Coeliakiemaand is actief op Facebook, Twitter en Instagram. Maar ook op Pinterest! Hieronder vind je meer dan 1.000 redenen waarom je ons ook op Pinterest moet volgen.
Wat is Pinterest?
Pinterest is een beeldbank. Een digitaal prikbord. Je kan verschillende prikborden maken voor verschillende onderwerpen. Het voordeel is dat je zo heel makkelijk ideeen terug kan vinden. Anders dan bij de andere social media, verdwijnen ze niet ‘naar de achtergrond’.
Coeliakiemaand en Pinterest
Voor coeliakiemaand heb ik (tot nu toe) 23 borden aangemaakt met in totaal meer dan 1.000 pins.
Meer meer dan 1.000 redenen om Coeliakiemaand op Pinterest te volgen!
Ideeen om aandacht voor coeliakie te vragen, feitjes over coeliakie, ideeen voor kinderen met coeliakie, heeeeeel veel recepten van alle bloggers die mee doen en nog veel meer.
Pinterest is toegankelijk voor iedereen. Ook voor mensen die zelf geen account hebben. Als je wel een account hebt, kan je coeliakiemaand volgen en de pins repinnen op je eigen borden. Zo kan je makkelijk dat recept voor je verjaardag terug vinden. Of die lekkere pepernoten met Sinterklaas. Of die leuke kleurplaten. Kortom: Volg Coeliakiemaand op Pinterest!
Veel mensen eten glutenvrij, terwijl ze geen (diagnose) coeliakie hebben. Waarom eten ze glutenvrij? Waarom volgen ze zo’n lastig dieet? Ik startte een serie portretten. Vandaag Peretta, die glutenvrij eet omdat ze Endometriose heeft.
1. Sinds wanneer eet jij glutenvrij?
Ik eet glutenvrij sinds 1 april 2016. Ik heb dit in overleg met mijn artsen gedaan, nadat ik zelf informatie had ingewonnen via vrienden, kennissen en (Endometriose) lotgenoten. Er is een dieet ontwikkeld voor mensen met Endometriose, maar ik heb ervoor gekozen om enkele maanden glutenvrij en lactosevrij door het leven te gaan om te kijken op welke wijze mijn lichaam daarop zou reageren. Dit blijkt bijna een jaar later nog steeds zeer positief!
2. Waarom ben je glutenvrij gaan eten?
Ik ben glutenvrij gaan eten, omdat ik aan chronische ziekte Endometriose lijd. Dit is een ziekte waarbij weefsel dat lijkt op baarmoederslijmvlies (endometrium) voorkomt buiten de baarmoederholte. Dit weefsel zit dan op het buikvlies en/of andere organen in de onderbuik, zoals bijvoorbeeld op de darmen. Endometriose in de darmwand kan darmproblemen geven waardoor pijn bij de ontlasting ontstaat. De ziekte zorgt voor verminderde vruchtbaarheid, vermoeidheidsklachten, gewrichtspijnen en nog meer ongemakken. Door het vermijden van glutenvolle producten worden de darmen minder geïrriteerd, waardoor de pijnklachten minder worden. De darmen worden als het ware ontzien.
3. Eet je volledig glutenvrij?
Ja, ik eet volledig glutenvrij. Ik heb mij door de tijd heen bij heel veel verschillende Facebookgroepen aangemeld en daar heel veel lekkere recepten verzameld. Ik lees graag de ervaringen en blogs van anderen, zo volg ik bijvoorbeeld MissGlutenvrij en Het Meisje met de Voedselallergie. Op die manier heb ik mijn eetpatroon aangepast. Ik probeer graag nieuwe dingen uit. Ik heb zelf geen last van producten waarop staat: “kan sporen bevatten” of producten waarin “glutenvrije tarwebloem” is gebruikt, dus in dat kader ben ik misschien niet zo glutenvrij als enkele andere mensen met Coeliakie, al zijn er ook genoeg mensen met Coeliakie die hier ook geen hinder van ondervinden. De kans op kruisbesmetting in restaurants en dergelijke neem ik dan ook voor lief, helaas ben ik hiervoor enkele keren afgestraft door buikklachten door een ‘glutenfout’.
Een kleine kanttekening: het is mij opgevallen dat ook veel mensen met coeliakie glutenvrije gezondheidsproducten moeten gebruiken, zoals shampoo’s en bepaalde medicatie. Ik moet eerlijk toegeven dat ik hier niet zodanig op let, omdat ik er (nog) geen problemen mee heb ondervonden.
4. Heb je een coeliakie test gedaan, bloedtest of ook biopt?
Nee, ik heb dit niet gedaan. Althans, niet dat ik mij kan herinneren. In de aanloop naar de diagnose Endometriose zijn veel bloedtesten gedaan. Ik was toen ook nog wat jonger, wellicht dat er toen in een bloedtest naar buiten is gekomen dat ik niet aan Coeliakie leed. Ik kan mij namelijk herinneren dat ik in het begin van mijn klachten ben getest op diverse darmaandoeningen, omdat mijn pijnklachten daarvandaan leken te komen.
5. Wat is de reactie als je gluten binnen krijgt?
Op het moment dat ik gluten binnen krijg merk ik niet heel veel, maar vanaf een kwartier tot halfuur daarna voel ik dat ik last van mijn buik begin te krijgen omdat deze opzwelt. Ook krijg ik buikkrampen en veel last van diarree, helaas. Soms heb ik last van hoofdpijn en voel ik mij erg vermoeid.
6. Ik denk dat glutenvrij eten slechts voor een kleine groep mensen nuttig of noodzakelijk is. Hoe denk jij hierover en waarom?
Ik denk dat glutenvrij eten dus slechts voor een bepaalde groep mensen nuttig (en helaas ook vaak noodzakelijk) is. Echter beperkt deze groep zich niet tot de mensen met Coeliakie. Ik vind het jammer dat er veel mensen zijn die alleen denken dat mensen met coeliakie baat hebben bij een glutenvrij leven. Vaak wordt onderschat dat er nog talloze ziektes en aandoeningen zijn waar glutenvrij eten een deel van de klachten kan verminderen. In dat kader vind ik het belangrijk dat glutenvrij eten geen ‘hype’ wordt, zoals nu regelmatig lijkt. Aan de andere kant ben ik wel blij met het feit dat steeds meer restaurants zich verdiept hebben in de wereld van de gluten, en daarom steeds gemakkelijker een glutenvrij menu kunnen aanbieden.
7. Heb je verder nog aanvullingen?
Ik zou graag de vrouwelijke lezers willen ‘waarschuwen’. Iedere vrouw heeft natuurlijk last van menstruatiekrampen, maar er zijn natuurlijk (pijn)grenzen. De klachten die vrouwen met Endometriose hebben, hangt sterk samen met de ernst ervan en vooral de plaats van de haarden. Heb jij of ken jij iemand die veel last heeft van onder andere abnormaal bloedverlies, fertiliteitsproblemen, chronische vermoeidheid, darmproblematiek, (lage) rugpijn? Laat dan nagaan of er Endometriose in het spel is. Helaas lijd 1 op de 7 vrouwen aan deze ziekte. Sommige vrouwen hebben bij uitgebreidere Endometriose nauwelijks of geen klachten, andere hebben bij milde vormen veel klachten. De diagnose laat vaak lang op zich wachten, waardoor klachten vaak verergeren en een kinderwens op het spel kan komen te staan. Ik zou dan ook iedereen op het hart willen drukken om bij twijfel langs de (huis)arts te gaan en een verwijzing naar een gynaecoloog te vragen. Wil je meer informatie, neem dan een kijkje op de website van de Endometriose Stichting (www.endometriose.nl).
Dank je wel Peretta voor je verhaal. Wat fijn dat ook jij baad hebt bij het glutenvrije dieet!
En het regende brood is de “autobiografische” debuutroman van Stefan van Dierendonck. Het boek gaat over jonge priester Clemens Driessen en zijn worsteling met de kerk en het katholieke geloof. De diagnose coeliakie speelt een grote rol in zijn worsteling met de kerk: Hij wordt ziek van de heilige hostie.
Worsteling
Clemens worstelt. Hij worstelt zich het boek door. Zijn worsteling met het geloof is voor mij soms onnavolgbaar. Gewoon omdat ik zelf niet geloof, te weinig van de bijbel weet en zelf nooit die worsteling heb door gemaakt. De worsteling wordt wat mij betreft dan ook niet duidelijk genoeg uitgelegd. Hoe kan dat ook, als je er zelf nog zo mee worstelt?
Zo denk ik dat ook zijn worsteling met zijn coeliakie en zijn nieuwe glutenvrij leven voor mensen zonder coeliakie soms onnavolgbaar is.
“Van zijn dromen wist hij bij het ontwaken een enkel beeld vast te houden (…). Als die keer dat hij zijn tanden had gezet in een grote Bossche bol. Spugend en kokhalzend was hij wakker geschrikken, trillend van angst.”
Te weinig wordt goed uitgelegd wat coeliakie eigenlijk is en wat het met je lichaam doet. Maar net als bij de worsteling met het geloof, is dit misschien ook wel de charme van het boek. Iemand die zo worstelt, heeft soms veel of rare woorden nodig voordat hij zelf op een rijtje heeft waar het eigenlijk over gaat. Ik herken dat heel erg als ik mijn emails terug lees uit de tijd na de dood van mijn tweeling.
Coeliakie in “En het regende brood”
Coeliakie komt in het grootste deel van het boek niet voor. Gewoonweg omdat het dan nog niet ontdekt is. Pas in het laatste kwart krijgt Clemens de diagnose coeliakie (blz. 193) en vanaf dan speelt het een grote rol in het boek.
Met name de heilige hosti is een struikelblok:
De hostie staat symbool voor het hogere, voor de gave van God. Het principe voor de verlossing van de mensheid.
(Stefan van Dierendonck in het tv-programma Pauw en Witteman)
Clemens gebruikt de glutenvrije hosti uit Sint-Michielsgestel, maar blijft klachten houden. De hostie bevat glutenvrij tarwezetmeel, iets waar sommige mensen met coeliakie niet tegen kunnen.
Uiteindelijk wordt Clemens in Rome erg ziek van een niet glutenvrije hostie. Er knapt iets bij hem en na een dolemansrit op zijn motor verongelukt hij.
Veel mensen eten glutenvrij, terwijl ze geen (diagnose) coeliakie hebben. Waarom eten ze glutenvrij? Waarom volgen ze zo’n lastig dieet? Ik startte een serie portretten. In de voorgaande portretten kwam de Hormoonfactor een aantal keer ter sprake. Vandaag stel ik mijn vragen aan Ralph Moorman zelf, schrijver van de Hormoonfactor.
Sinds wanneer eet jij glutenvrij?
Ik eet glutenvrij sinds 12 jaar. Daarnaast eet ik ook vrijwel geen lactose, caseïne en weinig ei.
Waarom ben je glutenvrij gaan eten?
Eigenlijk heb ik me altijd verdiept in voeding en gezondheid en ben ik op zoek naar de leefstijl waarbij ik me het beste voel. Dit bracht mij bij seminars over de hele wereld. In USA was glutenvrij eten zonder coeliakie al vrij populair. Zodoende ben ik er mee aan de slag gegaan. Ik deed al af en toe bloedtesten, en ik had meteen de coeliakietest aangevraagd. Dit bleek ik niet te hebben, maar toch ben ik dit gaan uitproberen door glutenvrije gezonde alternatieven te gaan eten (dus niet de vervangers van suiker en witmeel). Er is toen een wereld voor me open gegaan. Ik voelde me fitter, scherper van geest, had minder last van een opgeblazen gevoel en kwam eindelijk eens van die vervelende puisten op mijn rug af. Het was vooral de combinatie van glutenvrij en zuivelvrij die mij dit resultaat gaf.
Eet je volledig glutenvrij?
Ik krijg wel sporen binnen, maar verder ben ik best streng.
Heb je een coeliakie test gedaan, bloedtest of ook biopt?
De bloedtest is gedaan, maar daar kwam niks uit naar voren.
Wat is de reactie als je gluten binnen krijgt?
Ik krijg al snel de symptomen weer terug (loomheid, onrustige huid, en opgeblazen gevoel). Dit gebeurt niet als ik 1 koekje eet, maar wel na een brood of pastamaaltijd.
Ik denk dat glutenvrij eten slechts voor een kleine groep mensen nuttig of noodzakelijk is. Hoe denk jij hier over en waarom?
Ik heb duizenden mensen begeleid als gezondheidsadviseur en heb gezien dat deze groep veel groter is dan je zou verwachten. Van de combinatie gluten en zuivelvrij heb ik de meest uiteenlopende succesverhalen gezien in de praktijk, omdat het het immuunsysteem tot rust kan brengen bij mensen die dit niet optimaal verteren en verdragen. Je bent immers niet alleen wat je eet, maar ook wat je verteert, opneemt, verdraagt, en kunt uitscheiden en juist op de laatste vier zie je het vaak niet optimaal gaan bij het eten van tarwe- en glutenrijke producten. Wat mij betreft moet dit veel serieuzer genomen worden dan nu gedaan wordt. Gelukkig komt er steeds meer onderzoek op gang. We weten namelijk nog vrij weinig. De term glutensensitiviteit wordt steeds bekender en er is steeds meer onderzoek. Maar er zijn ook andere stoffen die mogelijk problemen kunnen geven, zoals fructanen (FODMAPS) of ati’s (stoffen die de graankorrel bevat om zich te verdedigen tegen belagers, vooral in de doorveredelde supersterke tarwesoorten). Daarnaast maakt het gebruikte bereidingsproces ook veel uit (langzame desemmethodes). De coeliakiegroep is zeer klein in vergelijking met de non coeliac responders.
Heb je verder nog aanvullingen?
Ik vind het mooi dat je een brug slaat tussen de coeliakiegroep en mensen die vanwege een andere reden glutenvrij eten. De vraag naar glutenvrij is gestegen en dat is goed voor beide groepen, omdat er meer aanbod komt. De communicatie moet echter wel duidelijk zijn, omdat bij coeliakie de eisen veel strenger zijn in bijvoorbeeld horecagelegenheden. Ik zie vaak een onnodige strijd op social media, terwijl samenwerking en respect naar elkaar veel gelukkiger maakt. Niemand hoeft het monopolie te claimen op glutenvrij eten.
Dank je wel Ralph, voor je antwoorden en voor het interessante chatgesprek dat we hadden. Ik hoop ook dat er meer begrip komt tussen beide groepen en dat we elkaar daardoor meer steunen.
Veel mensen eten glutenvrij, terwijl ze geen (diagnose) coeliakie hebben. Waarom eten ze glutenvrij? Waarom volgen ze zo’n lastig dieet? Ik startte een serie portretten. Vandaag Miriam, die glutenvrij eet om haar dochter net coeliakie te steunen.
“Februari vorig jaar (2016) werd mijn dochter, van toen 10 jaar, ziek. In april kreeg zij de diagnose van coeliakie. Hierop zijn we allemaal glutenvrij gaan eten. De voornaamste reden hiervoor was en is dat we solidair met mijn dochter willen zijn. De impact is groot voor een kind van die leeftijd, ze zit nu in groep 8 en volgend schooljaar gaat ze naar de middelbare school. De realisatie dat ze anders is dan haar vriendinnen en niet altijd met alles zomaar mee kan doen is heftig. Daarom wilde ik haar thuis een plek geven waar ze niet hoeft na te denken of ze iets wel of niet mag eten. Alles is glutenvrij. Voor ons een kleine moeite, voor haar een groot plezier.
Ik heb geen coeliakie
Mijn zoon van 7 en ik zijn na de diagnose op het gen gecheckt en blijken beide dragers te zijn.
Mijn leven lang heb ik al buikpijn klachten. Soms heel erg, soms minder erg, iets wat in ieder geval wekelijks wel terug komt. Het was alleen nooit bij me op gekomen om er eens onderzoek naar te laten doen, tot nu. Sinds ik glutenvrij eet, merk ik dat mijn buikpijn klachten er niet meer zijn. Daarom heb ik ook een biopt laten doen, omdat ik inmiddels al een paar maanden glutenvrij at, heb ik eerst 4 weken gluten gegeten. Mijn darmen zagen er goed uit. Dus de conclusie van de arts was dat ik geen coeliakie heb.
Feit blijft wel dat ik op gluten reageer. Thuis eten we altijd al glutenvrij voor mijn dochter en dat is voor mij dus ook erg prettig. Maar ook als ze er niet bij is, eet ik het liefst gluten vrij. Ik voel me er duidelijk beter bij. Alleen wat ik niet doe, is vragen om glutenvrij eten in een restaurant, of vragen aan vrienden of ze daar rekening mee willen houden, als mijn dochter en niet bij is. Ik weet wat de impact is als je vanwege coeliakie verplicht overal met eten rekening te moet houden en wat de gevolgen zijn als je dat niet doet. Voor mij zijn die gevolgen niet zo groot, ik beschadig mijn darmen er niet mee en ik krijg alleen buikpijn, wat vanzelf weer over gaat.
Alternatieven voor brood
Inmiddels ben ik dus veel met eten, koken en voedingsstoffen bezig. Wij kookte al heel vers en zijn dat nu nog meer gaan doen. Minder fabrieksproducten of kant en klare pakjes. Vond ik toch al niet lekker, dus ik gebruikte dat weinig, die aanpassing is dus relatief klein. Brood is dan de grootste uitdaging, dat bak ik zelf. Maar we eten voor lunch en ontbijt ook andere dingen, zoals yoghurt of pastasalade of iets dergelijks, omdat het brood toch minder lekker is, zeker als het niet vers is. En waarom zou je elke dag 2x per dag brood moeten eten…
Glutenvrij eten slechts voor een kleine groep mensen nuttig?
Gluten worden makkelijk overal in gedaan waar het eigenlijk niet nodig is. Ik denk ook dat je daarom tegenwoordig veel meer mensen ziet die zich prettiger voelen om glutenvrij te eten zonder medische indicatie. Dat mensen bewuster gaan eten, kritischer zijn wat ze in hun mond stoppen en daarbij ook naar gluten kijken is denk ik heel goed. Het maakt dat fabrikanten ook bewuster over hoe ze producten maken, wat weer ten goede kan komen voor coeliakie patiënten.
Alleen ik zie ook een tendens dat je soms extra moet betalen in restaurants als je niet kan bewijzen dat je een coeliakie patiënt (of andere diagnose) bent omdat er kennelijk zoveel mensen zijn die dan glutenvrije bitterballen willen eten omdat ze een paleo dieet of iets dergelijks volgen. En dat maakt het leven voor coeliakie patiënten, die al genoeg hebben om rekening mee te houden, nog lastiger.
Tenslotte
Inmiddels zijn we bijna een jaar verder na de diagnose van mijn dochter. We hebben heel veel geleerd en zullen nog heel veel leren. Dit is hoe ik er op dit moment in sta en mee om ga.”
Super, Miriam! Wat een lieve moeder ben jij! Ik denk dat mijn dochter Mirthe ook veel beter met haar coeliakie om kan gaan omdat er nog iemand in het gezin is die geen gluten mag. Dat werkt hopelijk bij jouw dochter ook zo.
Chili con carne, wij eten het bijna elke week! Onze kinderen vinden het lekker, het is snel klaar, het is goedkoop, het is gezond en er kunnen veel restjes in verwerkt worden. En toch staat het recept nog niet op mijn site… Daar komt nu verandering in!
Voor 4 personen, of 2 dagen 2 personen Bereidingstijd 20 minuten Kosten ca. € 6,20
Wat heb je nodig?
500 gram gehakt half-om-half
1 tl gehaktkruiden of gewoon peper, zout, folie, koriander en komijn
Voeg de tomatensaus en de groentes toe. Laat dit ca. 10 minuten koken. Zo af en toe omscheppen.
Voeg de bonen toe en laat nog ca. 5 minuten warm worden.
Eet smakelijk! Lekker met geraspte kaas en creme fraiche.
De volgende dag
Heb je nog een restje over? Doe de chili in een ovenschaal, bestrooi h’m met naco-chips en geraspte kaas. Even 10 minuten in de oven. Eet smakelijk!
In dit recept staan een paar links naar producten. Dit zijn de producten die wij altijd gebruiken, daarom deze links. Ik krijg er geen vergoeding voor.
Voor de 70e verjaardag van mijn moeder, gingen we uit eten met de hele familie. Een fantastische locatie, veel hapjes op tafel en een duidelijke uitleg wat glutenvrij was en dat het echt goed glutenvrij was bereid. En ondanks dat ik het bijna 100% vertrouwde, zat ik er niet ontspannen. Misselijk van de angst om ziek te worden. Ik schreef er een blog over met veel oplossingen. Sinds kort ga ik ook naar de psycholoog om van deze angst af te komen.
Heel toevallig heeft mijn psycholoog een broer met coeliakie. Voorafgaand aan ons gesprek vroeg hij aan zijn broer hoe hij daar mee om gaat. Zijn broer neemt naar vrienden en familie altijd zelf een bakje eten mee. Dit doe ik niet. Ik ben bij vrienden en familie wel oplettend, maar niet bang. Zijn broer gaat wel regelmatig uit eten. Hierbij vertrouwd hij (net als ik) op zijn onderbuikgevoel en gaat hij weg zodra hij iets niet vertrouwd. Daarnaast stelt hij maar 1 vraag. Geen suggestieve vragen als “Kunnen jullie glutenvrij serveren?” of “Weten jullie dat je ook kruisbesmetting moet vermijden?“ Maar juist een open vraag: “Hoe gaan jullie om met een maaltijd die glutenvrij moet zijn?“
Heel logisch natuurlijk, maar ik had het me nog niet gerealiseerd…. Ik bracht het meteen in de praktijk. Bij een nieuw restaurant hier in de stad “Hoe gaan jullie om met het glutenvrije dieet?“ En bij een vrouw die vroeg naar ideeen voor een glutenvrije lunchtrommel: “Hoe bereid jij een glutenvrije maaltijd?“
Bij elke communicatietraining die ik volg komt het weer naar voren: Bij het antwoord op een open vraag krijg je zo veel meer informatie! Een open vraag is een vraag waar je geen ja of nee kan antwoorden, waar je niet op een andere manier met een paar woorden van af komt. Bij een open vraag krijg je veel meer informatie of het restaurant echt weet wat een glutenvrije maaltijd in houdt. En hoef je niet alleen op je onderbuikgevoel te vertrouwen, maar ook op de antwoorden die gegeven worden.
Veel mensen eten glutenvrij, terwijl ze geen (diagnose) coeliakie hebben. Waarom eten ze glutenvrij? Waarom volgen ze zo’n lastig dieet? Ik startte een serie portretten. Vandaag Jocelyn, die de auto-immuun schildklierziekte Hashimoto heeft.
Sinds wanneer eet jij glutenvrij?
Sinds 1,5 maand
Waarom ben je glutenvrij gaan eten?
Ik heb een auto-immuun schildklierziekte (Hashimoto) die niet onder controle is. Met name de antistoffen krijg ik niet omlaag, ook al ben ik verder op medicatie goed ingesteld. Ik voel ook alle klachten nog en ze zijn ook zichtbaar in de lichamelijke uiterlijkheden.
Eet je volledig glutenvrij?
Ja.
Heb je een coeliakie test gedaan? Bloedtest of ook biopt?
Ja, in het verleden heb ik meerdere keren bloedtest gedaan, geen biopt. In 2008 was alleen IgA Gliadine dubieus, de rest negatief, dus geen coeliakie volgens de normen. Eind 2009 bij een andere test was de IgA in orde (wel andere referentiewaarden, maar binnen de norm). Bij ProHealth kwam er wel uit dat ik licht reageerde op gluten houdende granen, maar dat was ook in 2009. Het zou nu wel eens anders kunnen zijn.
Wat is de reactie als je gluten binnen krijgt?
Geen direct merkbare en dat is tegelijkertijd het probleem. Jullie, als coeliaken worden tenminste nog gewaarschuwd en onthouden dit voor de volgende keer. Als ik bij een restaurant toch gluten binnenkrijg, weet ik dat niet en kan ik de volgende keer net zo leuk het product weer eten met alle gevolgen van dien voor de hoogte van mijn antistoffen.
Ik denk dat glutenvrij eten slechts voor een kleine groep mensen nuttig of noodzakelijk is. Hoe denk jij hier over en waarom?
Nee, dat denk ik niet. (De eiwitten in) gluten heeft een kruisreactie met het schildklierhormoon (en volgens mij geldt dit ook voor andere weefsels bij andere auto-immuunziekten). Ik heb heel veel hierover gelezen en volg veel Amerikaanse artsen (functional medicine) en de informatie die ik heb gekregen hierover zegt dat bij een overgroot deel (60-70%) van de mensen gluten de darm beschadigt en doorlaatbaar maakt. En dat het, afhankelijk van hoe gevoelig je bent, 1 tot 3 uur duurt voordat de darm is hersteld en weer “gesloten” is. Alleen niet iedereen merkt dat. In de tussentijd kan er dus wel van allerlei onverteerd voedsel de darm inkomen waardoor het immuunsysteem gaat reageren. Uiteindelijk kan dit leiden tot een auto-immuunziekte. Elke keer dat je dan gluten eet gaat (bij mij) dan mijn lichaam de schildklier aanvallen, waardoor de antistoffen weer verhoogd worden. Een keer gluten eten (ook een kruimel) kan de antistoffen voor 3 tot 12 maanden (ik lees verschillende tijden) verhogen. Het lastige is dat ik dus niet voel, zoals bij coeliakie, wanneer ik gluten eet, wat het nog veel moeilijker maakt om te controleren.
Daarnaast schijnen er zijn alleen al in tarwe al wel 60 soorten eiwitten te zitten waar je op kunt reageren en vooralsnog wordt er in Nederland maar op 1 getest. In Amerika kan het bij een lab al op 30 eiwitten. Maar ook andere granen hebben hun eigen eiwitten waar je op kunt reageren en die de darm kunnen beschadigen.
Dank je wel Jocelyn. Ik hoop dat je door het glutenvrije dieet je antistoffen verder onder controle krijgt! Jammer dat je geen biopt hebt gekregen voordat je glutenvrij ging eten. Je hebt voldoende redenen om dat wel te doen: Een andere auto-immuunziekte, klachten en een dubieuze bloedtest. Daarnaast heeft 15% van de volwassen coeliakie-patienten geen antistoffen in hun bloed, maar wel coeliakie. Dan had je tenminste zeker geweten dat je geen coeliakie hebt… Overigens is het niet zo dat mensen met coeliakie altijd merken als ze gluten hebben gegeten. Ikzelf reageer heel heftig, maar ik ken genoeg mensen die helemaal geen reactie hebben.
Veel mensen eten glutenvrij, terwijl ze geen (diagnose) coeliakie hebben. Waarom eten ze glutenvrij? Waarom volgen ze zo’n lastig dieet? Ik startte een serie portretten. Vandaag Monique, die niet fit was ondanks dat ze een zeer sportief leven leidde.
“Vaak gaan mensen pas hun leefstijl aanpassen als ze al allerlei klachten hebben. Vele bezoeken aan de huisarts of zelfs specialisten geven geen uitsluitsel. Het antwoord dat je krijg is dat het tussen je oren zit. Je merkt zelf echter wel dat je niet fit bent en dat er ook iets niet in orde is. Zo is mijn verhaal ook begonnen.
Mijn hele leven lang heb ik heel veel gesport. Ik ben opgegroeid met sporten en heb in mijn jeugd aan topsport gedaan en wel zwemmen. Ik trainde twee keer per dag en in de weekenden hadden we wedstrijden. Dit was een hele mooie tijd. Toen ik 18 jaar was ben ik met zwemmen gestopt, maar ben wel veel blijven sporten. Ik speelde hockey en zat in een formatie-team voor stijldansen. Totdat ik tijdens het dansen te hard op mijn knie viel en deze helemaal stuk was. De diagnose was versleten kraakbeen en dat is voor een 18-jarige best heftig. Nadat ze het kraakbeen achter mijn knieschijf verwijdert hebben heb ik een hele lange revalidatie gehad. Ik stond op de wachtlijst voor een operatie in Maastricht om een stuk van mijn vliegende rib achter mijn knieschijf te laten plaatsen. Achteraf ben ik blij dat er toen ook wachtlijsten waren, want door een bezoek aan een haptonoom ging het veel beter met mij en mijn knie. Ik kon weer goed trappen lopen en op mijn knie zitten. Toen ben ik langzaam weer begonnen met sporten om aan te sterken en toen is mijn liefde voor pilates ontstaan. Ik werd weer zó sterk dat er niet veel tijd voorbij ging en ik ook weer andere sporten kon doen zoals aerobic, spinning, step-aerobic, enz. Dit was een begin van een nieuw sportief bestaan.
Maar ook toen ik nog zo jong was voelde ik me niet heel fit en was ook niet echt super slank. Je zou toch eigenlijk zeggen dat als je zoveel aan sport doet je wel heel slank moet zijn. Dat is bij mij nooit het geval geweest en achteraf ben ik er wel achter gekomen waar dat aan ligt. VOEDING!!
In 2010 (zie foto) gaf ik heel veel les in mijn eigen sportstudio in Akkrum (Friesland) en wel 12 uur Zumba en 4 uur Pilates en BodyShape. Ondanks deze trainingen voelde ik me helemaal niet fit, maar ik had wel voldoende conditie. Als ik van een stoel opstond dan duurde het ongeveer een halve minuut voordat ik helemaal rechtop stond en een stukje kon lopen. Mijn gewrichten en spieren waren altijd heel stijf.
Eind 2011 kreeg ik weer een blessure. Er kon niet worden vastgesteld wat de oorzaak was en wat het nu eigenlijk was. Was het overbelasting van de Psoas of een Liesblessure? Misschien was het wel iets gyneacologisch? Dus wordt je van het kastje naar de muur gestuurd (sportarts, gyneacoloog, bekkenbodemtherapeut, huisarts, enz). Het was zelfs zo erg dat ik mijn eigen lessen niet meer kon geven. Na alle onderzoeken bleef de pijn in de buik. Ik werd er radeloos van. Ik voelde zelf namelijk wel dat er iets niet in orde was. Last van opgeblazen gevoel, pijn in de buik, blaasontstekingen, schimmelinfecties. Mijn huisarts vond het onzin om een dieet te volgen tegen candida. Hij gaf aan dat dat helemaal niet werkt.
Ik ben hier toch mee begonnen. Ik ging me steeds verder verdiepen in voeding totdat ik bij de Hormoonfactor uitkwam. Dit sprak me aan en ben volgens het Hormoonbalansdieet gaan eten (gluten-, lactose- en suikervrij). Sindsdien ging het steeds beter met mij. Zo goed zelfs dat ik besloten heb om andere mensen hiermee te kunnen ondersteunen en helpen. Ik ben de opleiding tot Hormoonfactor Trainer gaan volgen en heb mijn diploma in juni 2014 gehaald. Sinds die tijd eet ik volledig glutenvrij. Als ik wel iets van gluten binnen krijg, voel ik me totaal niet lekker. Ik merk meteen die pijn in mijn buik weer en een slechte ontlasting.
Ik denk dat heel veel mensen op gluten reageren en dat komt vooral doordat het overal in is verwerkt en dat niemand meer puur en onbewerkt koopt/kookt. Dit betekend dat de meeste mensen in de supermarkt alleen maar kant en klare producten kopen waar veel tarwe/gluten in verwerkt is. Ook eten veel mensen brood en in de avond ook nog eens pizza en/of pasta. Dus een overmaat aan gluten en dan kun je er zeker sensitief voor gluten worden. Ik probeer dan ook mijn klanten zoveel mogelijk te laten variëren in de voeding zodat je het risico van een negatieve reactie van het lichaam verspreidt. Denk bijvoorbeeld aan beleggen in aandelen. Je legt niet al je geld in op 1 aandeel, maar je zult hier ook je risico spreiden om niet ineens alles te kunnen verliezen.
Tijdens de opleiding is er ook een module over de darmwerking en spijsvertering. Dit sprak me zo aan dat ik toen ook besloten heb om me daar nog meer in te verdiepen. Er wordt namelijk gezegd dat alle ziektes ontstaan in de darmen. Dus een goede darmwerking is zeker héél belangrijk! Ik heb toen besloten om de opleiding tot Detox Coach te volgen van Innerwave. Waarom ik die keuze gemaakt heb? Het ging met mij al veel beter, maar toch was er nog iets dat volgens mij nog niet helemaal goed was en dat waren mijn darmen. Tijdens opleiding heb ik ook de kuur gevolgd en dat was zeker niet makkelijk. Daarna ging het me zó goed. Ik was helemaal verbaasd!! Dat het nog zoveel beter kan gaan dan dat het al ging. Mijn darmen gingen de goede voeding nu ook echt opnemen en alles ging beter. Betere ontlasting, geen opgeblazen gevoel meer, veel beweeglijker, stralende huid, meer energie. Binnenkort begin ik aan mijn 7de kuur.
Nu voel ik me super goed en ben nog nooit zo slank geweest.
Daarom wil ik graag mensen helpen die zich herkennen in mijn verhaal en aan de slag willen met hun gezondheid. Ik ben zeker een voorstander om eerst je Body- and Mind te resetten aan de hand van een Innerwave detoxkuur en daarna je leefstijl (Hormoonbalansdieet) in kleine stappen te gaan aanpakken en zo je weer helemaal fit te gaan voelen. Mijn advies is ook om niet op eigen houtje een detox te doen, want er komt zoveel meer bij kijken dan alleen maar een paar dagen te sappen.
Verder hoop ik ook mensen te enthousiasmeren om hun leefstijl aan te pakken ook al heb je NOG geen klachten. Voorkomen is beter dan genezen.”
Dank je wel Monique, voor je uitgebreide verhaal! Wat fijn dat je zo lekker in je vel zit. Je straalt op elke foto meer.
Net als bij de andere blogs adviseer ik nogmaals dringend om niet glutenvrij te gaan eten voordat je een coeliakietest hebt gedaan. Coeliakie is te ernstig om te negeren. Als je coeliakie hebt en je eet niet (volledig) glutenvrij heb je meer kans op botontkalking, zwangerschapsproblemen, andere auto-immuunziektes en nog veel meer vervelende gevolgen. Als je de diagnose hebt, wordt je regelmatig gecontroleerd op dit soort dingen. Er zijn nog meer voordelen van een officiële diagnose, je vind ze hier.
Helaas, over dit boek kan ik niet echt enthousiast worden. Ik wil een initiatief over coeliakie niet afvallen, maar toch… De tekeningen zijn leuk, maar de tekst is kinderachtig en niet correct.
Ik hou er niet van als mensen tegen hun kind zeggen ‘Heb je auw?‘ Het is in deze geen correct woord. Het moet zijn ‘Heb je pijn?‘ Het boekje ‘Mijn buikje lust geen gluten’ staat vol met dit soort verkinderlijkte woorden en zinnen. Het begint al met de titel. Daarnaast wordt er gesproken over glutenallergie ipv coeliakie. En zo gaat het maar door. Daarnaast worden de symptomen van coeliakie erg eenzijdig belicht. Het gaat alleen over buikpijn.
Ik breng het boek snel weer terug naar de bibliotheek. Maar mocht jij geen kriebels krijgen van dit soort taalgebruik: Koop het! Het is een boekje voor kinderen van ca. 3 t/m 5. Volgens de bieb is het voor ca. 4 t/m 7, maar dat vind ik een te oude leeftijdsrange.
Dit artikel bevat affiliate links. Als je via die link het boekje koopt, krijg ik een kleine percentage van het aankoopbedrag. Hierdoor kan ik meer tijd stoppen in deze website. En dat is voor jullie ook weer leuk! 😉
