keuken is nog een klein keukentje. Dit is natuurlijk de glutenvrije keuken! De glutenvrije pieten maken hier de pepernoten en al het andere lekkers voor de glutenvrije kinderen. Zouden ze ook deze ontbijtmuffins maken?
Twee jaar geleden mocht ik ook de estafette #decemberglutenvrij starten. Ik schreef toen een eerlijke blog over (glutenvrije) Sinterklaasstress: Pepernoten bakken in het holst van de nacht en op het laatste moment bedenken dat bij die 5 cadeautjes ook 5 gedichten moeten… Omdat ik #decemberglutenvrij mocht openen, wilde ik niet alleen schrijven over de start van glutenvrij december, maar over een goede start van elke dag. Ik wilde Sinterklaas ontbijtmuffins maken. Maarja, daar was ik toen niet aan toe gekomen…
Daarom trakteer ik jullie vandaag op deze sinterklaas ontbijtmuffins!
Recept sinterklaas-ontbijtmuffins
goed voor 12 muffins bereidingstijd: 20 minuten baktijd: 20 minuten
Benodigd
1 ei
300 ml yoghurt (1,5 beker)
40 gram stroop (2 eetlepels)
1 banaan, geprakt
150 gram havermout (2 bekers)
1/2 zakjes bakpoeder
1 el speculaaskruiden
1 appel, in stukjes
amandelschaafsel
oven
kom
mixer
muffinvorm
Bereiden
Verwarm de oven voor op 180 graden.
Doe het ei, de yoghurt, de stroop en de banaan in een kom en mix deze tot een egaal mengsel
Meng de havermout, bakpoeder en speculaaskruiden door dit mengsel. Voeg ook de appel toe.
Verdeel het mengsel over de 12 vakjes van de muffinvorm. Ik gebruik hier een ijsbolletjeslepel voor. – Ik gebruik een siliconen muffinvorm en gebruik dus geen papieren cakevormpjes. Ik heb ook de ervaring dat muffins (met weinig vet) slecht loslaten van deze papieren vormpjes. –
Schuif de muffinvorm in de oven en bak deze in ca. 20 minuten gaar.
Eet smakelijk!
En omdat de oven toch warm was, schoof ik er weer een tree kruidnootjes in. 😉
Heb je al die blije koppies gezien van de kinderen die de glutenvrije pieten een handje mochten geven? Zo fijn dat er steeds meer glutenvrije pieten zijn!
Mijn dochter Mirthe was heel blij met haar glutenvrije pepernoten die ze op de dag van aankomst bij de haard kreeg. En de aankomst beleven samen met de nichtjes was fantastisch. Maar als ik de glutenvrije piet spreek, krijg ik bijna spijt dat we niet naar een plek zijn gegaan waar een glutenvrije piet aanwezig was… Ik sprak de glutenvrije hoofdpiet Monique. Wat was dat een leuk, enerverend en ontroerend gesprek. Lees snel verder.
Deze blog is de eerste van de blog-estafette #decemberglutenvrij. Onder aan deze blog lees je wie het stokje van mij over neemt.
Eerste keer glutenvrije piet
Monique heeft 2 dochters van 11 met coeliakie. Haar dochters kennen het geheim van Sinterklaas. Maar op Facebook zag ze ouders die zich in allerlei bochten wringen om hun glutenvrije kind ook een fijn Sinterklaasfeest te geven. Het is immers raar: Op school weet sinterklaas wel dat je glutenvrij moet en krijg je glutenvrije pepernoten. Maar bij de aankomst in de stad heeft hij geen glutenvrije pepernoten bij zich en moet je steeds weer nee zeggen tegen pieten die je pepernoten aan bieden. Of alleen maar een handje willen geven.
Vorig jaar vroeg iemand aan Monique of ze hulppiet wilde zijn in Zwolle. Dat wilde ze wel, maar liever werd ze een speciale glutenvrije piet. De organisatie ging akkoord.
Bij de intocht in Zwolle was de glutenvrije piet duidelijk herkenbaar aan haar groene pak. Die had ze zelf gemaakt! Ook de glutenvrije kinderen waren duidelijk herkenbaar. Omdat ze iets groens aan hadden, of een muts met het glutenvrije teken. Omdat ook de andere pieten wisten wat dat betekende, hoefden de kinderen niet steeds nee te zeggen tegen een handje pepernoten. Pieten konden vertellen: “De glutenvrije piet komt zo meteen!”
Het was zo verschrikkelijk leuk om te doen! Onze kinderen die voor 1 keer geen uitzondering zijn. Kinderen die gewoon mee kunnen doen.
Monique wilde dit graag uitbreiden naar andere steden. Haar droom was: over 3 jaar, in elke provincie minstens 3 steden met een glutenvrije piet.
Vervolg
Op een Sint-symposium raakte Monique in gesprek met de organisator van het sintfeest in Dokkum, de landelijke intocht dit jaar. Ook hij werd enthousiast en wilde graag een glutenvrije piet bij de intocht.
“Het werd groter dan ik dacht, dus ik schakelde de NCV in. Zij deden een oproep onder de vrijwilligers. En uiteindelijk waren er 57 plaatsen met 1 of meerdere een glutenvrije pieten!
Voor de ouders is het net zo’n groot cadeau als voor de kinderen. Ze hoeven voor 1 keer eens niet alles te regelen. Het besef wat voor impact deze ziekte op onze kinderen heeft. Dat onze kinderen regelmatig buiten gesloten worden, hoe zeer we ook ons best doen. Maar nu even niet! De ouders zijn ontroerd en dankbaar. Zo mooi om te zien!”
Eén van de glutenvrije pieten was Ellen:
Wat een belevenis om glutenvrije piet te mogen zijn. Ik weet als geen ander hoe het is om een uitzondering te zijn en je aan te (moeten) passen. Juist die rondgestrooide gluten en ‘vieze’ handschoenen van de zwarte pieten maken het Sinterklaasfeest extra spannend. Daarom geen moment getwijfeld en me opgegeven als vrijwilliger. Het ontroerde me om de extra blije koppies van de kinderen en ouders te zien. Peuters met een onvergetelijk enthousiast koppie, pubers met de grootste glimlach en ouders met enorme dankbaarheid in hun ogen. Het blijft bijzonder dat het Sinterklaasfeest nu ook voor een aantal glutenvrije kinderen onbezorgd werd. Even niet bang zijn voor kruisbesmetting als ze met zwarte piet op de foto gingen, maar onbezorgd genieten van het gekregen lekkers.
Monique zelf was dat weekend actief in maar liefs 3 steden: Bij de landelijke intocht in Dokkum, in Harlingen en de dag er na in Goor. Ze weet niet meer hoe veel glutenvrije kinderen ze gezien heeft. Fantastisch dat ze zo veel kinderen blij kon maken!
Haar droom is bijna gehaald: Alleen in de provincies Groningen en Limburg waren niet 3 plaatsen met een glutenvrije piet. Monique denkt dat dit komt omdat hier minder gespecialiseerde ziekenhuizen zijn en dus ook minder vaak de diagnose coeliakie gesteld wordt.
Bewustwording
Niet alleen de andere pieten wisten dat er een glutenvrije piet mee liep (en waarom dat nodig is). Ook de media was er snel van op de hoogte. Eindelijk weer een positief verhaal over de Sinterklaasintocht!
RTL late night, Metro, het AD, en diverse locale media besteedde aandacht aan onze glutenvrije piet. Heel fijn voor de bewustwording rondom coeliakie en het glutenvrije dieet.
Monique en Ellen, heel erg bedankt voor het delen van jullie verhaal. En de snelheid waarmee jullie reageerden. Ik ben er van overtuigd dat je droom volgend jaar geheel waarheid wordt.
Mijn oudste dochter vroeg: “Ga jij dat ook doen?” Nee, niet zo lang Mirthe het geheim nog niet kent. En daarna gaan we het misschien wel met z’n 3-en doen! Mirthe zou een perfect pietje zijn, die gaat al radslagen makend door het leven ;-).
Wil je meer weten over de glutenvrije pieten? Je leest het op glutenvrij.nl.
Morgen neemt Glutenvrij kind het blog-stokje van mij over. Ik ben benieuwd naar de andere blogs die de komende 23 dagen verschijnen voor #decemberglutenvrij! – Omdat dit een sinterklaas-blog is, gebruik ik stiekem het logo van #decemberglutenvrij nog even niet ;-). –
Ik kreeg dit boek van haar toen het net verschenen was. En deze kookboeken7daagse is een leuke aanleiding om te vertellen wat ik van het boek vind.
Bij het beschrijven van het boek volg ik de vragen die ik in de introductieblog van de kookboeken7daagse beschreef:
a. Is het een volledig glutenvrij kookboek?
Ja! Bij alle recepten staat aangegeven of ze ook vrij zijn van de 13 andere allergenen.
b. Wat is de uitstraling van het boek?
Het heeft geen harde kaft en geen lintje. Dus niet de echt luxe uitstraling als bij De Gluut en Boom geniet. Maar dat maakt helemaal niet uit: Het boek bevat mooie foto’s en de opmaak is overzichtelijk en erg prettig.
c. Wat voor recepten staan er in het boek?
In het boek staan veel recepten die ik ook regelmatig maak. Ongeveer zo, maar dan net anders. Zoals de witlofsalade en de venkelsalade, de eirmuffins en de courgettesoep, de gevulde paprika en de meloensalade.
Maar er staat ook bijzondere recepten in, zoals bananencrackers met tonijn, ananascarpaccio met gerookte zalm en gezouten karamelrepen.
Ik maakte 2 recepten:
vegetarische burger
pizza
d. Hoe zijn de recepten geordend? Ik houd van koken met de seizoenen. Is dat goed te doen?
De recepten zijn verdeeld in ontbijt, lunch, hapjes en drankjes, voorgerechten, hoofdgerechten, bijgerechten, nagerechten, taart en ander lekkers en de basis. Daarnaast staan achter in het boek menu suggesties per seizoen. Super!
d. Zijn de recepten goed te maken, de ingrediënten makkelijk te krijgen?
Bij ’taart en ander lekkers’ worden soms ‘hippe’ ingredienten gebruikt als Ahornsiroop en Kokosvezels. En xantaangom is toch ook niet heel vreemd voor glutenvrije baksels? Al is het inderdaad even zoeken, als je het niet in een webwinkel wil kopen…
e. Staat er een bereidingstijd bij de recepten?
Ja, heel fijn. En ook voor hoeveel personen de recepten bedoeld zijn.
f. Is dit een aanvulling op de (glutenvrije) kookboeken die er al zijn?
Foodless is een compleet kookboek. Koken, maar ook bakken. Makkelijke recepten, maar ook recepten met wat meer uitdaging. Het past mooi in het rijtje van (de al eerder genoemde) De Gluut en Boon. En omdat complete glutenvrije kookboeken nog steeds veel te weinig zijn, is het zeker een welkome aanvulling!
h. Staan er verhaaltjes in het boek?
Er staan geen ‘verhaaltjes’ in het boek over bijvoorbeeld de recepten. Wel een leuke inleiding en heel veel informatie. Over de diverse allergenen, maar ook tips voor merken, winkels en restaurants.
Het is geen boek dat ik vol plak met bladwijzers, zoals ik bij veel andere kookboeken doe. Maar wel een boek om er regelmatig weer bij te pakken om inspiratie op te doen!
Mijn kookboeken7daagse gaat iets minder snel dan gehoopt. Er zijn belangrijkere dingen te doen en te vertellen ;-). Maar vandaag komt dan toch mijn 2e kookboeken recensie: Havermoutje!
Remy van Mind your Feed ruimde einde van de zomer haar kookboekencollectie eens flink op. Ze koppelde er een winactie aan vast. Ik reageerde:
Oei, das lastig kiezen! Havermoutje en Easy Peasy lunchbox sta ik regelmatig mee in mijn handen. Maar omdat ik net als jij een haat-liefde-verhouding heb met kookboeken, koop ik ze toch niet…
Om die haat-liefde-verhouding wat meer te laten overslaan naar de liefde, organiseer ik zo nu en dan een uitdaging voor mijzelf: een week lang minstens 1 recept per dag uit een kookboek. Heel leuk!
Zo heb ik toch de recepten van Easy Peasy Family geprobeerd (en zijn er een paar in mijn vaste assortiment recepten gekomen).
Maar als ik nu moet kiezen tussen die 2 boeken, ga ik toch voor havermoutje. Ik ben namelijk gek op havermout, het is voor mij de ideale aanvulling op het voor mij zo noodzakelijke glutenvrije dieet. Ik eet het elke dag. En met dit boek misschien nog vaker? (En misschien gaat mijn dochter met coeliakie dan ook wat vaker havermout eten ).
En ik won! Sinds half oktober ben ik dus de trotse bezitter van het boek Havermoutje. Ik ging er meteen in bladeren en post-its plakken. Wat een lekkere recepten!
Sinaasappel havermoutje met cacaonibs:
Havermout appeltaartje:
En bietjeshavermoutpap met appel. Een diner-recept, maar ik at het als ontbijt.
Er zitten nog plakkers bij Wortel-gember-haversapje, Worteltaart havermoutje, Bananen-haverbrood, glutenvrij haverbrood en havermoutreep met amandelen. Maar aan die recepten ben ik nog niet toe gekomen.
Bij mijn recensie houd ik me vast aan de vragen die ik in de eerste blog over de kookboeken7daagse stelde:
a. Is het een volledig glutenvrij kookboek?
Nee, het is niet een volledig glutenvrij kookboek. Maar het grootste deel is glutenvrij als je glutenvrije havermout gebruikt. Een paar recepten zijn makkelijk om te zetten naar glutenvrij en dan blijven er nog een paar recepten over die niet glutenvrij zijn.
b. Wat is de uitstraling van het boek?
Het boek heeft een harde kaft en mooie, lichte foto’s. Het is een boek dat je met trots op de salontafel kan laten liggen.
c. Wat voor recepten staan er in het boek?
Recepten met havermout ;-). Zoals de ondertitel ook zegt: “70 havermoutrecepten van pasta tot pannenkoek”.
d. Hoe zijn de recepten geordend?
De recepten zijn geordend in basisrecepten, ontbijt, lunch, snacks en diner. Havermout als ontbijt kennen we natuurlijk allemaal. De lunchgerechten betreffen vooral haverbrood. De snacks vind ik soms ver gezocht (haverchips), soms ook heerlijk (haverkoekjes). En tenslotte de diner-recepten, verrassend!
d. Zijn de recepten goed te maken, de ingrediënten makkelijk te krijgen?
De recepten die ik tot nu toe gemaakt heb, had ik allemaal binnen korte tijd op tafel, met de ingrediënten die al in mijn keukenkastjes stonden. Maar voor bijvoorbeeld kastanjemeel, blauwe rozijnen en hennepmeel zou ik toch iets meer moeite moeten doen.
e. Staat er een bereidingstijd bij de recepten?
Nee
f. Is dit een aanvulling op de (glutenvrije) kookboeken die er al zijn?
Absoluut. Ik ken geen ander kookboek met zo veel recepten met havermout.
h. Staan er verhaaltjes in het boek?
Ja! Bij de recepten gaat het vaak om hoe het ontstaan is of over een bepaald ingredient. En bij de inleiding wordt verteld hoe dit boek tot stand is gekomen. Leuk!
Tenslotte: 1 van de redenen dat ik dit boek wilde hebben, is om mijn dochter aan de havermout te krijgen. Het is immers een welkome aanvulling op haar beperkte glutenvrije dieet. Helaas staan er geen recepten bij waar zij meteen bij staat te springen… Maar voor mezelf blijf ik voorlopig even door bakken!
Kan je het je voorstellen? Dit is al de 50e keer #wijbloggenglutenvrij! 50 gezamenlijke blogs, 50 onderwerpen, 65 glutenvrije bloggers die mee gedaan hebben. Vandaag hebben we dus iets te vieren. En wie iets te vieren heeft, trakteert!
Nog 3 dagen en dan komt Sinterklaas in ons land. Daarom trakteer ik jullie op het recept van een heerlijke (en vooral heel leuke) Sinterklaastaart.
– onder aan deze blog zie je wie er vandaag meer mee doen met #wijbloggenglutenvrij –
Het stereotype beeld van een coeliakiepatient is een (te) dunne vrouw/man, die na de diagnose op een normaal gewicht komt. Bij mij klopte dat. Maar dat dit stereotype niet altijd hoeft te kloppen, bewijzen de verhalen van Gerry en Chantal. Gerry kampt met overgewicht, ook nu na de diagnose heeft hij moeite met het verliezen van de kilo’s. Chantal kampt met ondergewicht, ook nu na de diagnose heeft ze moeite met het aankomen van de kilo’s. En voor de volledigheid schrijf ik vandaag mijn eigen verhaal.
Hoe oud ben je?
Ik ben 40 jaar oud.
Wanneer is bij jou de diagnose coeliakie gesteld?
10 jaar geleden, ik was nog net geen 30.
Hoe zwaar was je voor de diagnose?
Voordat ik ziek werd, woog ik zo’n 56 kilo. Toen ik ziek werd, vlogen de kilo’s er af, tot ik op het dieptepunt nog maar 44 kilo woog… Toen ik glutenvrije ging eten, ging mijn gewicht in rap tempo om hoog. Ik moest zelfs oppassen dat ik nog wel in mijn trouwjurk paste (maat 34), slechts 7 weken na de start van het dieet. En toen ik boven de 60 kilo kwam, moest op stoppen met aankomen, wat ook nog geen makkelijke opgave was.
De eerste foto is voordat ik ziek werd (56 kg) De tweede foto is 1,5 week na de start van het dieet (44 kg). De derde foto is op onze trouwdag, 7 weken na de start van het dieet (52 kg)
Hoe zwaar ben je nu?
Toen ik ‘gezond’ verklaard was, ben ik weer een paar keer zwanger geweest. Tussendoor en er na lette ik niet echt op mijn gewicht, vond (en vind!) het belangrijker dat ik me gezond voelde en lekker in mijn vel zat. Maar toen ik merkte dat mijn broeken strakker begonnen te zitten, de naald van de weegschaal toch een beetje te veel richting de 70 bewoog en ik ook nog onderstaande foto van de coeliakiemaand zag, vond ik het tijd worden om wat meer op te letten. (Ik zit links voor). Vlak na de coeliakiemaand woog ik 68 kilo. Nu, na 4 maanden opletten is er weer 3 kilo af.
Als we uit gaan van een BMI van 22 (gemiddeld gezond), hoe zwaar zou je moeten zijn?
Ik ben 1,65 meter. Mijn ideale gewicht zou dus 60 kg moeten zijn. Ikzelf ben heel blij met 65 kilo. Voor mij hoeft het niet lager (maar zeker ook niet hoger).
Wat doe je er aan om af te vallen?
Niet meer elke dag een ijsje. 2, hooguit 3 keer per dag een tussendoortje. Gezondere tussendoortjes. En minder suiker. Minder vaak opscheppen.
Maar vooral: meer bewegen! Ik ga 2 keer per week op de fiets naar mijn werk (22 kilometer enkele reis), roei minimaal 1 keer per week, maak op werkdagen meestal een pauzerondje door het bos en doe binnen de stad (bijna) alles met de fiets.
Loop je ook bij een diëtiste, heeft deze (voldoende) verstand van coeliakie?
Ik heb binnenkort een afspraak bij Food in Motion, gespecialiseerd in coeliakie. Na de diagnose ben ik een paar keer bij een diëtiste van het ziekenhuis geweest, maar zij kon mij weinig vertellen. Daarnaast ben ik begonnen in het boek Eet als een expert, van I am a Foodie.
Heb je tips voor andere mensen die willen aankomen/afvallen?
Let goed op je eten, eet genoeg en stop niet zomaar alles in je mond. Kom terug op een ‘normaal’ voedingspatroon. En: ga naar een diëtiste die gespecialiseerd is in coeliakie!
Meer persoonlijke verhalen lezen? Kijk bij mijn andere interviews.
Aanvullend op deze interviews, schreef ik in 2020 een drieluik over coeliakie en gewicht:
Het stereotype beeld van een coeliakiepatient is een (te) dun persoon, die na de diagnose op een normaal gewicht komt. Bij mij klopte dat min of meer. Maar dat dit stereotype niet altijd hoeft te kloppen, bewijzen de verhalen van Gerry en Chantal. In mijn vorige blog kan je het verhaal van Gerry lezen (De Glutenvrije man). Hij kampt met overgewicht, ook nu na de diagnose kost het hem moeite om kilo’s te verliezen. Vandaag lees je het verhaal van Chantal. Zij kampt met ondergewicht, ook nu na de diagnose had ze moeite met het aankomen van de kilo’s. En om deze mini-serie compleet te maken, beantwoord ik in mijn volgende blog zelf ook de vragen. Chantal: “Ik moet wel zeggen; na mijn diagnose ben ik wel op een gezond gewicht gekomen. Heeft even geduurd, aangezien het niet zo rap gaat bij mij. Dus in die zin pas ik wel bij het stereotype?” (Lees ook mijn Interview met Chantal van 2 jaar geleden)
Hoe oud ben je?
30 jaar
Wanneer is bij jou de diagnose coeliakie gesteld?
5 jaar geleden inmiddels.
Hoe zwaar was je voor de diagnose?
De weegschaal in het ziekenhuis gaf 49 kilo aan (Om er even bij te vermelden. Ik ben 173 lang).
Hoe zwaar ben je nu?
Ik heb geen weegschaal thuis, maar toen ik laatst op het werk op een soort weegschaal stond, stond er 58 kilo. Ik gok dus dat ik nu tussen de 55 en 58 kilo zit.
Als we uit gaan van een BMI van 22 (= gemiddeld gezond BMI), hoe zwaar zou je moeten zijn?
66 kilo. Nu heb ik een BMI van 18,5. Wat een gezond gewicht is (Voorheen was het altijd een stuk er onder en stond er bij dat ik moest aankomen).
Wat is je streefgewicht?
Ik heb altijd geroepen dat ik 60 kilo wil wegen. Maar daar ben ik vanaf gestapt aangezien ik niet zo snel aan kom. Ik ben tevreden met het gewicht wat ik nu heb.
Wat doe je er aan om aan te komen?
Gezond en genoeg eten. Ik moet opletten als ik flink ziek ben geweest, dan vliegen de kilo’s er weer af en moet ik daarna weer goed eten om het erbij te krijgen. Echt extreme dingen om aan te komen heb ik nooit gedaan. Ik heb geduldig afgewacht en zag mijn lichaam met de tijd veranderen. Een duidelijk bewijs dat mijn lichaam herstelde en eindelijk genoeg voedingsstoffen opnam.
Loop je ook bij een diëtiste, heeft deze (voldoende) verstand van coeliakie?
Nee, ik ben vlak na mijn diagnose 1 keer bij de diëtiste geweest. Maar zowel zij als ik hadden al snel door dat ik er in die korte tijd al meer vanaf wist, dan zij dat wist. De informatie die ik nodig had, heb ik via internet en tijdschriften gevonden.
Wat is je lievelingsrecept?
Ik heb niet echt een favoriet gerecht. Ik vind het in de koudere maanden heerlijk om chili con carne te eten en lasagne gaat er ook altijd goed in. Maar een echt favoriet gerecht heb ik niet. Wel kan ik genieten van een tartaartje met mee gebakken champignons, krieltjes uit de airfryer en salade. Heerlijk! Zeker in de zomer. Maar echt een top recept? Nee. Mijn eten moet vooral relatief snel klaar zijn, niet te moeilijk zijn om te maken en voedzaam zijn. En uiteraard lekker.
Heb je tips voor andere mensen die willen aankomen?
Gun je lichaam de tijd en probeer het niet te overhaasten. Je lichaam heeft tijd nodig om te herstellen. Ga jezelf niet helemaal vol proppen met taart, koekjes en vette snacks puur om aan te komen, maar probeer juist gezond en afwisselend te eten. Het is een enorm cliche, maar het heeft bij mij wel gewerkt. Al hielp het ook dat ik eindelijk geen buikpijn meer kreeg van alles wat ik at. Hierdoor kon ik eindelijk gewoon wat meer eten en begon ik eten ook wat leuker te vinden.
Heb je nog aanvullingen?
Geniet van je lichaam die langzaam veranderd. Doe een vreugdedansje voor elke kilo die eindelijk blijft plakken. Voel je niet rot als je opeens een grotere broekmaat moet kopen, maar wees blij. Het betekend dat je lichaam eindelijk gezond aan het worden is en de kilo’s eindelijk blijven plakken. Maar voel je ook niet rot als het niet snel genoeg gaat voor je gevoel. Het komt echt wel goed. En probeer ondertussen je lichaam en je gewicht te accepteren. Het belangrijkste is dat je lichaam gezond is, ook al voelt het niet zo doordat je Coeliakie hebt. Ik voel me met de diagnose (en de stempel chronische ziekte) gezonder en blijer, dan voor mijn diagnose. En dat is mij veel meer waard dan een kilo of twee te weinig.
Dank je wel Chantal, voor je persoonlijke antwoorden. Fijn dat je zo goed in je vel zit. Ik hoop dat je met je verhaal anderen inspireert. Meer persoonlijke verhalen lezen? Kijk bij mijn andere interviews. Aanvullend op deze interviews, schreef ik in 2020 een drieluik over coeliakie en gewicht:
Het stereotype beeld van een coeliakiepatient is een (te) dun persoon, die na de diagnose op een normaal gewicht komt. Bij mij klopte dat min of meer. Maar dat dit stereotype niet altijd hoeft te kloppen, bewijzen de verhalen van Gerry en Chantal.
Vandaag begin ik met het verhaal van Gerry (De Glutenvrije man). Hij kampt met overgewicht, ook nu na de diagnose kost het hem moeite om kilo’s te verliezen. Vrijdag kan je het verhaal van Chantal lezen. Zij kampt met ondergewicht, ook nu na de diagnose heeft ze moeite met het aankomen van de kilo’s. En om deze mini-serie compleet te maken, beantwoord ik ook zelf de vragen.
Maar eerst zoals gezegd: Het verhaal van Gerry.
Gerry is (bijna) de enige mannelijke glutenvrije blogger van Nederland. Hij zit in het bestuur van de Coeliakiemaand. Hij is een waardevolle aanvulling op de glutenvrije wereld: duidelijk en recht door zee. En daarnaast is hij gewoon een aardige vent. Fijn dat ik hem deze persoonlijke vragen mocht stellen.
Hoe oud ben je? Ik ben op dit moment 51 jaar
Wanneer is bij jou de diagnose coeliakie gesteld? De diagnose is gesteld op 14 juli 2014
Hoe zwaar was je voor de diagnose? Ik was voor de diagnose iets boven de 100 kilo.
Al vrij snel na het starten van zijn blog schreef Gerry over zijn afval-problemen. Hij hoopte bij hij na de diagnose snel af zou vallen.
De eerste weken nadat ik glutenvrij was viel ik dan ook plotseling af en even dacht ik dat de oorzaak van mijn overgewicht met het vaststellen van de coeliakie ook duidelijk was. Maar in de weken daarna keerde het om en werd ik ineens alleen maar weer zwaarder. Vrijwel elke dag kwam er 1 á 2 ons bij.
Hoe zwaar ben je nu? Ik ben nu 105 kilo maar ben afgelopen jaar ook 93 kilo geweest.
Als we uit gaan van een BMI van 22 (= gemiddeld gezond BMI), hoe zwaar zou je moeten zijn? Ik zou 67 kilo moeten wegen in de ideale BMI wereld, maar daar moet wel bij gezegd worden dat de BMI niet heel interessant/zuiver is. Ik heb bijvoorbeeld een hele hoge spiermassa waardoor mijn BMI standaard te hoog is.
Wat is je streefgewicht? Ergens tussen de 75 en 80 kilo.
Wat doe je er aan om af te vallen? Ik loop 2 tot 3 keer in de week hard en doe mee aan diverse sportieve evenementen, hardloop en obstacle run. Daarnaast heb ik begeleiding van een voedingsadviseuse.
Met 33:16 kwamen we over de finish. Mijn dochter lachend, ik volledig kapot. Maar wat was ik trots. Wat een enorme overwinning was dit.
Loop je ook bij een diëtiste, heeft deze (voldoende) verstand van coeliakie? Ja, ik denk dat ze voldoende kennis heeft, maar ik ga vooral heen voor het doormeten. Ik ben namelijk niet alleen geïnteresseerd in het gewicht maar vooral ook in de verhouding droge massa, vet percentage, spiermassa en vooral ook de voedingsstatus. Voor de diagnose was ik en veel te zwaar en ook nog eens zwaar ondervoed. Dat laatste is nu gelukkig onder controle.
Er was een kans dat ik wellicht ondervoed was en mijn lichaam nog steeds bezig was te wennen aan de plotselinge voedingsstoffen die het weer binnenkreeg sinds ik glutenvrij was gaan eten. Ik met mijn omvang ondervoed? Dat klonk wel bizar.
Heb je tips voor andere mensen die willen afvallen? Geef nooit op!
Ik hoop van harte dat ook anderen die jarenlang niets gedaan hebben omdat ze zich daar niet toe in staat achten door hun gluten-klachten, de inspiratie vinden om weer wat te gaan doen. Het kan, dus doe het!
Heb je nog aanvullingen? Vervelende is dat mijn gewicht enorm schommelt. Ik eet echt weinig ten opzichte van anderen en doe verder mijn best met sporten en dergelijke. Maar zodra ik even niet kan sporten dan vliegt het er onmiddellijk weer aan. Ik heb nu van de voedingsadviseuse de opdracht juist meer te gaan eten om mijn stofwisseling op gang te houden.
Dank je wel voor je openhartige antwoorden Gerry. Ik wens je veel succes hoop dat je snel weer een stabiel, goed gewicht hebt. En of dat nu het streefgewicht is of niet, het gaat er om dat je goed in je vel zit.
Meer persoonlijke verhalen lezen? Kijk bij mijn andere interviews.
Aanvullend op deze interviews, schreef ik in 2020 een drieluik over coeliakie en gewicht:
